2 Korintierne 11
1 Gjev de vilde tola ein grand dårskap av meg! Jau, de skal tola meg.
[Mahtanƣan] bu azƣinǝ ǝhmǝⱪliⱪimƣa sǝwrqan bolƣaysilǝr! Əmdi silǝr manga sǝwriqanliⱪ ⱪilip keliwatisilǝr.
2 For eg er åbryen på dykk med Guds åbryskap. For eg trulova dykk med ein mann, so eg kunde framstella ei rein møy for Kristus.
Qünki mǝn Hudadin kǝlgǝn otluⱪ muⱨǝbbǝt bilǝn silǝrni [azduruxlardin] ⱨǝsǝt ⱪilimǝn; qünki ⱪizni bir ǝrgila yatliⱪ ⱪilƣandǝk, mǝn silǝrni Mǝsiⱨkila pak ⱪiz süpitidǝ ⱨazir boluxⱪa wǝdilǝxtürgǝnmǝn.
3 Men eg ottast for, at liksom ormen dåra Eva med si svikråd, soleis skal og dykkar tankar verta skadde og snudde burt frå den einfalde truskapen mot Kristus.
Əmma yilan Ⱨawa’animizni ⱨiyligǝrliki bilǝn azdurƣandǝk, oy-kɵnglünglar Mǝsiⱨkǝ baƣlanƣan sǝmimiy, sap wapaliⱪtin ezip bulƣinixi mumkin dǝp ǝnsirǝymǝn.
4 For um det kjem ein og forkynner ein annan Jesus, som me ikkje hev forkynt, eller de fær ein framand ande, som de ikkje fyrr hev fenge, eller eit framandt evangelium, som de ikkje fyrr hev motteke, so vil de tola det godt!
Qünki birsi kelip biz silǝrgǝ ⱨeq jakarlap baⱪmiƣan baxⱪa bir Əysani jakarlisa, yaki ⱪǝlbinglardin orun bǝrgǝn Roⱨning orniƣa baxⱪa bir roⱨⱪa orun bǝrsǝnglar wǝ silǝr ⱪobul ⱪilƣan hux hǝwǝrdin baxⱪa bir «hux hǝwǝr»ni ⱪobul ⱪilsanglar, silǝr bu ixlarƣa ajayib sǝwr-taⱪǝt bilǝn ɵtüwerixinglar mumkin!
5 For eg tenkjer at eg ikkje i nokon ting er mindre mann enn dei ovstore apostlarne;
Ⱨalbuki, mǝn ɵzümni ⱨǝrⱪandaⱪ ixta axu «ⱪaltis uluƣ rosullar»din kǝm sanimaymǝn!
6 men um eg enn er ulærd i talen, er eg det då ikkje i kunnskapen; me hev tvert imot alltid synt dykk honom i alle stykke.
Gǝrqǝ mening gǝp-sɵzlirim addiy bolsimu, bilim jǝⱨǝttǝ mǝn undaⱪ ǝmǝs; biz ⱪiliwatⱪan ⱨǝrbir ǝmǝllirimizdǝ buni silǝrgǝ ⱨǝr jǝⱨǝttin ispatlap roxǝn ⱪilduⱪ.
7 Eller gjorde eg synd, då eg audmykte meg sjølv so de kunde verta upphøgde, med di eg forkynte dykk Guds evangelium for inkje?
Əmdi mǝn silǝrni kɵtürülsun dǝp ɵzümni tɵwǝn tutup, Hudaning hux hǝwirini ⱨǝⱪ tǝlǝp ⱪilmay jakarlap gunaⱨ ⱪildimmu?
8 Andre kyrkjelydar hev eg skattlagt, med di eg tok løn til dykkar tenesta, og då eg var hjå dykk og noko vanta meg, var eg ingen til tyngsla;
Mǝn silǝrning hizmitinglarda boluxⱪa baxⱪa jamaǝtlǝrdin bulap-talap, ularning yardimini ⱪobul ⱪildim.
9 for når eg vanta noko, hjelpte brørne som kom frå Makedonia, og i alt vara eg meg for å falla dykk til tyngsla.
Silǝr bilǝn billǝ bolƣan waⱪitlirimda, ⱨajǝtmǝn bolƣan bolsammu, mǝn ⱨeqkimgǝ eƣirimni salƣan ǝmǝs (qünki Makedoniyǝdin kǝlgǝn ⱪerindaxlar mening kǝm-kütǝmni toluⱪlap bǝrdi); ⱨǝrⱪandaⱪ ixta ɵzümni silǝrgǝ yük bolup ⱪelixtin saⱪlap kǝldim wǝ buningdin keyinmu xundaⱪ ⱪilimǝn.
10 So visst som Kristi sanning er i meg, so skal denne ros ikkje takast frå meg i Akaia-bygderne!
Mǝsiⱨning ⱨǝⱪiⱪiti mǝndǝ rast bolƣandǝk, Ahaya yurtlirida ⱨeqkimmu meni muxu mahtinixtin tosumaydu!
11 Kvifor då? av di eg ikkje elskar dykk? Det veit Gud!
Nemǝ üqün? Silǝrni yahxi kɵrmigǝnlikim üqünmu?! Huda bilidu!
12 Men det eg gjer, det vil eg og gjera sidan, so eg kann avskjera deim tilhøve, som søkjer tilhøve, so dei må verta funne liksom me i det som dei rosar seg av.
Lekin [bizgǝ ohxax ⱨesablinix] pursitini izdigüqilǝrning pursitini mǝⱨrum ⱪilix üqün, xuningdǝk ular mahtinidiƣan ixlarda ⱨǝⱪiⱪǝtǝn bizgǝ ohxax bolsun dǝp, mǝn nemǝ ⱪiliwatⱪan bolsam xuni ⱪiliwerimǝn.
13 For desse er falske apostlar, svikfulle arbeidarar, som skaper seg til liksom dei var Kristi apostlar.
Qünki bundaⱪ kixilǝr sahta rosullar, aldamqi hizmǝtkarlar, Mǝsiⱨning rosullirining ⱪiyapitigǝ kiriwalƣanlardur.
14 Og det er ikkje underlegt, for Satan sjølv skaper seg um til ein ljosengel;
Bu ix ǝjǝblinǝrlik ǝmǝs, qünki Xǝytan ɵzimu nurluⱪ bir pǝrixtining ⱪiyapitigǝ kiriwalidu.
15 difor er det ikkje noko stort um hans tenarar og skaper seg um til rettferds tenarar; men deira ende skal høva til deira verk.
Xunga uning hizmǝtqiliriningmu ɵzlirini ⱨǝⱪⱪaniyliⱪning hizmǝtqiliri ⱪiyapitigǝ kirgüziwelixi ǝjǝblinǝrlik ix ǝmǝs; lekin ularning aⱪiwiti ɵzlirining ixligǝnlirigǝ layiⱪ bolidu.
16 Atter segjer eg: Ingen halde meg for å vera uvitug, men um de gjer det, so tak då imot meg, um og som ein uvitug, so eg og må kunna rosa meg ein grand!
Yǝnǝ xuni eytimǝnki, ⱨeqkim meni ǝhmǝⱪ dǝp ⱨesablimisun; ⱨǝtta ǝgǝr meni xundaⱪ dǝp ⱪarisanglarmu, ǝmdi mǝndǝk ǝhmǝⱪni sǝwr ⱪilip ⱪobul ⱪilƣaysilǝr, xuning bilǝn ɵzümmu azƣinǝ mahtiniwalay.
17 Det eg her talar, talar eg ikkje etter Herrens vilje, men liksom i dårskap i denne tillitsame ros.
Mening ⱨazir bularni sɵzlixim Rǝb tǝripidin ǝmǝs, bǝlki ɵzümning ǝhmǝⱪlǝrqǝ yürǝklik po etip mahtinixim, halas.
18 Sidan mange rosar etter kjøtet, so vil eg og rosa meg.
Nurƣun adǝmlǝr insanlarqǝ po etip mahtanƣandikin, mǝnmu mahtinip baⱪay.
19 For de toler gjerne uvitingarne, de som er so kloke.
Qünki ɵzünglar xunqǝ dana bolƣandin keyin, silǝr ǝhmǝⱪlǝrgǝ sǝwr-taⱪǝt ⱪilixⱪa razi bolisilǝr!
20 For de toler det, um nokon gjer dykk til trælar, um nokon et dykk upp, um nokon fangar dykk, um nokon upphøgjer seg yver dykk, um nokon slær dykk i andlitet.
Mǝsilǝn birsi silǝrni ⱪul ⱪiliwalsa, birsi silǝrni yutuwalsa, birsi silǝrdin nǝp alsa, birsi aldinglarda qongqiliⱪ ⱪilsa yaki yüzünglarƣa kaqat salsa, silǝr uningƣa yol ⱪoyisilǝr.
21 Med skam segjer eg det, av di me hev vore veike; men det som nokon er djerv i - eg talar i dårskap - det er eg og djerv i.
Əpsus, nomus ⱪilip eytimǝnki, biz undaⱪ ixlarƣa ajizliⱪ ⱪilduⱪ! Əmma ular birǝr ixta mahtinixⱪa petinƣan yǝrdǝ (ǝhmǝⱪlǝrqǝ sɵzlǝwatimǝn!) mǝnmu xu ixta [mahtinixⱪa] petinimǝn.
22 Er dei hebræarar? eg og. Er dei israelitar? eg og. Er dei Abrahams ætt? eg og.
Ular ibraniylarmu? Mǝnmu xundaⱪ. Ular Israillarmu? Mǝnmu xundaⱪ. Ular Ibraⱨimning nǝslimu? Mǝnmu xundaⱪ.
23 Er dei Kristi tenarar? - eg talar som ein galen mann -: eg er det endå meir. Eg hev havt større stræv, fenge fleire slag, vore oftare i fengsel, ofte i livsfåre.
Ular Mǝsiⱨning hizmǝtkarlirimu? (mǝn ǝⱪildin azƣanlardǝk sɵzlǝwatimǝn!); mǝn tehimu xundaⱪ; ziyadǝ kɵp zoruⱪup ixlidim, intayin kɵp dǝrrilǝndim, intayin kɵp ⱪetim ⱪamaldim, kɵp ⱪetim ɵlüm hǝwplirigǝ duq kǝldim;
24 Av jødarne hev eg fem gonger fenge fyrti slag so nær som eitt.
Yǝⱨudiylarning «bir kǝm ⱪiriⱪ ⱪamqa» jazasiƣa bǝx ⱪetim tartildim,
25 Tri gonger vart eg hudflengd, ein gong steina, tri gonger leid eg skipbrot; eg hev vore eit døger i djupet.
üq ⱪetim tikǝnlik ⱪamqa jazasini yedim, bir ⱪetim qalma-kesǝk ⱪilindim, üq ⱪetim kemǝ ⱨadisisigǝ uqridim, bir keqǝ-kündüzni dengizda ɵtküzdüm.
26 Ofte var eg på ferder, i fårar i elvar, i fårar millom røvarar, i fårar millom landsmenner, i fårar millom heidningar, i fårar i by, i fårar i øydemark, i fårar på hav, i fårar millom falske brør,
Daim sǝpǝrlǝrdǝ bolimǝn; dǝryalarning hǝwplirini, ⱪaraⱪqilarning hǝwplirini, yurtdaxlirimning hǝwplirini, yat ǝlliklǝrning hǝwplirini, xǝⱨǝrning hǝwpini, bayawanning hǝwplirini, dengizning hǝwplirini, sahta ⱪerindaxlar arisidiki hǝwplirini baxtin kǝqürdüm;
27 i strev og møda, ofte i nattevoka, i svolt og torste, ofte fastande, frosen og naken;
ǝmgǝklǝr wǝ japa ixlarda zoruⱪup, pat-pat tünǝklǝrdǝ, aqliⱪta wǝ ussuzluⱪta, daim roza tutuxlarda, soƣuⱪlarda wǝ yeling-yalingaqliⱪta yürüp kǝldim.
28 umfram alt det andre hev eg endå det daglege tillaup, umsuti for alle kyrkjelydarne.
Bu sirttiki ixlardin baxⱪa, iq-baƣrimda barliⱪ jamaǝtlǝr üqün ⱨǝr küni üstümni besip keliwatⱪan ƣǝmlǝrni yǝwatimǝn.
29 Kven er veik utan at eg vert veik? Kven vert avstygd utan at det brenn i meg?
Ⱨǝrkim ajizlisa, mǝn ajizlimidimmu? Ⱨǝrkim ezip putlaxⱪan bolsa, mǝn ɵrtǝnmidimmu?!
30 Um eg endeleg skal rosa meg, so vil eg rosa meg av det som høyrer mi vanmagt til.
Əmdi ǝgǝr mahtinixim zɵrür bolsa, ɵz ajizliⱪimni kɵrsitidiƣan ixlar bilǝn mahtinimǝn.
31 Gud og vår Herre Jesu Kristi Fader, som er velsigna i all æva, han veit at eg ikkje lyg! (aiōn g165)
Rǝb Əysaning Huda-Atisi, mǝnggü tǝxǝkkür-mǝdⱨiyilǝrgǝ layiⱪ Bolƣuqiƣa ayanki, mǝn yalƣan eytmidim. (aiōn g165)
32 I Damaskus let kong Aretas’ landshovding vakta damaskenarbyen, då han vilde gripa meg;
Dǝmǝxⱪ xǝⱨiridǝ padixaⱨ Aretasning ⱪol astidiki waliy meni tutux üqün, pütün Dǝmǝxⱪ xǝⱨirini ⱪattiⱪ tǝⱪib astiƣa alƣanidi.
33 og gjenom ein glugg i muren vart eg fira ned i ei korg og slapp ut or hans hender.
Lekin mǝn sepildiki bir kamardin sewǝt bilǝn pǝskǝ qüxürülüp, uning ⱪolidin ⱪutulup ⱪaqtim.
