2 Krønikebok 28

1 Tjuge år gamall var Ahaz då han vart konge, og sekstan styrde han i Jerusalem. Han gjorde ikkje det som rett var i Herrens augo, soleis som David, far hans;

Roapolo taoñe t’i Ahkaze te niorotse nifehe; le nifehe folo taoñe eneñ’ amby e Ierosalaime ao; fe tsy nanao ty fahiti’e am-pihaino’ Iehovà manahake ty rae’e Davide;

2 men han gjekk på vegen åt Israels-kongarne, og han laga jamvel støypte bilæte for Ba’als-gudarne.

te mone nitsontik’ an-dala’ o mpanjaka’ Israeleo vaho nandranjy sare trinanake ho amo Baaleo,

3 Han kveikte offereld i Hinnomssonsdalen og vigde sønerne sine i elden etter den avstyggjelege seden åt dei folki som Herren hadde drive burt for Israels-borni.

mbore nañembok’ am-bavatanen’ ana’ i Hinome ao naho noroa’e añ’afo ao o ana’eo, ty amy haloloa’ o kilakila’ ondaty rinoa’ Iehovà añatrefa’ o ana’ Israeleoo.

4 Han slagta og kveikte offereld på offerhaugarne og bakkarne og under kvart grønt tre.

Le nanoe’e soroñe vaho nañenga amo tambohoo naho anka­boañe eo naho ambane’ ze hatae mandrevake iaby.

5 Difor gav Herren, hans Gud, honom i henderne på syrarkongen, og dei vann siger yver honom og tok av folket hans ei stor mengd til fangar, som dei førde til Damaskus. Sameleis vart han gjeven i handi på Israels-kongen og leid ein stor usiger.

Toly ndra natolo’ Iehovà Andrianañahare’e am-pitàm-panjaka’ i Aramey; le linafa’ iareo, le nasese an-drohy ty ondati’e tsifotofoto, nente’ iereo mb’e Damesèke mb’eo. Natolotse am-pitàm-panjaka’ Israele ka re, ze nandafa aze am-pizamanam-bey.

6 Pekah, son åt Remalja, drap hundrad og tjuge tusund mann på ein dag i Juda, og det berre stridsføre folk, av di dei hadde svike Herren, sin fedregud.

I Pekà ana’ i Remalià ty nanjamañe rai-hetse-tsi-ro’ale ami’ty andro raike, songa ondaty mahasibeke; amy t’ie namorintseñe Iehovà Andrianañaharen-droae’ iareo.

7 Og Zikri, ein djerv kar frå Efraim, drap kongssonen Ma’aseja, drottseten Azrikam, og Elkana, den andre næst etter kongen.

Le i Zikrý, fanalolahi’ i Efraimey ty nanjevoñe i Maaseià ana’ i mpanjakay naho i Azrikame, mpifehe’ i anjombay naho i Elkanà mpiamy mpanjakay.

8 Israels-sønerne førde burt med seg tvo hundrad tusund fangar, konor, søner og døtter åt landsmennerne sine, og tok ifrå deim eit stort herfang, som dei førde til Samaria.

Le nasese’ o ana’ Israeleo mb’eo an-drohy ty roe-hetse amo rahalahi’eo: rakemba naho ana-dahy naho anak’ ampela vaho nitavañe vara tsifotofoto am’ iereo, le nente’ iereo mb’e Somerone añe i kinopakey.

9 Men ein av Herrens profetar som heitte Oded, og som livde der, han gjekk ut imot heren då han kom til Samaria og sagde til deim: «I harmen sin yver Juda hev Herren, dykkar fedregud, gjeve deim i dykkar vald; men de hev drepe deim med eit sinne som når til himmelen.

Fe teo ty mpitoki’ Iehovà, i Ovede ty tahina’e, niavotse naho nifanalaka amy valobohòke nimb’e Somerone mb’eoy, le nanoa’e ty hoe: Inao, niviñera’ Iehovà Andrianañaharen-droae’ areo t’Iehoda, le nitolora’e am-pità’ areo, fe zinama’ areo an-kabosehañe nahatakatse an-dindiñe añe.

10 Og no tenkjer de på å kua ned under dykk folki ifrå Juda og Jerusalem og gjera deim til trælarne og trælkvinnorne dykkar. Hev de ikkje sjølve skuld nok fyrr imot Herren dykkar Gud?

Ie amy zao mipay hinday o ana’ Iehodao naho Ierosalaime ambane’ areo ho ondevo lahy naho ondevo ampela; fe tsy ama’ areo ao hao ty aman-kakeo amy Iehovà Andria­nañahare’ areo?

11 Høyr difor på meg og send attende dei fangarne de hev teke ifrå brørne dykkar! for Herrens brennande harm er yver dykk.»

Aa le janjiño iraho, ampolio o mpirohy narohi’ areo amo longo’ areoo; fa miforoforo ama’ areo ty haviñera’ Iehovà.

12 Då stod nokre av hovdingarne for Efraims-ætti, det var Azarja Johanansson, Berekja Mesillemotsson og Hizkia Sallumsson og Amasa Hadlaison, dei stod fram for deim som kom attende frå herferdi,

Niongake hiatreatre o niavy boak’ amy aliio amy zao ty mpiaolo’ i Efraime ila’e, i Azarià ana’ Iehonàne naho i Berekià ana’ i Mesi­lemote naho Iekizkià ana’ i Salome naho i Amasa ana’ i Hadlay,

13 og sagde til deim: «De må ikkje føra fangarne hit; for de tenkjer på å auka synderne og misgjerdi vår og føra skuld frå Herren yver oss, for me hev ei stor syndeskuld, og det er brennande harm yver Israel.»

vaho nanao ty hoe am’ iereo, Ko endese’ areo mb’etoa o narohio; ie mipay hanaña’ Iehovà tahiñe tika, hanovoñe o hakeo naho tahin-tikañeo; fa ra’elahy o hakeon-tikañeo vaho haviñerañe miforoforo ty am’ Israele.

14 Då slepte herfolki ifrå seg fangarne og herfanget framfor hovdingarne og heile lyden.

Aa le napo’ o lahindefoñeo añatrefa’ o roandriañeo naho i fivoribey iabiy o an-drohio naho i kinopakey.

15 Og dei mennerne som er nemnde, tok fangarne, klædde deim som var nakne ibland deim med det dei hadde til herfang, gav deim klæde og skor, gav deim mat og drikka, salva deim og sette deim som var utarma uppå asen og førde deim til Palmebyen, Jeriko, til brørne deira; og deretter snudde dei attende til Samaria.

Le niongake i niantoñoñe an-tahinañe rey nandrambe o an-drohio naho nangalak’ amo kinopa­keo hampisikina’ iareo o tsi-antsaroñe am’ iereoo naho nampisaroñe’ iareo naho nañombean-kana naho nanjotsoañe mahakama naho rano naho hinoso’ iareo menake naho najo’ iareo am-borìke o maleme am’ iereoo naho nendese’ iareo mb’e Ieriko, i rovan-tsatrañey, mb’ aman-drolongo’ iareo añe vaho nimpoly mb’e Somerone mb’eo.

16 På den tid sende kong Ahaz bod til assyrarkongen um hjelp.

Nampañitrik’ amo mpanjaka’ i Asoreo amy zao t’i Ahkaze mpanjaka nipay imba,

17 For attåt alt anna kom edomitarne og slo Juda og førde burt krigsfangar.

amy te pok’ eo in­draike o nte-Edomeo nandafa Iehoda vaho ninday mpirohy añe.

18 Og filistarane fall inn i byarne i låglandet og i Sudlandet i Juda og tok Bet-Semes og Ajjalon og Gederot og Soko og bygderne kringum og Timna og bygderne kringum og Gimzo og bygderne kringum, og dei busette seg der.

Naname o rova an-tane petrakeo naho o atimo’ Iehodao o nte-Pelistio, le rinambe’ iareo ty Betesamese naho i Aiialone naho i Gederote naho i Soko rekets’ o tanà’eo naho i Timnà rekets’ o tanà’eo naho i Gimzo rekets’ o tanà’eo vaho nimoneñe ao.

19 For Herren vilde gjera Juda mjukt for Ahaz skuld, Israels-kongen, av di han gjorde Juda agelaust og var utru imot Herren.

Toe nafotsa’ Iehovà t’Iehoda ty amy Ahkaze mpanjaka’ Israele; ie nampanaña’e tahiñe Iehoda vaho vata’e niola amy Iehovà.

20 Men assyrarkongen, Tilgat-Pilneser, drog imot honom og for fiendsleg fram imot honom i staden for å hjelpa honom.

Nimb’ ama’e mb’eo t’i Tilgate­pilnesere, mpanjaka’ i Asore, f’ie namorekeke aze fa tsy nampaozatse.

21 For Ahaz plyndra Herrens hus og huset åt kongen og hovdingarne og gav det til assyrarkongen, men det hjelpte honom ingen ting.

Aa ndra te nangalà’ i Ahkaze añ’ anjomba’ Iehovà ao naho añ’an­jom­ba’ i mpanjakay naho amo roandriañeo vaho natolo’e amy mpanjaka’ i Asorey, tsy nolora’e.

22 Og den tid han var i naud, heldt han, kong Ahaz, fram med å vera utru imot Herren.

Mbore nanovoñe hakeo amy Iehovà t’i Ahkaze mpanjaka amy hasotria’ey

23 Han ofra til gudarne i Damaskus, som hadde sigra yver honom, og sagde: «Gudarne åt syrarkongarne hev då hjelpt deim; til deim vil eg ofra, so dei kann hjelpa meg.» Men dei vart til fall for honom sjølv og for heile Israel.

amy te nanoa’e soroñe amo ‘ndrahare’ i Damesèke nandafa azeo, ami’ty hoe: Kanao mañolotse o mpanjaka’ i Arameo o ndrahare’ iareoo, le hanoako soroñe ka hañolora’ iareo ahy. Fe nampianto aze naho Israele iaby izay.

24 Ahaz samla dei tingi som fanst i Guds hus og slo deim sund; han stengde dørerne til Herrens hus og bygde seg altar ved kvart hyrna i Jerusalem.

Le natonto’ i Ahkaze o fanak’ añ’ anjomban’ Añaharo, le tsineratsera’e o fana’ i anjom­ban’ Añahareio naho narindri’e o lalambein’ anjomba’ Iehovào; vaho nandranjy kitrely ho am-bata’e an-kotso’ Ierosalaime iaby.

25 Og i kvar einaste by i Juda bygde han upp offerhaugar til å kveikja offereld på for framande gudar, og soleis harma han Herren, sin fedregud.

Le nanoa’e toets’ abo ze hene’ rova’ Iehoda, hañen­ga amo ndrahare ila’eo, hanigike Iehovà Andrianañaharen-droae’e.

26 Det som elles er å fortelja um honom og heile hans ferd frå fyrst til sist, det er uppskrive i Judas og Israels kongebok.

Ty ila’ o fitoloña’eo naho o sata’e iabio, ty valoha’e naho ty fara’e, inao t’ie misokitse amy bokem-panjaka’ Iehoda naho Israeley.

27 Og Ahaz lagde seg til kvile hjå federne sine, og dei gravla honom i byen, i Jerusalem; for dei vilde ikkje gravleggja honom i graverne åt Israels-kongarne. Og Hizkia, son hans, vart konge i staden hans.

Le nitrao-piròtse aman-droae’e t’i Ahkaze naho nalenteke an-drova ao, toe e Ierosalaime ao; fa tsy nitakone’ iareo mb’amo kiborim-panjaka’ Israeleo; Iekizkia ana’e ty nandimbe aze nifehe.