1 Korintierne 5
1 Der gjeng allfares ord um hor hjå dykk, og det slikt hor, som ikkje ein gong vert nemnt hjå heidningarne, at ein held seg med kona åt far sin.
Twakamvwa mpuwo kuti mamambe akati kanu, musyobo wamalalane utazumizigwi akati kabatali bazumini.
2 Og de blæs dykk upp, endå de langt heller skulde syrgja, so den som hev gjort denne gjerningi, kunde verta støytt ifrå dykk!
Mwalumi ulala amwanakazi wawisi. Mwafundikila! Sena tamuyelede kulila, kuchitila kuti umwi wachita chiito eecho agwisigwe kuzwa akati kanu.
3 For eg, som vel er fråverande med likamen, men nærverande med åndi, eg hev alt dømt, som eg var nærverande, at den som hev gjort dette,
Nikuba nsiko mumubili, mpundili mumuya. Ndapa kale lubeteko ali wumwi wachita eechi, mbuli kubanga ndaliwo.
4 han skal i vår Herre Jesu Kristi namn, med di de og mi ånd kjem saman i vår Herre Jesu Kristi kraft,
Kuti kamungene muzina lyaMwami wesu Jesu mpawo ndili andinywe mumuya aanguzu zyaMwami wesu Jesu mpuzili.
5 verta yvergjeven til Satan til tyning av kjøtet, so åndi kann verta frelst på Herren Jesu dag.
Mupe mwalumi oyu kuli dyabbulosi nkambo kakunyonyonwa kwanyama, kuchitila kuti muuya wakwe ufutulw mubuzuba bwaMwami.
6 Det er ikkje fagert det som de rosar dykk av. Veit de ikkje, at ein liten surdeig syrer heile deigen?
Kulisumpula kwako tensi kubotu. Tuzi na kuti kaswezyo kache kalafufumuna chibunge?
7 Reinsa difor ut den gamle surdeigen, so de kann vera ny deig, liksom de er usyrde; for ogso vårt påskelamb er slagta: Kristus.
Lisalazye lwako kuzwa kubuswezyo bukulukulu kuchitila kuti kube chiwela chipya, chitakwe buswezyo, mbuli mbumubede choonzyo. Kuli Kkilisito, kabelele kesu kakwindilila, kaka payigwa.
8 Lat oss so halda helg, ikkje med gamall surdeig, ikkje med vondskap og argskaps surdeig, men med reinleiks og sannings usyrde brød!
Lino atubotelwe pobwe, litakwe buswezyo bukulukulu, buswezyo bwazichito zibi aa buntu bubi. Pesi, atubotelwe aachibunge chitakwe buswezyo nchoozyo aa bwini.
9 Eg skriv til dykk i brevet, at de ikkje skulde hava umgjenge med horkarar,
Ndakamulembela mulugwalo lwangu mutavwelani abantu abasimamambe.
10 og då meinte eg ikkje horkararne av denne verdi i det heile, eller giruge eller røvarar eller avgudsdyrkarar, for elles laut de ganga ut or verdi;
Kakutakwe nzila imbi nsyambi basibwamu bayino nyika, olo muunyu, silweeno, kana kuti basimamambe, kuzwa kukkala kule ambabo muyelede kuzwa kunyika.
11 men eg skreiv til dykk at de ikkje skal hava umgjenge med nokon, som er kalla bror og er ein horkar eller girug eller avgudsdyrkar eller baktalar eller drikkar eller røvar, so de ikkje ein gong et i saman med honom.
Lino ndamulembela kuti mutalivwelanganisyi amuntu uyitwa kuti mukwesu pesi upona mumalalane, kana kuti muunyu na kuti sibwamu, na kuti simakani alunyansyano, na kuti mukolwi, na kuti silweeno. Mutalyi chiiyo amuntu ulibobu.
12 For kva hev vel eg med å døma deim som er utanfor? Dømer ikkje de og berre dei som er innanfor?
Ndinjilali kukubeteka abo bali aanze achikombelo?
13 men Gud skal døma deim som er utanfor. So støyt då ut den vonde frå dykk sjølve!
Pesi, tuyelede kubeleka aabo bali aanze. “Gwasya muntu mubi kuzwa akati kanu.”
