2 Krønikebok 5
1 Då no heile det arbeidet var ferdigt som Salomo let gjera åt Herrens hus, då førde Salomo inn dit heilaggåvorne åt David, far sin: sylvet og gullet og alle gognerne lagde han ned i skattkammeri i Guds hus.
Angraeng ih im hanah Solomon mah toksak pacoeng boih naah, ampa David mah paek ih hmuennawk boih to lak moe, sui, sumkanglung hoi kalah hmuennawk boih to, Sithaw ih hmuenmae pakuemhaih ahmuen ah a suek.
2 So kalla Salomo saman styresmennerne i Israel og alle ættarhovdingarne, formennerne for ættgreinerne åt Israels-sønerne, til Jerusalem for å føra Herrens sambandskista upp ifrå Davidsbyen, det er Sion.
Solomon mah David ih vangpui, Zion vangpui hoiah Angraeng lokkamhaih thingkhong to angzawn hanah, Israel zaehoikungnawk, acaeng lu koeknawk, Israel acaeng zaehoikungnawk to Jerusalem ah kawk boih.
3 Då samla alle Israels-mennerne seg hjå kongen i helgi; det er den sjuande månaden.
To pongah Israel kaminawk loe khrah sarihto naah sak ih poih niah, siangpahrang khaeah angzoh o boih.
4 Og alle styresmennerne i Israel kom, og levitarne bar kista.
Israel kacoehtanawk angzoh o boih moe, Levi acaengnawk mah thingkhong to angzawn o.
5 Og dei førde kista og møtetjeldet dit upp og alle dei heilaggognerne som var i tjeldet, og prestarne og levitarne bar deim.
Angraeng ih thingkhong, kaminawk amgkhuenghaih kahni im, kahni imthung ah kaom kaciim hmuennawk to angzawn o boih; qaimanawk hoi Levi acaengnawk mah angzawn o.
6 Og kong Salomo og heile Israels-lyden, som hadde samla seg hjå honom, dei stod framfyre kista og ofra småfe og storfe, so mange at dei ikkje kunde reknast eller teljast.
Solomon siangpahrang hoi Angraeng ih thingkhong hmaa ah amkhueng Israel kaminawk boih mah, kroek laek ai, paroeai kapop tuu hoi maitawtaenawk to angbawnhaih ah paek o.
7 So førde prestarne Herrens sambandskista inn på staden sin i koren i huset, i det høgheilage, under vengjerne åt kerubarne.
Qaimanawk mah kaom tangcae lok baktih toengah, Angraeng lokkamhaih thingkhong to im thung ih hmuenciim, Kaciim Koek ahmuen, cherubimnawk ih pakhraeh tlim ah suek o.
8 Og kerubarne breidde ut vengjerne sine yver den staden der kista stod, og soleis tekte kerubarne yver kista og berestengerne hennar.
Thingkhong suekhaih ahmuen loe Cherubim ih pakhraeh mah khuk khoep; thingkhong hoi angzawnhaih cung doeh cherubim mah khuk hmoek.
9 Berestengerne var so lange at ein såg stongendarne som stod fram frå kista, framanfor koren; men ein såg deim ikkje utanfor. Og dei vart verande der til den dag i dag.
Angzawnhaih cung loe sawk parai pongah, athung ih hmuenciim hma hoiah amtueng; toe tasa bang hoiah loe amtueng ai; vaihni ni khoek to to ahmuen ah oh vop.
10 Det fanst ikkje anna i kista enn dei tvo tavlorne som Moses hadde lagt ned i henne ved Horeb, då Herren gjorde samband med Israels-borni då dei drog ut or Egyptarland.
Israel caanawk Izip prae thung hoi tacawt o pacoengah, Angraeng mah nihcae hoi lokmaihaih to sak, to naah Mosi mah Horeb ah suek ih thlung kangphaek daek hnetto khue ai ah loe, thingkhong thungah tidoeh om ai.
11 Då prestarne so gjekk ut or heilagdomen, for alle dei prestarne som var der, hadde vigt seg, so det var ikkje naudsynlegt å halda seg etter skifti,
To pacoeng ah qaimanawk loe hmuenciim hoiah amlaem o; naa bang ih qaima maw, kawbaktih qaima maw, tiah pathlaenghaih om ai ah, to ahmuen ah kaom qaimanawk boih loe ciimcai ah oh o.
12 og alle dei levitiske songararne, både Asaf, Heman og Jedutun og sønerne og brørne deira, stod i kvite linklæde med cymblar, harpor og cithrar austanfor altaret, og hjå deim hundrad og tjuge prestar som bles i lurar,
Laasah Levi acaengnawk, Asaph, Heman, Jeduthun hoi anih ih caanawk, angmah ih nawkamyanawk boih loe, puu ngan kahni kanglung to angkhuek o; hmaicam ni angyae bangah angdoet o moe, cingceng bohhaih hoiah congca katoengnawk to kruek o; cumvai pumphaeto mongkah ueng qaimanawk mah nihcae to angdoet o haih;
13 og i same augneblinken då lurblåsarane og songarane sette i alle som ein med å lova og prisa Herren, og dei let lurarne og cymblarne og spelgognerne klinga, og lova Herren for han er god, og hans miskunn varer æveleg - då vart huset, Herrens hus, fyllt av ei sky,
mongkah ueng kaminawk hoi laasah kaminawk nawnto amhong o, lok maeto hoiah Angraeng to saphaw o moe, anghoehaih lok a thuih o; mongkahnawk, cingcengnawk hoi kalah congca tamoinawk to kruek o moe, tha hoi Angraeng to saphaw o; Anih loe hoih; Anih ih amlunghaih loe dungzan khoek to cak, tiah hang o naah, Angraeng ih im to tamai mah khuk khoep:
14 so prestarne kunde ikkje standa og gjera tenesta for skuld skyi; for Herrens herlegdom fyllte Guds hus.
tamai mah khuk hmoek pongah, qaimanawk doeh toksak han angdoe o thai ai boeh; to tiah im loe Angraeng lensawkhaih hoiah koi.
