1 Peters 3
1 Like eins de konor: De skal vera dykkar eigne menner undergjevne, so endå slike som ikkje trur ordet, må verta vunne utan ord ved den ferd konorne deira syner,
To baktih toengah zunawk, na savanawk khaeah angpaek oh; to tiah ni lok tahngai ai savanawk to, lok hoi thuih kangai ai zunawk ih tuinuen rang hoiah na pazawk o thai ueloe,
2 når dei ser for augo dykkar reine ferd i otte.
kahoih tuinuen hoi nihcae khingyahaih to na hnu o tih.
3 Deira prydnad skal ikkje vera utanpå, med hårflettingar eller påhengt gull eller klædebunad,
Nam thoep o naah doeh tasa bang amthoephaih ah kaom, sam pakhuihaih, sui bungmu abuenhaih, kahoih khukbuennawk hoiah amthoep ai ah;
4 men hjartans løynde menneskje i den uforgjengelege prydnad med den mjuke og stille ånd, som er gjæv for Gud.
Sithaw hmaa ah thuilaek ai atho kaom, kahmawn thai ai palung thung ih kami kranghoihhaih ah kaom, tuinom ohhaih, poekmonghaih hoiah amthoep han oh.
5 For soleis prydde fordom dei heilage kvinnorne seg, dei som sette si von til Gud og var sine eigne menner undergjevne,
Hae tiah ni Sithaw tanghaih katawn, canghni ih kaciim nongpatanawk mah doeh amthoep o moe, angmacae ih sava tlim ah angpaek o:
6 liksom Sara lydde Abraham og kalla honom herre; hennar døtter hev de vorte når de gjer godt og ikkje ottast for nokor skræmsla.
Sarah mah Abraham ih lok tahngaih pongah, angraeng, tiah kawk: kawbaktih sethaih doeh zii ai ah, kahoih hmuen to na sak o nahaeloe, nangcae doeh anih ih canu ah ni na oh o.
7 Like eins de menner: De skal liva vitugt saman med konorne som det veikare kjerald, og visa deim æra, sidan dei og er medervingar til livsens nåde, so dykkar bøner ikkje skal verta hindra!
To baktih toengah, Savanawk, lawk na thuih o haih to pakha ving han ai ah, panoek thaihaih hoiah zunawk hoi nawnto om oh, na zunawk loe tahmenhaih hoiah hnuk ih hinghaih nawnto toep kami, thazok kami ah oh o pongah, na zunawk to khingyahaih paek oh.
8 Og til slutt: Ver alle samhuga, medlidande, kjærlege mot brørne, miskunnsame, audmjuke!
Hnukkhuem koekah nangcae boih poekhaih palungthin maeto ah amhong oh, maeto hoi maeto tahmenhaih tawn oh, nawkamya baktiah amlung oh, tahmenhaih hoi tuinom to tawn oh:
9 Løn ikkje vondt med vondt eller skjelling med skjelling, men tvertimot velsigna! for det vart de kalla til, at de skal erva velsigning.
kasae sakhaih pongah kasae hoi pathok o hmah, zoehhaih to zoehhaih hoi pathok o hmah: toe tahamhoihaih paek o lat ah; hae tiah oh han ih ni ang kawk o, tito panoek oh, to tiah nahaeloe tahamhoihaih na toep o tih.
10 For «den som vil elska livet og sjå gode dagar, han skal halda tunga frå det som vondt er og lipporne frå svikfull tale;
Hinghaih akoep moe, hoihhaih aninawk hnuk koeh kaminawk loe kasaethuihaih thung hoiah angmah ih palai to angvaeng nasoe loe, pahni hoiah zaehaih thui hmah nasoe:
11 han vike frå vondt og gjere godt, han søkje fred og trå etter honom!
sethaih to ayae nasoe loe, kahoih hmuen to sah nasoe; angdaehhaih to pakrong o nasoe loe, patom o nasoe.
12 For Herrens augo er yver dei rettferdige, og hans øyro vende til deira bøn; men Herrens åsyn er yver deim som gjer vondt.»
Angraeng ih mik loe katoeng kaminawk nuiah acuk, nihcae lawkthuihaihnawk doeh Anih mah tahngai pae: toe kasae sah kaminawk loe Angraeng mah mikhmai angqoi taak.
13 Og kven er det som kann gjera dykk vondt når de stræver etter det gode?
Kahoih hmuen sah kami hnukah na bang o nahaeloe, mi mah maw nganbawh kana na paek o tih?
14 Men um de og skulde lida for rettferds skuld, so er de sæle. Men ottast ikkje for deim og ræddast ikkje; men helga Kristus til herre i hjarto dykkar!
Toenghaih pongah patang na khang o nahaeloe, nangcae loe palung anghoe kami ah ni na oh o: nihcae mah pazihhaih to zii o hmah, mawn doeh mawn o hmah;
15 Og ver alltid ferdige til å forsvara dykk for kvar ein som krev rekneskap av dykk for den voni som bur i dykk, men med spaklynde og age!
toe Angraeng Sithaw to na palung thung hoi khingyahaih paek oh: palung thungah na tawnh o ih oephaih kawng minawk mah ang dueng o naah, kami boih han poeknaemhaih hoi khingyahaih hoiah pathim pae thai hanah amsak o coek ah.
16 Og hav eit godt samvit, so dei som lastar dykkar gode ferd i Kristus, må verta til skammar i det som dei baktalar dykk for som illgjerdsmenner.
Kri ah tuinuen naemhaih mah nangcae kasae net kaminawk, nangcae kasae thui kaminawk azatsak hanah, kahoih poekhaih to tawn oh.
17 For det er betre, um so er Guds vilje, å lida når ein gjer godt, enn når ein gjer vondt.
Sithaw koehhaih ah om nahaeloe kasae hmuen sak pongah loe, hmuen kahoih sak pongah patangkhang to hoih kue.
18 For Kristus leid og ein gong for synder, ein rettferdig for urettferdige, for å føra oss fram til Gud, han som leid dauden i kjøtet, men vart livandegjord i åndi,
Katoeng ai kaminawk ih zaehaih pongah, katoeng Kri to vaito duek, aicae Sithaw khaeah caeh haih han ih ni, Anih mah to tiah sak, Anih loe taksa ah duek, toe Muithla mah Anih to pathawk let.
19 og i denne gjekk han og burt og preika for ånderne som var i varetekt,
Anih loe thongim krah muithlanawk khaeah caeh moe, lok taphong pae.
20 dei som fordom hadde vore stride, den gong Guds langmod venta i Noahs dagar, då arki vart bygd, der nokre få, det er åtte sjæler, vart frelste gjenom vatn,
Noah palong thuk naah, to kaminawk loe Sithaw lok tahngai o ai; toe Sithaw mah nihcae to palungsawkhaih hoiah zing, kami zetta, hinghaih pakhra katawn kami long tazetto khue ni tui kanguem thung hoiah loih o.
21 det som no og frelser oss i motbilætet dåpen, som ikkje er avleggjing av ureinskap på kroppen, men eit godt samvits pakt med Gud ved Jesu Kristi uppstoda,
To tui kanguem loe vaihi aicae pahlonghaih ah kaom tuinuemhaih hnuksakhaih ih ni; tuinuemhaih loe (kamhnong taksa pasaehhaih ih na ai, toe kasae kahoih panoekhaih hoiah Sithaw ih lok pathimhaih ah ni oh: ) Jesu Kri angthawk lethaih ah tuinuemhaih mah ni pahlong to hnuk,
22 han som er uppfaren til himmelen og er ved Guds høgre hand, der englar og magter og krafter er honom underlagde.
Anih loe van ah caeh boeh moe, Sithaw bantang bangah a oh; vankaminawk, sakthaihaih hoi thacakhaihnawk loe anih tlim ah ni oh o boih.
