1 Tessalonikerne 2
1 For de veit sjølve, brør, um vår inngang hjå dykk, at han ikkje hev vore til fåfengs.
Amwe bhayaa, mmenye mwemwe huje ate natahenzele hulimwe setahenzele wene.
2 Men endå me fyreåt hadde lide og vorte ille medfarne i Filippi, som de veit, fekk me då frimod i vår Gud til å tala Guds evangelium til dykk i stor strid.
Mmenye huje ulwahwande talabhile tee nantele bhatibhombeye embibhi enzyensoni hula hufilipi, amwe mumenye. Lelo tahwikazile hwa Ngulubhi ayanje ibangili lyakwe pamoja na mayemba aminji.
3 For vår forkynning kjem ikkje av villfaring eller av urein hug eller med svik.
Ate ensundozye tu sezyafumene nembibhi, wala muntavu wala mumwoyo ubhibhi.
4 Men liksom me er haldne verdige av Gud til å få evangeliet yverlate, soleis talar me, ikkje som dei som vil tekkjast menneskje, men Gud, han som prøver hjarto våre.
Ate neshi ateteshe Ungulubhi na hweteshelwe mwibhangii enzyo zyatiyanga. Tiyanga siyo huje tibhasungwezyaje abantu, tihusongwezya Ungulubhi. Ungulubhi mwene yasepa amoyo getu.
5 For korkje kom me noko sinn med smeikjande ord, som de veit, eller med fyrebering for havesykja, Gud er vitne,
Ate setayanjile enongwa enzyahwillesye hulimwene, Neshi shamumenye, wala ate setatumiye ewongwa ezyensinjizizyo zye nziliho, Ungulubhi keti wetu ate setahanzalaga utuntumu hwa bhantu,
6 og ikkje heller søkte me æra av menneskje, korkje av dykk eller av andre, endå me kunde ha kravt vyrdnad som Kristi apostlar.
Wala afume hulimwe au hwabhantu abhanje. Handatibhajiedai apendelelwe huje ate tilibhatumwe bha Yesu.
7 Men me var milde millom dykk: Som ei mor vermer borni ved barmen,
Lelo talibhahogowe hulimwe nensi umaye shazinzya abhana bhakwe yuyo.
8 soleis var me i inderleg kjærleik til dykk viljuge til å gjeva dykk ikkje berre Guds evangelium, men og vårt eige liv med, av di de vart oss kjære.
Hu namna ewe tali niganwe hulimwe, ati tali tayari abhashikisye siyohuje ibangili lya Ngulubhe lyene lelo na maisha getu tete kwasababu mulibha mwetu.
9 For de minnest då, brør, vårt stræv og vår møda: Medan me arbeidde natt og dag, so me ikkje skulde vera nokon av dykk til tyngsla, forkynte me Guds evangelium for dykk.
Amwe bhaholo muhwizuha embombo na mayemba getu. Na tabombaga embombo nu siku na pasanya aje tusahagwe melele umuntu yayonti. Uwakati uwo, tabhalumbelye ibhangililya Ngulubhe.
10 De er vitne, og Gud med, kor heilagt og rettferdigt og ulastande me ferdast hjå dykk, de truande!
Amwe mulibhaketi bha Ngulubhi, Nufinjile nantele bila ya fujinjile nantele bilaa ya muntu atilulumwe, takakhile shinza namwe mwamumweteshe uYesu.
11 liksom de veit kor me påminte kvar og ein av dykk, som ein far borni sine, og lagde dykk på hjarta
Shesho huje mumenye aje shiliwele shila muntu umoumo, neshi ubaba shalihina bhana bhakwe tabhapelie umwoyo na bhasubhizye na hwilolele.
12 og bad dykk inderleg at de skulde ferdast so som verdigt er for Gud, som hev kalla dykk til sitt rike og sin herlegdom.
Aje mwahanziwaga ajendelele weshi ulukwizyo lwenyu hwa Ngulubhi yabhakwizizye huumwene nu tuntumu wakwe.
13 Difor takkar me og uavlatande Gud for, at då de fekk det Guds ord me forkynte, so tok de imot det, ikkje som eit menneskje-ord, men - som det i sanning er - som eit Guds ord, som og ter seg verksamt i dykk som trur.
Kwa sababu tihusalifya Ungulubhi shila wakati neshi shamwahejeleye afume hulite enongwa zya Ngulubhi mwazyejeleye siyohuje nongwa zya bantu. Mwazyejeleye huje nongwa zya bhomba embombo hulimwe mwamulyeteshe.
14 For de, brør, hev vorte etterfylgjarar til dei Guds kyrkjelydar som er i Kristus Jesus i Judæa; for de hev og lide det same av dykkar eigne samættingar som dei hev lide av jødarne,
Eshiamwe bhaholo, mubhebhantu bhafuatizye amakanisa ga Ngulubhe gagali hwa Bhayahudi mwa Yesu Kilisti. Maana namwe mwayembele humambo kagaala afumehwa bhantu bhenyu, neshi gagali fume hwa Bhayahudi.
15 som og slo Herren Jesus og profetarne i hel og forfylgde oss og ikkje er Gud til hugnad og stend alle menneskje imot,
Bhaali Bhayahudi bhabhaagojile uYesu pandwemo na aakuwe, Bhayahudi bhabhaatibhenjele tifume hwonzesebhahusungwezya Ungulubhe nantele bhabhibhi hwa bhantu bonti.
16 då dei meinkar oss i å tala til heidningarne, at dei kann verta frelste - so dei alltid må fylla sitt syndemål. Men vreiden hev endeleg nått deim.
Bhatizijiye huje tisahaya nje na bhantu bhasiga Bhayahudi, aje bhope bhaposhele uwokovu. Afume epo abhantu bhahwendelela ne mbibhi zyao, mpaka amakhome gabhenzela.
17 Men då me, brør, ei liti stund hadde vore skilde frå dykk med åsyn, ikkje med hjarta, so hev me i vår store lengting gjort oss so mykje større umak for å få sjå dykkar åsyn;
Ate bhaholo, talehene namwe hashe shebele, siga talehene shiputi. Taabhombile hunguvu zyetu nahunziliho engosi, abhalole amaso genyu.
18 for me hev vilja koma til dykk - eg, Paulus, både ein gong og tvo gonger - men Satan hindra oss derifrå.
Pepo tahanzaga ahwenze hulimwe, aneene Paulo, nahanzaga ahwenze lumo nu lwa mwao, lelo usetano anzigiiye.
19 For kven er vel vår von eller gleda eller heiderskrans? Er ikkje de det og for vår Herre Jesu Kristi åsyn i hans tilkoma?
Ahwilole hwetu pamande hwaibha yeenu au nuluse shelo, au fwalo gwataivunila hwa gosi uwetu uYesu naayenza? Eshi semwemwe neshi shabhali abhaje?
20 For de er vår æra og gleda.
Hwa huje amwemulituntuntu wetu nuluseshelo lwetu.
