2 Korintierne 13
1 Det er no tridje gongen eg kjem til dykk. Ved tvo og tri vitnemål skal kvar sak standa fast.
Bu yeninglarƣa üqinqi ⱪetim berixim bolidu. «Ⱨǝr bir ⱨɵküm ikki-üq guwaⱨqining aƣzida ispatlinixi kerǝk».
2 Eg hev sagt det fyreåt og segjer det fyreåt, liksom då eg var nærverande andre gongen, soleis og no då eg er fråverande, til deim som fyrr synda og til alle dei andre, at når eg no kjem att, vil eg ikkje spara,
Mǝn ilgiri ikkinqi ⱪetim yeninglarda bolƣinimda burun gunaⱨ sadir ⱪilƣanlarƣa ⱨǝm ⱪalƣan ⱨǝmminglarƣa xundaⱪ eytⱪan, ⱨazirmu silǝrdin neri bolsammu ⱪaytidin aldin’ala agaⱨlandurup eytimǝnki (silǝr Mǝsiⱨning mǝn arⱪiliⱪ sɵzligǝnlikigǝ ispat tǝlǝp ⱪilip keliwatⱪininglar tüpǝylidin), mǝn barƣinimda ⱨeqkimni ayimaymǝn; dǝrwǝⱪǝ mǝn arⱪiliⱪ sɵzlǝwatⱪan Mǝsiⱨ silǝrgǝ nisbǝtǝn ajiz ǝmǝs, bǝlki aldinglarda intayin ⱪudrǝtliktur;
3 sidan de krev eit prov på at Kristus talar i meg, han som ikkje er vanmegtig hjå dykk, men er sterk imillom dykk.
4 For um han og vart krossfest i vanmagt, so lever han i Guds kraft; for me og er vanmegtige i honom, men me skal liva med honom i Guds kraft hjå dykk.
U dǝrwǝⱪǝ ajizliⱪta krestlǝngǝn bolsimu, lekin Hudaning ⱪudriti bilǝn yǝnila ⱨayat. Bizmu Uningda ajiz bolsaⱪmu, Hudaning silǝrgǝ ⱪaratⱪan ⱪudriti bilǝn, Uningƣa baƣlinip ⱨayat yaxaymiz.
5 Ransaka dykk sjølve, um de er i trui! prøv dykk sjølve! eller kjenner de ikkje dykk sjølve, at Jesus Kristus er i dykk, utan so er at de ikkje held prøva?
Əmdi ɵzünglarni etiⱪadta barmu-yoⱪ dǝp tǝkxürüp kɵrünglar; ɵzünglarni sinap beⱪinglar! Silǝr Əysa Mǝsiⱨning ɵzünglarda bolƣanliⱪini (sinaⱪtin xallinip ⱪalmisanglar!) bilip yǝtmǝmsilǝr?
6 Men eg vonar at de skal kjenna, at me ikkje er dei som ikkje held prøva.
Əmdi silǝrning bizning sinaⱪtin xallinip ⱪalmiƣanliⱪimizni bilip ⱪelixinglarni ümid ⱪilimǝn.
7 Men me bed til Gud, at de ikkje må gjera noko vondt, ikkje for di at me skal visa oss å halda prøva, men at de skal gjera det gode, men me vera som dei som ikkje held prøva.
Silǝrning ⱨeqⱪandaⱪ rǝzillik ⱪilmasliⱪinglar üqün Hudaƣa dua ⱪilimiz; bu, bizning sinaⱪtin ɵtti dǝp ⱪariliximiz üqün ǝmǝs — ⱨǝtta sinaⱪtin ɵtmidi, dǝp ⱪaralsaⱪmu, mǝyli — muⱨimi silǝrning durus bolƣanni ⱪilixinglar.
8 For me kann ikkje noko imot sanningi, men berre for sanningi.
Qünki biz ⱨǝⱪiⱪǝtkǝ ⱪarxi ⱨeq ix ⱪilalmaymiz; nemila ⱪilsaⱪ u bǝribir ⱨǝⱪiⱪǝtni ayan ⱪilidu, halas.
9 For me gled oss når me er vanmegtige, men de sterke; men dette bed me og um, at de må verta fullkomne.
Qünki biz ajiz bolsaⱪmu, silǝrning küqlük bolƣininglardin xadlinimiz. Xuningdǝk biz yǝnǝ xuningƣa dua ⱪilimizki, silǝr kamalǝtkǝ yǝtküzülgǝysilǝr.
10 Difor skriv eg dette fråverande, so eg, når eg er nærverande, ikkje skal trenga til å vera streng etter den magt som Herren hev gjeve meg til uppbyggjing, ikkje til nedriving.
Silǝrning yeninglarƣa barƣinimda Rǝb manga ƣulitix üqün ǝmǝs, bǝlki etiⱪadni ⱪurux üqün amanǝt ⱪilƣan ⱨoⱪuⱪimni ixlitip silǝrgǝ ⱪattiⱪ ⱪolluⱪni kɵrsǝtmǝslikim üqün, mǝn silǝrdin yiraⱪta bolƣinimda muxularni yazdim.
11 Elles, brør, gled dykk, vert fullkomne, lat dykk påminna, ver samlyndte, ver fredsame, so skal kjærleiks og freds Gud vera med dykk.
Əng ahirda, ⱪerindaxlar, xadlininglar; kamalǝtkǝ yǝtküzülünglar, riƣbǝt-tǝsǝllidǝ küqǝytilinglar; bir oy, bir pikirdǝ bolunglar; inaⱪ-hatirjǝmliktǝ ɵtünglar; wǝ meⱨir-muⱨǝbbǝt wǝ inaⱪ-hatirjǝmlikning Igisi Huda silǝr bilǝn billǝ bolidu.
12 Helsa kvarandre med ein heilag kyss!
Bir-biringlar bilǝn pak sɵyüxlǝr bilǝn salamlixinglar.
13 Alle dei heilage helsar dykk.
Barliⱪ muⱪǝddǝs bǝndilǝrdin silǝrgǝ salam.
14 Herren Jesu Kristi nåde og Guds kjærleik og den Heilage Andens samfund vere med dykk alle!
Rǝbbimiz Əysa Mǝsiⱨning xapaiti, Hudaning meⱨir-muⱨǝbbiti wǝ Muⱪǝddǝs Roⱨning ⱨǝmraⱨ-ⱨǝmdǝmliki silǝrgǝ yar bolƣay!
