< 1 Peters 2 >
1 Legg difor av all vondskap og alt svik og hyklarskap og ovund og all baktale,
Xuning üqün silǝr barliⱪ rǝzillik, barliⱪ mǝkkarliⱪ, sahtipǝzlik, ⱨǝsǝthorluⱪ wǝ ⱨǝmmǝ tɵⱨmǝthorluⱪlarni taxlap,
2 og lengta liksom nyfødde born etter den åndelege, ufalska mjølk, so de kann veksa ved henne til frelsa,
Rǝbning meⱨribanliⱪini tetip bilgǝnikǝnsilǝr, huddi yengi tuƣulƣan bowaⱪlardǝk bolup [Hudaning] sɵz-kalamidiki sap sütkǝ tǝxna bolunglar. Buning bilǝn, silǝr nijatning [kamalitigǝ] yetip ɵsisilǝr.
3 so framt de då hev smaka at Herren er god!
4 Kom til honom, den livande steinen, som vel vart vanda av menneskje, men er utvald og dyrverdig for Gud!
Əmdi silǝr Uningƣa, yǝni adǝmlǝr tǝripidin ǝrzimǝs dǝp taxlinip, lekin Huda tǝripidin tallanƣan wǝ ⱪǝdirlǝngǝn tirik tax Bolƣuqining yeniƣa kelip
5 og vert de sjølve, som livande steinar, uppbygde til eit åndelegt hus, eit heilagt presteskap, til å bera fram åndelege offer til hugnad for Gud ved Jesus Kristus.
silǝr ɵzünglarmu tirik taxlar süpitidǝ bir roⱨiy ibadǝthana ⱪilinixⱪa, Əysa Mǝsiⱨ arⱪiliⱪ Hudani hursǝn ⱪilidiƣan roⱨiy ⱪurbanliⱪlarni sunidiƣan muⱪǝddǝs kaⱨin ⱪataridikilǝr boluxⱪa ⱪuruluwatisilǝr;
6 For det heiter i skrifti: «Sjå, eg legg i Sion ein hyrnestein, som er utvald og dyrverdig, og den som trur på honom, skal slett ikkje verta til skammar.»
Qünki muⱪǝddǝs yazmilarda mundaⱪ deyilgǝn: — «Mana, tallanƣan, ⱪǝdirlǝngǝn bürjǝk ul texini Zionƣa ⱪoydum. Uningƣa etiⱪad ⱪilƣuqi ⱨǝrkim ⱨǝrgiz yǝrgǝ ⱪarap ⱪalmaydu».
7 Dykk då som trur, høyrer æra til; men for dei vantruande hev den steinen som bygningsmennerne vanda, vorte til hyrnestein og snåvestein og støyteberg,
Əmdi etiⱪad ⱪilƣuqi bolƣan silǝrgǝ nisbǝtǝn [taxning] ⱪǝdiri bolidu. Lekin [Uningƣa] etiⱪad ⱪilmaydiƣanlarƣa nisbǝtǝn U [muⱪǝddǝs yazmilarda deyilginidǝk] boldi: — «Tamqilar ǝrzimǝs dǝp taxliwǝtkǝn bu tax, Burjǝk [ul] texi bolup tiklǝndi!», Wǝ: — «[Bu tax] kixilǝrgǝ putlikaxang tax, Adǝmni yiⱪitidiƣan ⱪoram tax bolidu». Qünki [muxundaⱪ kixilǝr] [Hudaning] sɵz-kalamiƣa itaǝt ⱪilmasliⱪi tüpǝylidin putlixip yiⱪilidu; ularning bundaⱪ boluxi aldin bekitilgǝndur.
8 dei som støyter seg med di dei ikkje trur ordet, som dei og var etla til.
9 Men de er ei utvald ætt, eit kongelegt presteskap, eit heilagt folk, eit folk til eigedom, so de skal forkynna hans dygder som kalla dykk ut or myrker til sitt underfulle ljos,
Lekin silǝr bolsanglar [Huda] talliƣan bir jǝmǝt, xaⱨanǝ bir kaⱨinliⱪ, pak-muⱪǝddǝs bir ǝl, xundaⱪla Ɵzigǝ alaⱨidǝ has bolƣan bir hǝlⱪsilǝr; buning mǝⱪsiti, silǝrni ⱪarangƣuluⱪtin Ɵzining tilsimat yoruⱪluⱪiƣa qaⱪirƣuqining pǝzilǝtlirini namayan ⱪilixinglardin ibarǝt.
10 de som fyrr ikkje var eit folk, men no er Guds folk, de som ikkje hadde funne miskunn, men no hev fenge miskunn.
Burun silǝr bir hǝlⱪ ⱨesablanmayttinglar, lekin ⱨazir Hudaning hǝlⱪisilǝr; burun [Hudaning] rǝⱨim-xǝpⱪitigǝ erixmigǝnidinglar, lekin ⱨazir erixtinglar.
11 Kjære, eg legg dykk på hjarta som framande og utledningar, at de skal halda dykk ifrå dei kjøtlege lyster, som strider imot sjæli,
I sɵyümlüklirim, silǝr bu dunyaƣa musapir wǝ meⱨmandursilǝr, silǝrdin ɵtünümǝnki, roⱨ-ⱪǝlbinglar bilǝn ⱪarxilixidiƣan ǝtliringlardiki nǝps-xǝⱨwǝtlǝrdin ɵzünglarni yiraⱪ tutunglar.
12 og lata dykkar ferd millom heidningarne vera god, so dei, medan dei baktalar dykk som illgjerdsmenner, må sjå dykkar gode gjerningar og for deira skuld prisa Gud på tilsynsdagen!
Yürüx-turuxunglar etiⱪadsizlar arisida esil-pǝzilǝtlik bolsun. Muxundaⱪ ⱪilƣanda, gǝrqǝ ular silǝrgǝ yamanliⱪ ⱪilƣuqilar dǝp tɵⱨmǝt ⱪilsimu, dǝl tɵⱨmǝt ⱪilƣan ixlarda silǝrning yahxi ǝmǝlliringlarƣa ⱪarap, [Hudaning] ularni [oyƣitip] yoⱪlaydiƣan künidǝ uni uluƣlixi mumkin.
13 Ver difor all menneskjeleg skipnad undergjevne for Herrens skuld, anten det er kongen som den høgste,
Xunga Rǝbning ⱨɵrmitidǝ insanlar arisidiki ⱨǝrbir ⱨakimiyǝtning tüzümigǝ, mǝyli ǝng yuⱪiri mǝnsǝptiki padixaⱨⱪa bolsun yaki u tǝyinligǝn ⱨoⱪuⱪdarlarƣa bolsun boysununglar. Qünki bu ⱨoⱪuⱪdarlar [padixaⱨ] tǝripidin yaman ix ⱪilƣuqilarni jazaƣa tartix, yahxi ix ⱪilƣuqilarni ⱨɵrmǝtkǝ sazawǝr ⱪilix üqün tǝyinlǝngǝndur.
14 eller landshovdingar som utsendingar frå honom til refsing for deim som gjer vondt, men til ros for deim som gjer godt!
15 For soleis er det Guds vilje, at de med å gjera det gode skal målbinda vankunna hjå uvituge menneskje,
Qünki Hudaning iradisi xundaⱪki, yahxi ǝmǝlliringlar bilǝn nadan adǝmlǝrning orunsiz xikayǝtlirini tuwaⱪlaxtur.
16 so som frie, og ikkje slike som hev fridomen til vondskaps skyle, men som Guds tenarar.
Silǝr ǝrkin-azad bolƣininglar bilǝn, bu ǝrkinlikinglarni yamanliⱪ ⱪilixning baⱨanisi ⱪiliwalmanglar, bǝlki Hudaning ⱪuli süpitidǝ bolup,
17 Æra alle, elska broderlaget, ottast Gud, æra kongen!
Barliⱪ insanlarni ⱨɵrmǝtlǝnglar, [etiⱪadqi] ⱪerindaxliringlarƣa meⱨir-muⱨǝbbǝt kɵrsitinglar, Hudadin ⱪorⱪunglar, padixaⱨni ⱨɵrmǝtlǝnglar.
18 De tenarar, ver dykkar herrar undergjevne i all age, ikkje berre dei gode og milde, men og dei rangvise!
Ⱪullar, hojayinliringlarƣa toluⱪ ⱪorⱪunq bilǝn boysununglar — yalƣuz meⱨriban wǝ hux peil hojayinlarƣila ǝmǝs, bǝlki terikkǝk hojayinlarƣimu boysununglar.
19 For det finn nåde, um nokon av samvit for Gud toler harmingar som han lid uretteleg.
Qünki ǝgǝr birsi Huda aldida pak wijdanliⱪ bolux üqün naⱨǝⱪ azab-oⱪubǝt qǝksǝ ⱨǝmdǝ bularƣa sǝwr-taⱪǝt ⱪilsa, bu Hudani hursǝn ⱪilidu.
20 For kva er det for ei ros, um de tek det med tolmod når de syndar og fær refsing for det? Men um de tek det med tolmod når de gjer godt og endå lyt lida, det finn nåde hjå Gud.
Qünki ǝgǝr silǝr gunaⱨ ɵtküzüp, tegixlik urulƣininglarda, uningƣa bǝrdaxliⱪ bǝrsǝnglar, buning mahtanƣudǝk nemisi bar! Lekin yahxi ixlarni ⱪilip azab-oⱪubǝt qǝksǝnglar ⱨǝmdǝ uningƣa bǝrdaxliⱪ bǝrsǝnglar, u Hudani hursǝn ⱪilidu.
21 For til det vart de kalla, av di Kristus og leid for dykk og let etter for dykk eit fyredøme, so de skal fylgja hans fotfar.
Qünki silǝr dǝl xuningƣa qaⱪirildinglar. Qünki Mǝsiⱨmu silǝr üqün azab-oⱪubǝt qekip, silǝrni Ɵzining izidin mangsun dǝp, silǝrgǝ ülgǝ ⱪaldurdi;
22 Han gjorde ikkje synd, og det fanst ikkje heller svik i hans munn;
«U gunaⱨ sadir ⱪilip baⱪmiƣan, Uning aƣzidin ⱨeqⱪandaⱪ aldamqiliⱪ-yalƣanqiliⱪmu tepilmas».
23 han skjelte ikkje att når han vart utskjelt, ikkje truga ham når han leid, men gav det yver til honom som dømer rettferdigt;
U ⱨaⱪarǝtlǝnginidǝ, til ⱪayturmaytti. Azab-oⱪubǝt qǝkkǝndǝ, U ⱨeq tǝⱨdit salmaytti; ǝksiqǝ, Ɵzini adil ⱨɵküm qiⱪarƣuqining ⱪolliriƣa tapxuratti.
24 han bar synderne våre på likamen sin upp på treet, so me skal døy av frå synderne våre og liva for rettferdi, då de er lækte ved hans sår.
U Ɵzi bizning gunaⱨⱪa nisbǝtǝn ɵlüp, ⱨǝⱪⱪaniyliⱪⱪa nisbǝtǝn yaxiximiz üqün yaƣaq tüwrüktǝ gunaⱨlirimizni zimmisigǝ aldi; silǝr Uning yariliri bilǝn xipa taptinglar.
25 For de var villfarande som sauer, men hev no vendt um til hyrdingen og tilsynsmannen for sjælerne dykkar.
Qünki burun silǝr ⱪoylardǝk yoldin ezip kǝtkǝnsilǝr, lekin ⱨazir jeninglarning padiqisi ⱨǝm yetǝkqisining yeniƣa ⱪaytip kǝldinglar.