2 Korintierne 11

1 Gjev de vilde tola ein grand dårskap av meg! Jau, de skal tola meg.

Taa muk'i dog t wottsotse taash it k'amitwok'o jangirwe, oona! taash k'amde'ere.

2 For eg er åbryen på dykk med Guds åbryskap. For eg trulova dykk med ein mann, so eg kunde framstella ei rein møy for Kristus.

Baarna'a s'eenu ikukok'o iti kenih iko Krstossh twid'tsotse, Ik'i okooron okoorirwe.

3 Men eg ottast for, at liksom ormen dåra Eva med si svikråd, soleis skal og dykkar tankar verta skadde og snudde burt frå den einfalde truskapen mot Kristus.

Dawunzo Hewaani weeri gondon b́ sheelitsok'o daneraka it asaabiyonwere awaashwtsar Krstossh itdetsts okooronat s'ayinon wottso it amanewo k'ayk'ritute etaat shatirwe.

4 For um det kjem ein og forkynner ein annan Jesus, som me ikkje hev forkynt, eller de fær ein framand ande, som de ikkje fyrr hev fenge, eller eit framandt evangelium, som de ikkje fyrr hev motteke, so vil de tola det godt!

Ik asho itok waar no nó nabtso b́woterawo k'osh Iyesusi itsh b́nabiyal wee it itdek'ts shayiro b́woteraniyere k'osh shayiro itdek'al, wee it dek'ts doo shishiyo b́ woterawo k'osh doo shishiyo it dek'al, s'k etaatni it dek'i etee.

5 For eg tenkjer at eg ikkje i nokon ting er mindre mann enn dei ovstore apostlarne;

Ernmó taa een een woshetswotsiyere jam keewon tdashtsok'o areratse.

6 men um eg enn er ulærd i talen, er eg det då ikkje i kunnskapen; me hev tvert imot alltid synt dykk honom i alle stykke.

Noon keewon dantso woto tk'azaloru dab dano taash shapatse, hanowere ayoto ay weeron kishdek' itsh danirone.

7 Eller gjorde eg synd, då eg audmykte meg sjølv so de kunde verta upphøgde, med di eg forkynte dykk Guds evangelium for inkje?

Taa Ik'i doo shushiyo itsh k'awntsalon tnabonat itn dambaan tizosh t tooko dashan t detso morrok'oweya b́ taaweyiri?

8 Andre kyrkjelydar hev eg skattlagt, med di eg tok løn til dykkar tenesta, og då eg var hjå dykk og noko vanta meg, var eg ingen til tyngsla;

Itsh finosh k'osh Ik' moowwotsoke tep'o dek'at boon biik're.

9 for når eg vanta noko, hjelpte brørne som kom frå Makedonia, og i alt vara eg meg for å falla dykk til tyngsla.

Itnton tbeyor taash wotit keewo b shapor, Mek'odoniyon waats t eshwots taash geyits jam keewon botep'irwotse konatsoru kuro woteratse, andish b́ borfetsosh itats jam keewon kuro woteratse, shino maantsisho kuro woteratse.

10 So visst som Kristi sanning er i meg, so skal denne ros ikkje takast frå meg i Akaia-bygderne!

Krstos arikeewo t gitsotse b́ beyirwtse hanatse tuutson t id'awok'o woshitwo Akayiyi datsatse konworu aaliye.

11 Kvifor då? av di eg ikkje elskar dykk? Det veit Gud!

B́ jango eebi? Itn shuno tk'ztsosheya? Itn tshuntsok'o Ik'o danfee.

12 Men det eg gjer, det vil eg og gjera sidan, so eg kann avskjera deim tilhøve, som søkjer tilhøve, so dei må verta funne liksom me i det som dei rosar seg av.

K'osh wosheets manots, «No bonk'o finirwone» err boit'et weero t'ut'iyosh and tk'alirwok'o shino maantsoru dab k'alituwe.

13 For desse er falske apostlar, svikfulle arbeidarar, som skaper seg til liksom dei var Kristi apostlar.

Hank'o ashaanots Krstossh woshetswotsi aroosh botook wonawoniru kootets woshetswotsnat ash ant'elcef finetswotsiye.

14 Og det er ikkje underlegt, for Satan sjølv skaper seg um til ein ljosengel;

Hanwere adiyit keewaliye, shed'anonworu dab shááno melakiwotsi aroosh b́ tooko b́woniti.

15 difor er det ikkje noko stort um hans tenarar og skaper seg um til rettferds tenarar; men deira ende skal høva til deira verk.

Mansh eshe shed'anosh finirwots kááwosh finirwotsi aroosh bo tooko bowoniyal noon adiratse, s'uwatse bo fini k'awntso daatsitune.

16 Atter segjer eg: Ingen halde meg for å vera uvitug, men um de gjer det, so tak då imot meg, um og som ein uvitug, so eg og må kunna rosa meg ein grand!

«Asho konwor dartso twottsok'o bísh ark'aye» err aani keewituwe. Dartsi twotiyaloru dab múk'i t it'etwok'o dartsok'o woshde'er taan taawwore.

17 Det eg her talar, talar eg ikkje etter Herrens vilje, men liksom i dårskap i denne tillitsame ros.

Hank'o it'on tkeewor t keewirwo doonzo shunok'o b́ woterawo dartsok'o wotatniye.

18 Sidan mange rosar etter kjøtet, so vil eg og rosa meg.

Aywots meets keewon bo it'iruwosh taawor it'etuwe.

19 For de toler gjerne uvitingarne, de som er so kloke.

It t'iwintsirwotsi it wottsok'on dartswots jangosh gene'on k'amitute.

20 For de toler det, um nokon gjer dykk til trælar, um nokon et dykk upp, um nokon fangar dykk, um nokon upphøgjer seg yver dykk, um nokon slær dykk i andlitet.

Hank'o konworu guutsok'o itn b́ woshiyal, konworu itko b́maal, iti b́finiyal, iti b́gac'iyal, it malalats b́ jabiyal k'amitute.

21 Med skam segjer eg det, av di me hev vore veike; men det som nokon er djerv i - eg talar i dårskap - det er eg og djerv i.

Taan jitsitka wotiyaloru dab keewanotsi finosh kup'uwotsi wotnok'azo itsh kitsitwe. Ernmó konwor it'osh ááwo b́ shúk'ol taaworu bíkok'o ááwo shúk'twe, hanowere ti etir and dartsok'o wotatniye.

22 Er dei hebræarar? eg og. Er dei israelitar? eg og. Er dei Abrahams ætt? eg og.

Bo Ibrawi ashnowa? Taawere Ibrawi ash taane, bo Israe'el ashnowa? Taawere Israe'el ash taane, bo Abraham naarnowa? Taawere Abraham naar taane.

23 Er dei Kristi tenarar? - eg talar som ein galen mann -: eg er det endå meir. Eg hev havt større stræv, fenge fleire slag, vore oftare i fengsel, ofte i livsfåre.

Bo Krstos guutsnowa? Taawere boyere bogo Krstossh guuts taane, hanowere ti etor geyetsok'o wotatniye t keewiri, boyere bogo ayoto finon mawure, ayoto tipere, ayoto jot'ere, ayoto k'iri t'up'er tawats bodre,

24 Av jødarne hev eg fem gonger fenge fyrti slag so nær som eitt.

Útsoti shaashe jeed'iyoto ayhudiwots k'ac'eyon jot'ere,

25 Tri gonger vart eg hudflengd, ein gong steina, tri gonger leid eg skipbrot; eg hev vore eit døger i djupet.

Keezoto gúmbon jot'ere, iknoto shútson k'is'ere, keezoto markabotse t'up'er tawo tiyats bodre, ik t'úwonat ik aawon aats k'aratse t teshi,

26 Ofte var eg på ferder, i fårar i elvar, i fårar millom røvarar, i fårar millom landsmenner, i fårar millom heidningar, i fårar i by, i fårar i øydemark, i fårar på hav, i fårar millom falske brør,

T sha'i ayon foki s'eenonat aats di'on, biik'irwotsn bik'ewo ti'ats bodre, Ayhudi jirwotsnat Ik' ash woterawotsokere t'up'er tawo tiyats bodre, Kitonat worwotse aats k'aratsnowere t'up'er tawo tiyats bodre, mank'o kootets amantsuwotsoke t'up'ertawo tiyats bodre.

27 i strev og møda, ofte i nattevoka, i svolt og torste, ofte fastande, frosen og naken;

Ayo finonat maawo detsfe b́ teshi, ayoto tokro t t'utfoni, k'ak'efe, shashwefe, ayoto mish t'ut'o tiyats bodre, ak'onat araats woto tiyats bodre.

28 umfram alt det andre hev eg endå det daglege tillaup, umsuti for alle kyrkjelydarne.

K'osh jam keewo t taawoniyere Ik'i moowwotsosh aawu aawon shiyanat t kic'efoni.

29 Kven er veik utan at eg vert veik? Kven vert avstygd utan at det brenn i meg?

Maawrawo kone, taawor mááwratsta? ash iko morron b́ dihor taawer nib t k'únaw aawo egore?

30 Um eg endeleg skal rosa meg, so vil eg rosa meg av det som høyrer mi vanmagt til.

It'o b́ geyitka wotink'e taa bín ti it'etwo taa maaw ash twoto kitsit keewwotsne,

31 Gud og vår Herre Jesu Kristi Fader, som er velsigna i all æva, han veit at eg ikkje lyg! (aiōn g165)

Dúre dúrosh údeek wottso no doonz Iyesus nihi Ik'o t koorawok'o danfee. (aiōn g165)

32 I Damaskus let kong Aretas’ landshovding vakta damaskenarbyen, då han vilde gripa meg;

Demask'o kitotse tbeyor nugúso Aretasiyere dashe dats k'eeziruwo taan detso geeyat kitutse bín keshet weero kotirwotsn b́ kotifere b́ teshi.

33 og gjenom ein glugg i muren vart eg fira ned i ei korg og slapp ut or hans hender.

Wotowa bako ashuwots kas'i tungushi fúri weeron ooshon taan oorsh bok'rere b́ kishotse k'az t keshi.