1 Korintierne 15
1 Eg kunngjer dykk, brør, det evangelium som eg forkynte dykk, som de og tok imot, som de og stend faste i,
Male ka lâibungngei le sarnungei, Thurchi Sa nangni ke lei ril hah atûn hin nangni minrietnôk ku nuom, male ma nin pomna chunga han nin taksônna ânding mindet ngâi ani.
2 som de og vert frelste ved, dersom de held fast ved det ordet som eg forkynte dykk det med, so framt de ikkje til unyttes hev teke ved trui.
Ma hah thurchisa, nin kôma ki misîr hah ani. Nin iem papai aninoa, nin pom mindet tatakin chu ma thurchisa han nangni sanminring ani zoi.
3 For eg yvergav dykk millom dei fyrste ting det som eg sjølv tok imot, at Kristus døydde for synderne våre etter skrifterne,
Moton renga ka man kai chu nangni ki misîr pe ngâi, ma hi aroiinpui tataka: Khrista hah Pathien Lekhabungeia ânziek angin ei nunsiengei sikin a thia;
4 og at han vart gravlagd, og at han stod upp att tridje dagen etter skrifterne,
Pathien Lekhabungeia ânziek anghan an phûma, sûnthum suole kaithoiin a oma;
5 og at han vart sedd av Kefas, og so av dei tolv;
Peter kôm ânlâra masuole tîrton sômleinik ngei nâm kôm ânlâr nôk.
6 so vart han sedd av meir enn fem hundrad brør på ein gong - av deim er dei fleste endå i live, men nokre er avsovna.
Hanchu voikhat chu ama jûi ngâi ngei raza rangnga nêka tam ngei lâia ânlâr nôka, mangei lâia mi senkhat thi ta khom senla ngeia, atam uol chu an la ringa.
7 So vart han sedd av Jakob, so av alle apostlarne.
Hanchu Jacob kôm ânlâr nôka, masuole chu tîrtonngei nâm kôm ânlâr nôk.
8 Men aller sist vart han og sedd av meg som av det ufullbore foster.
Anûktaka chu keima azora niloia suok nikhom ronga ko kôm khom ânlâr nôka.
9 For eg er den ringaste av apostlarne, og er ikkje verdig til å heita apostel, av di eg forfylgde Guds kyrkja.
Kei chu tîrtonngei lâia achîntak, Pathien koiindangngei dûk ko tho sika tîrton inti rang luo inhoi loi ki ni.
10 Men av Guds nåde er eg det som eg er, og hans nåde mot meg hev ikkje vore til fåfengs; men meir enn dei alle hev eg verka, då ikkje eg, men Guds nåde som er med meg.
Aniatachu Pathien moroina sikin imo ki ni chu ki ni zoi, male a moroina ni pêk ha akorong chang maka. Manêk han tîrton dangngei murdi nêkin a sin uol tak ka la ni, nikhomsenla maha keima ki sin nimaka, hannirese Pathien moroina ko kôma om han kêng a sin ani.
11 Anten det då er eg eller dei andre, soleis forkynner me, og soleis kom de til trui.
Masikin, keima renga mo, anni renga mo, ma hih kin renga kin misîr ania, male nangni khom ma hih nin iem zoi ani.
12 Men når det er forkynt um Kristus at han er uppstaden frå dei daude, kor kann då sume millom dykk segja at det er ingi uppstoda av daude?
Atûn, Khrista hah thina renga ânthoinôk ti chong nangni ki misîr pe hah nin iem suole khom ithomo nin lâia mi senkhatin mithi inthoinôkna reng hih om mak nin ti?
13 Men er det ingi uppstode av daude, so er ikkje Kristus heller uppstaden.
Mithi inthoinôkna reng hih aom nônchu Khrista khom kaithoiin om mak tina ania;
14 Men er ikkje Kristus uppstaden, so er vår forkynning fåfengd, so er og dykkar tru fåfengd.
male Khrista hih thina renga kaithoiin aom nônchu, ite misîr rang dôn mak mea, male nin iem rang khom ite dôn mak chei.
15 Me vert då og funne som falske vitne um Gud, då me hev vitna imot Gud, at han hev vekt upp Kristus, som han då ikkje hev vekt upp, det vil segja, so framt dei daude ikkje stend upp.
Mapêna han, Khrista hih thina renga a kaithoi kin ti sikin Pathien chungroia milak kin minlang nîng a ta, mithi ngei aringin kaithoiin om mak ngei ti hih adikin chu, Khrista khom a kaithoi loi nîng atih.
16 For stend ikkje dei daude upp, so er ikkje Kristus heller uppstaden.
Mithi ngei kaithoiin an om nônchu Khrista khom kaithoiin a la omloi nîng atih.
17 Men er ikkje Kristus uppstaden, so er trui dykkar gagnlaus; so er de endå i synderne dykkar;
Male Khrista hah kaithoiin aom noa anînchu nan taksônna hah khom kâmnângloi nîng a ta, male nin sietnangei han nin lân mang tit ani rang.
18 so er og dei fortapte som er avsovna i Kristus.
Mapêna iempungei Khrista jâra lei thi ngei khom hah an inmang zoi tina ani sa rang.
19 Hev me berre i dette liv sett von til Kristus, so er me ynkelegare enn alle menneskje.
Atûnlâi damsûng rang vaia Khrista chunga sabeina dôna masuole chu dôn khâiloi einin chu rammuola mingei nâm nêka inriengomtak nîng ei tih.
20 Men no er Kristus uppstaden frå dei daude og hev vorte fyrstegrøda av deim som er avsovna.
Aniatachu chongtak chu Khrista hah thina renga kaithoiin aom ngêt ani, thina taka a in ngei hah kaithoiin la om ngêt an tih, ti khâmnân.
21 For av di dauden kom ved eit menneskje, so er og uppstoda av daude komi ved eit menneskje.
Miriem inkhat sika thina ahong om anghan miriem inkhat sika nanâkin inthoinôkna ahong om ani.
22 For liksom alle døyr i Adam, so skal og alle verta livandegjorde i Kristus.
Mi murdi Adam leh an inzomna sika an thi anghan mi murdi Khrista leh an inzomna sikin kaithoiin om an tih.
23 Men kvar i sin stad: Kristus er fyrstegrøda, so skal dei som høyrer Kristus til, verta livandegjorde i hans koma.
Hannirese an zora angtakin kaithoi nîng an tih; amotontaka Khrista ania, Khrista ta ngei chu a juong nôk tika kaithoiin om an tih.
24 So kjem enden, når han gjev riket til Gud og Faderen, når han fær gjort magt og all yverråd og alt velde til inkjes.
Hanchu zora mongna tung a ta; rathatienga roijêkpungei, rachamneipungei le sinthotheinangei hah Khrista'n zoilet a ta, male Rêngram hah Pa Pathien kuta bâng atih zoi.
25 For han skal vera konge, til dess han fær lagt alle sine fiendar under sine føter.
Pathien'n a râlngei a mene rieia a ke nuoia a dar mâka chu Khrista ânlal tit rang ani.
26 Den siste fienden som vert tynt, er dauden;
Râl nûktaka zoia om rang chu thina hih ani.
27 for han hev lagt alle ting under hans føter. Men når han segjer at alt er honom underlagt, so er det klårt at han som hev lagt alt under honom, er undanteken.
Pathien Lekhabu'n atia, “Pathien'n neinunngei murdi a ke nuoia a darleta,” masikin “neinunngei murdi” ti chong hin Pathien neinunngei murdi Khrista ke nuoia darpu chu huom mak tiin ânlang ani.
28 Men når alt er honom underlagt, so skal og Sonen sjølv gjeva seg under honom som hev lagt alt under honom, so Gud skal vera alt i alle.
Hannirese neinunngei murdi Khrista roijêkna nuoia a dar tika chu, Nâipasal khom Pathien neinunngei murdi a nuoia a darpu nuoia om a ta; male Pathien chu neinuntin chunga roijêk atih zoi.
29 Kva gjer då dei som let seg døypa for dei daude? Dersom dei daude i det heile ikkje stend upp, kvi let dei seg då døypa for deim?
Atûn, mi senkhatngei an ti anghan, mithi ngei aringin inthoinôk mak ngei, an ti hih adikin chu, athipu sika baptis chang ngei chungroi ha imo ani rang? Imo sintho lenna ha an sabei rang? Irang mo mingei han athipu sika baptis an chang ranga?
30 Kvi set og me oss i fåre kvar time?
Male eini rang khomin itho mo azoratina chipumin ei tân ngâi?
31 Eg døyr kvar dag, so visst som eg kann rosa meg av dykk, brør, i Kristus Jesus, vår Herre.
Ka lâibungngei le sarnungei, nîngtin thina ko tong ngâi! nangnia inpâkna ko dôn ha, ei Pumapa Jisua Khrista leh ei ringnun inzomna han mi minlang ngâi ani.
32 Var det på menneskjeleg vis eg stridde med villdyr i Efesus, kva gagna det meg då? Dersom dei daude ikkje stend upp, «so lat oss eta og drikka, for i morgon døyr me!»
Miriem tho ngâi vaia Ephesia “ram sarângngei” insuolpui ki nînchu, kei rangin imo ânlâp ranga? Hanchu, mithi ngei ha aringin kaithoiin an omloi rangin chu senkhat ngei ti ngâi anghan, “Tho sâk ei ta, lei buong rei u, nangtûka ei thi rang ani zoi sikin.”
33 Far ikkje vilt! Låkt samlag spiller gode seder.
Mo no roi. “Champui saloi ngeiin nunchan asa an siet ngâi.”
34 Vakna retteleg upp og synda ikkje! for sume hev ikkje kunnskap um Gud; til dykkar skam segjer eg det.
Nin rietnangei adika han hongkîr nôk ungla, male nunsietaka nin omna ngâi lamngei ha mak roi. Nin lâia mi senkhat chu Pathien rietna reng nin dônloi sikin nin inzakna ranga mahi ki ti ani.
35 Men ein kunde segja: «Korleis stend dei daude upp? og kva slag likam kjem dei fram med?»
Tumakhatin, “Inmo mithi ngei hah aringin kaithoi an om rang? Kho anga takpum mo an dôn rang?” Tiin a rekel thei.
36 Du uvituge! det som du sår, vert ikkje livandegjort, utan det døyr.
Nangma amo! Pila sachi ni ling hah athi bak nônchu mông ngâi mak ngah.
37 Og når du sår, sår du ikkje den likamen som skal koma, men eit nake korn, anten det er av kveite eller av anna såkorn.
Male na sachi ling khom hah a takpum la om rangin ling mak chea, aramal samsâi kêng nu tuh ngâi duo, bu ramal mini aninônchu chimu dang mini khom ani thei kêng.
38 Men Gud gjev det ein likam so som han hev vilja, og kvart slag sæde sin eigen likam.
Pathien'n a nuom lam angtakin chimu tin takpum a min pêla; ama'n chimu tin an takpum rang chit a pêk ngei ngâi ani.
39 Ikkje alt kjøt er det same kjøt; men eitt er kjøt i menneskje, eit anna kjøt i fe, eit anna i fugl, eit anna i fisk.
Iring parânngei taksa nâm hih in-ang suo maka; munisingei taksa adang, sângei taksa adang, vângei taksa adanga, male ngangei taksa adang ani.
40 Og det finst himmelske likamar og jordiske likamar; men ein herlegdom hev dei himmelske, ein annan dei jordiske.
Male invân takpumngei le pilchung takpumngei khom aoma; invân takpumngei mêlsana adang ania, pilchung takpumngei mêlsana adang ani.
41 Ein glans hev soli, og ein annan månen, og ein annan stjernorne; for den eine stjerna skil seg frå den andre i glans.
Nisa khom amêlsana adanga, tha mêlsana adang, ârsingei mêlsana khom adang sa; ârsingei lâia khom an mêlsana ajât dadangngei aom ani.
42 Soleis er det og med uppstoda av dei daude. Det vert sått i forgjengelegdom, det stend upp i uforgjengelegdom.
Mithi ngei aringin an inthoinôk tika aom rang chang chu hih anghin ani. Takpum hih phûmin aom tika chu ma hih monthei ania, kaithoiin aom lechu montheiloi nîng atih.
43 Det vert sått i vanæra, det stend upp i herlegdom; det vert sått i vanmagt, det stend upp i kraft.
Phûmin aom han chu mêlsietak le râtloi tak nîng a ta; inthoinôkin aom lechu enhoitak le râttak nîng atih.
44 Det vert sått ein naturleg likam, det stend upp ein åndeleg likam. So visst som det finst ein naturleg likam, so finst det og ein åndeleg likam.
Phûmin aom han chu taksatienga takpum nîng a ta; kaithoiin aom lechu rathatienga takpum nîng atih. Taksatienga takpum aom sikin rathatienga takpum khom aom rang ani.
45 Soleis stend det og skrive: «Det fyrste menneskje Adam vart til ei livande sjæl; » den siste Adam hev vorte til ei livgjevande Ande.
Pathien lekhabu'n atia, “Miriem masatak, Adam, chu miringin sin ania”; Anûktaka Adam hih chu ringna-pêk Ratha ani.
46 Men det åndelege er ikkje det fyrste, men det naturlege, so det åndelege.
Rathatienga hah ajuong om bak nimaka, taksatienga hah ajuong om baka, masuole kêng rathatienga hah ajuong om ani.
47 Det fyrste menneskje var frå jordi, jordisk; det andre menneskje er frå himmelen.
Adam masatak hah pila sin, pil renga hong ania; Adam inikna hah chu invân renga juong ani.
48 Slik som den jordiske var, so er og dei jordiske, og slik som den himmelske er, so skal og dei himmelske vera.
Pil ta ngei chu pila sinpu hah an phuoa; invân ta ngei chu invân renga juongpu hah an phuo ani.
49 Og liksom me hev bore bilætet av den jordiske, so skal me og bera bilætet av den himmelske.
Pila sinpu miriem phuona ênsil anghan, masikin invân renga miriem phuona khom ei lan sil rang ani.
50 Men det segjer eg, brør, at kjøt og blod kann ikkje erva Guds rike, ikkje heller erver forgjengelegdom uforgjengelegdom.
Lâibung le sarnungei, “Taksa le thisen hin Pathien Rêngram luo thei no nia, thithei hin thitheiloina hah luo thei no ni,” ti hih ki tina ani.
51 Sjå, eg segjer dykk ein løyndom: Me skal ikkje alle sovna av, men me skal alle verta umskapa,
Chongtak inthup hi rangâi roi: Ei rêngin chu lei thi riei no ih, aniatachu bekul nûktaka ahôn ring lehan, chomoltên, mitmisim kongkârin ei rêngin inthûlin om ei tih. Bekul ânring tikin chu mithi ngei khom thi nôk khâiloi rangin kaithoiin om an ta, male eini khom inthûlin om ei tih zoi.
52 i hast, i ein augneblink, ved den siste luren; for luren skal ljoda, og dei daude skal standa upp uforgjengelege, og me skal verta umskapa.
53 For dette forgjengelege må verta iklædt uforgjengelegdom, og dette døyelege iklædt udøyelegdom.
Thithei hih thitheiloiin thûlin om ngêt a ta; athi ngâi khom hi athi ngâiloiin inthûlin om ngêt atih.
54 Men når dette forgjengelege er iklædt uforgjengelegdom, og dette døyelege er iklædt udøyelegdom, då vert det ordet uppfyllt som stend skrive: «Dauden er gløypt til siger.»
Masikin hi thithei hih thitheiloiin thûlin aom lechu, hanchu Pathien lekhabua mizieka om hah hong tung tatak atih zoi: “Thina hih sietminmang ani zoia; motorna hih ânthôtphar zoi!”
“O Thina, no motorna hih khonmo aom zoi? O Thina, ni minna theina ranga sinthotheina hih khonmo aom zoi?” (Hadēs g86)
56 Men brodden i dauden er syndi; men krafti i syndi er lovi.
Thinân minna theina ranga sinthotheina chu sietna renga aman ngâi, male sietna sinthotheina chu Balam renga aman ani.
57 Men Gud vere takk, som gjev oss siger ved vår Herre Jesus Kristus!
Hannirese ei Pumapa Jisua Khrista jâra motorna mi pêkpu Pathien kôm râisânchong om rese!
58 Difor, mine kjære brør, ver faste og uruggelege, alltid rike i Herrens gjerning, då de veit at dykkar arbeid er ikkje fåfengt i Herren!
Masikin ko moroitak lâibungngei le sarnungei, adet le ngîrtitin inding roi. Pumapa ta ranga nin sintho hah ningsiettakin sin tit ungla, Pumapa chuonsin hih mangmunboi chang tet ngâi mak, ti nin riet sikin.
