1 Kongebok 19
1 Ahab fortalde Jezabel alt det som Elia hadde gjort, og korleis han hadde drepe alle profetarne med sverd.
Ahab mah Jezebel khaeah Elijah mah sak ih hmuennawk boih, tahmaanawk sumsen hoi hum boihhaih kawng to thuih pae.
2 Då sende Jezabel eit bod til Elia med dei ordi: «Gudarne late meg bøta både no og sidan, um eg ikkje i morgon ved denne tid skal lata ditt liv få same lagnad som kvar av hine.»
To pacoengah Jezebel mah, Khawnbang vaihi tue thuem ah na hum ih tahmaanawk baktih toengah, nang hae kang hum ai nahaeloe, sithawnawk mah ka nuiah kanung parai ah sah nasoe, tiah thuihsak hanah, Elijah khaeah laicaeh kami maeto patoeh.
3 Og då han fekk den greida, tok han ut og rømde for livet, og han kom til Be’erseba, som høyrer til Juda; der let han drengen sin vera att.
Elijah loe zit pongah, angthawk moe, a hinghaih loih thai hanah, Judah prae Beersheba vangpui ah caeh; a tamna loe to ah caeh taak.
4 Men sjølv gjekk han ei dagsleid ut i øydemarki. Der sette han seg under ein einerunne, og han ynskte at han måtte få døy, og sagde: «No er det nok; Herre, tak no livet mitt, for eg er ikkje betre enn federne mine.»
Angmah to loe nito lamcaeh haih praezaek ah caeh; imphokkung ohhaih ahmuen to phak naah, atlim ah anghnut; Aw Angraeng, khawt boeh; ka hinghaih hae la halat ah; kai loe kampanawk pongah ka hoih kue ai, tiah duek hanah lawk a thuih.
5 So lagde han seg til å sovna under ein einerunne. Men då tok ein engel i honom og sagde: «Statt upp og et!»
To pacoengah thing tatlip ah angsong moe, a iih; khenah, van kami mah anih to sui; anih khaeah angthawk loe, caa ah, tiah a naa.
6 Og då han skulde sjå til, so låg det ved hovudgjerdi hans ei kaka steikt på gloande steinar, og det stod ei krukke med vatn; og han åt og drakk og lagde seg att.
A khet naah, hmai kamngaeh pongah paaem ih, takaw kae hoi naek hanah tuitabu maeto, a lu nuiah a hnuk. Anih loe caak moe, naek pacoengah angsong let.
7 Då kom Herrens engel att andre gongen og tok i honom og sagde: «Statt upp og et! For elles vert vegen for lang for deg.»
Van kami to angzoh let, anih to sui moe, anih khaeah, Angthawk loe, caa ah, na caeh han koi loklam loe angthla parai, tiah a naa.
8 Og han stod upp og åt og drakk, og styrkt av denne maten gjekk han i fyrti dagar og fyrti netter alt til Gudsfjellet Horeb.
Anih loe angthawk moe, a caak a naek let; to buhcaakhaih mah tha ohsak pongah, aqum athun ni quipalito thung, Sithaw mae, Horeb pha ai karoek to lamcaeh.
9 Der gjekk han inn i ein heller og var der um natti. Då kom Herrens ord til honom; han sagde til honom: «Kva vil du her, Elia?»
To ahmuen to a phak naah, thlungkhaw thungah akun moe, to ah a iih. Khenah, Angraeng ih lok Elijah khaeah angzoh; anih khaeah, Elijah, hae ah timaw na sak? tiah a naa.
10 Og han svara: «Eg hev brunne av brennhug for Herren, allhers Gud; for Israels-borni hev vendt seg burt ifrå sambandet ditt; altari dine hev dei rive ned, og profetarne dine hev dei drepe med sverd; eg er att åleine, og dei stend meg etter livet.»
Anih mah, Kai loe misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw hanah paroeai tha ka pathok; Israel kaminawk mah na lokkamhaih to pahnawt o moe, na hmaicamnawk to phraek o boih boeh; nangmah ih tahmaanawk to sumsen hoiah hum o, kai khue ni anghmat boeh; vaihi doeh kai hum hanah patoem o vop, tiah a naa.
11 Då sagde han: «Gakk ut og statt på fjellet for Herrens åsyn!» Og so gjekk Herren framum der. Fyre Herren kom det ein stor og veldug storm, so fjell rivna og klettar klovna; Herren var ikkje i stormen. Etter stormen kom det ein jordskjelv; Herren var ikkje i jordskjelven.
Angraeng mah anih khaeah, Caeh loe, Angraeng hmaa ah mae nuiah angdoe ah; khenah, Angraeng loe to ah caeh tih, tiah a naa. To naah thacak parai takhi mah mae to hmuh moe, Angraeng hmaa ah thlungnawk to koisak boih; toe Angraeng loe takhi nuiah om ai; takhi song pacoengah talih hnawh; toe Angraeng loe talih hnawhaih nuiah om ai;
12 Etter jordskjelven kom det eld; men Herren var ikkje i elden. Etter elden høyrdest ei mild susing.
talih hnawh pacoengah hmai to oh; toe Angraeng loe hmai thungah om ai; hmai angzoh pacoengah kanaem lok to oh.
13 So snart Elia høyrde det, sveipte han andlitet inn i kappa si og gjekk ut og stod ved inngangen til helleren. Då tala ei røyst til honom og sagde: «Kva vil du her, Elia?»
To lok to Elijah mah thaih naah, a mikhmai to kahni hoiah khuk khoep, a caeh moe, thlungkhaw hmaa ah angdoet. Khenah, anih khaeah lok angzoh, Elijah, hae ah timaw na sak? tiah a naa.
14 Og han svara: «Eg hev brunne av brennhug for Herren, Allhers Gud; for Israels-borni hev vendt seg burt frå sambandet ditt; altari dine hev dei rive ned, og profetarne dine hev dei drepe med sverd; eg er att åleine, og dei stend meg etter livet.»
Anih mah, Kai loe misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw hanah paroeai tha ka pathok; Israel kaminawk loe na lokkamhaih to pahnawt o moe, na hmaicamnawk to phraek o boih boeh; nangmah ih tahmaaanawk to sumsen hoiah hum o; kai khue ni anghmat boeh; vaihi kai hum hanah ang patoem o, tiah a naa.
15 Herren sagde til honom: «Far no attende og tak vegen til Damaskusheidi, og gakk inn i byen og salva Hazael til konge yver Syria!
Angraeng mah anih khaeah, Nang zohhaih ahmuen ah caeh let loe, Damaska praezaek ah caeh ah; to ahmuen na phak naah, Syria ukkung ah Hazel to siangpahrang ah suem ah.
16 Og Jehu Nimsison skal du salva til konge yver Israel, og Elisa Safatsson frå Abel-Mehola, skal du salva til profet i din stad.
Nimshi capa Jehu doeh Israel ukkung siangpahrang ah caksak ah; to pacoengah Abel Meholah vangpui ah kaom, Shaphat capa Elishato nangmah zuengah tahmaaa ah suem ah.
17 Då skal det ganga so: Den som slepp undan Hazael-sverdet, honom skal Jehu drepa, og den som slepp undan Jehu-sverdet, skal Elisa drepa.
Hazel ih sumsen hoiah loih kaminawk to, Jehu mah hum ueloe, Jehu ih sumsen hoiah loih kaminawk to, Elisha mah hum tih.
18 Men eg vil lata sju tusund vera att i Israel, alle dei kne som ikkje hev bøygt seg for Ba’al, og kvar munn som ikkje hev gjeve honom hyllingskyss.»
Toe Baal hmaa ah khokkhu cangkrawn ai, anih to pahni hoiah mok vai ai kami, Israel prae ah kami sang sarihto kaimah hanah ka suek vop, tiah a naa.
19 Då han gjekk derifrå, råka han på Elisa Safatsson, som heldt på og pløgde; tolv par uksar gjekk fyre honom, og sjølv køyrde han det tolvte paret. Og Elia gjekk burt til honom og kasta kappa si på honom.
To pongah Elijah loe to ahmuen hoiah caeh moe, Maitaw tae hatlaihnetto hoi laikok atok, Shaphat capa Elishato a hnuk. Maitaw tae hatlaihnetto hoiah laikok atok nathuem ah, Elijah mah anih khaeah caeh moe, angmah ih kahni to a nuiah vah pae.
20 Då slepte han uksarne og sprang etter Elia og sagde: «Lat meg få kyssa far min og mor mi, so skal eg fylgja deg!» Han sagde til honom: «Snu heim att då! Men kom i hug kva eg hev gjort med deg!»
To naah Elisha mah maitawnawk to caeh taak, Elijah hnukah patom moe, anih khaeah, Kamno hoi kampa to ka mok moe, ban ka sin pacoengah, na hnukah ka bang han, tiah a naa. Elijah mah, Amlaem let ah, na nuiah timaw ka sak? tiah a naa.
21 So gjekk han ifrå honom att og tok dei tvo uksarne og slagta deim, og med oket åt uksarne koka han kjøtet deira og gav folket, og dei åt. Sidan tok han ut og fylgde Elia og vart tenaren hans.
To pongah Elisha loe amlaem let. A toksakhaih maitaw taenawk to lak moe, a boh, laikok atokhaih thingnawk to moi thonghhaih thing ah patoh pacoengah, kaminawk hanah a paek, kaminawk mah caak o. To pacoengah angthawk, Elijah hnukah bang moe, anih ih tok to a sak pae.
