1 Korintierne 15
1 Eg kunngjer dykk, brør, det evangelium som eg forkynte dykk, som de og tok imot, som de og stend faste i,
Eigi ichil-inaosa, eina nakhoida sandoklamba, aduga nakhoina lousinduna madugi mathakta chetna lepliba, Aphaba Pao adu nakhoida ningsinghanba eina pamjei.
2 som de og vert frelste ved, dersom de held fast ved det ordet som eg forkynte dykk det med, so framt de ikkje til unyttes hev teke ved trui.
Eina nakhoida sandoklamba adu nakhoina chetna pairabadi Aphaba Pao asigi mapanna nakhoibusu kanbirabani. Adu nattrabadi nakhoina arembada thajare.
3 For eg yvergav dykk millom dei fyrste ting det som eg sjølv tok imot, at Kristus døydde for synderne våre etter skrifterne,
Maramdi einasu phangjaraba khwaidagi maruoiba adu eina nakhoida pire. Madudi Mapugi Puyagi matung-inna Christtana eikhoigi papkidamak sibire,
4 og at han vart gravlagd, og at han stod upp att tridje dagen etter skrifterne,
Aduga Ibungobu leirol challe, amasung Mapugi Puyagi matung-inna humnisuba numitta Ibungona hinggatle.
5 og at han vart sedd av Kefas, og so av dei tolv;
Aduga Ibungona Peter-da, adudagi tung-inba taranithoida uhabire.
6 so vart han sedd av meir enn fem hundrad brør på ein gong - av deim er dei fleste endå i live, men nokre er avsovna.
Madugi matungda Ibungona amuktada chamangadagi henba ichil inaosingda uhanbire. Makhoigi manungda khara sikhrabasu ayambadi houjiksu hingli.
7 So vart han sedd av Jakob, so av alle apostlarne.
Madugi matungda Ibungona Jacob-ta adudagi pakhonchatpa pumnamakta uhanbire.
8 Men aller sist vart han og sedd av meg som av det ufullbore foster.
Aduga pumnamakki ikon konbada, matam nattana pokpa amagum oirabasu, Ibungona eingondasu uhanbire.
9 For eg er den ringaste av apostlarne, og er ikkje verdig til å heita apostel, av di eg forfylgde Guds kyrkja.
Maramdi pakhonchatpasinggi maraktagi eina khwaidagi apikpani aduga pakhonchatpa haina koubada matik chadraba eihakni maramdi eina Tengban Mapugi singluppu ot-neikhi.
10 Men av Guds nåde er eg det som eg er, og hans nåde mot meg hev ikkje vore til fåfengs; men meir enn dei alle hev eg verka, då ikkje eg, men Guds nåde som er med meg.
Adubu eina oijariba asi Tengban Mapugi thoujalna oijaribani, aduga mahakna eingonda pinabiriba thoujal adu aremba natte. Maramdi atei pakhonchatpa pumnamaktagi henna eina su-nomjare adumakpu madu eina natte adubu eingonda loinabiriba Tengban Mapugi thoujal adunani.
11 Anten det då er eg eller dei andre, soleis forkynner me, og soleis kom de til trui.
Adu oirabadi eina oirabasu makhoina oirabasu eikhoi pumnamakna pao adu sandok-i, aduga pao adumak nakhoina thajare.
12 Men når det er forkynt um Kristus at han er uppstaden frå dei daude, kor kann då sume millom dykk segja at det er ingi uppstoda av daude?
Houjik, Christtana sibadagi hinggatle haiba pao asi eikhoina sandoklabadi, nakhoi kharana asibana hinggatte haina karamna hairibano?
13 Men er det ingi uppstode av daude, so er ikkje Kristus heller uppstaden.
Maramdi sibadagi hinggatpa haiba asi leitrabadi Christtasu hinggattre.
14 Men er ikkje Kristus uppstaden, so er vår forkynning fåfengd, so er og dykkar tru fåfengd.
Aduga Christtana hinggattrabadi eikhoina pao sandokpa asi arembani aduga nakhoigi thajabasu arembani.
15 Me vert då og funne som falske vitne um Gud, då me hev vitna imot Gud, at han hev vekt upp Kristus, som han då ikkje hev vekt upp, det vil segja, so framt dei daude ikkje stend upp.
Adugisu mathakta eikhoina Tengban Mapugi maramda chin thire, maramdi Tengban Mapuna Christtabu hinggathanbire haina eikhoina hai. Adubu asibasingna hinggatte haiba asina achumba oirabadi Tengban Mapuna Ibungobu hinggat-hanbidre.
16 For stend ikkje dei daude upp, so er ikkje Kristus heller uppstaden.
Maramdi asibasingna hinggattrabadi Christtasu hinggattre.
17 Men er ikkje Kristus uppstaden, so er trui dykkar gagnlaus; so er de endå i synderne dykkar;
Aduga Christtabu hinggat-hanbidrabadi nakhoigi thajaba adu arembani amasung nakhoina houjiksu nakhoigi papta leiri.
18 so er og dei fortapte som er avsovna i Kristus.
Adu oirabadi Christtada thajaduna sikhraba makhoising adu mangle.
19 Hev me berre i dette liv sett von til Kristus, so er me ynkelegare enn alle menneskje.
Hinglingei punsi asikhaktagi oina eikhoina Christtada asha thamjaba oirabadi taibanpanda leiriba mi pumnamaktagi eikhoina khwaidagi minungsi pokningngai oire.
20 Men no er Kristus uppstaden frå dei daude og hev vorte fyrstegrøda av deim som er avsovna.
Adubu asengbamak Christtana sibadagi hinggattuna asibasinggi maraktagi ahanba mahei oire.
21 For av di dauden kom ved eit menneskje, so er og uppstoda av daude komi ved eit menneskje.
Maramdi mi amagi maramdagi siba lakkhiba adugumna mi amagi mapaldagi sibadagi hinggatpasu lakle.
22 For liksom alle døyr i Adam, so skal og alle verta livandegjorde i Kristus.
Maramdi mi pumnamakna Adam-ga amata oibagi maramna pumnamakna sire, matou adugumduna mi pumnamakna Christtaga amata oibagi maramna pumnamakna hinggatkani.
23 Men kvar i sin stad: Kristus er fyrstegrøda, so skal dei som høyrer Kristus til, verta livandegjorde i hans koma.
Adubu mi khudingna magi magi mathang manao matung inna oigani. Ahanbada ahanba mahei oiriba Christta, madugi matungdana Ibungona lenglakpada magi oikhrabasing,
24 So kjem enden, når han gjev riket til Gud og Faderen, når han fær gjort magt og all yverråd og alt velde til inkjes.
Adudagi Christtana leingakpa pumnamak, matik pumnamak amadi panggal pumnamak manghallaga ningthou leibak adu Mapa Ibungo Tengban Mapuda sinnaraba matungda aroiba matam adu lakkani.
25 For han skal vera konge, til dess han fær lagt alle sine fiendar under sine føter.
Maramdi Ibungona yeknaba pumnamakpu maithiba piduna mahakki khongyada thamdriphaoba Ibungona panba tare.
26 Den siste fienden som vert tynt, er dauden;
Ibungona manghangadaba aroiba yeknaba adudi sibani.
27 for han hev lagt alle ting under hans føter. Men når han segjer at alt er honom underlagt, so er det klårt at han som hev lagt alt under honom, er undanteken.
Maramdi Mapugi Puyana hai, “Tengban Mapuna pot pumnamakpu Ibungogi khuyakhada thamduna mahakki makha polhalle.” Adubu “pot pumnamak” haiba asida pot pumnamakpu Ibungogi khuyakhada thambiriba Tengban Mapu masamakti maduda yaode haibasi mayek seng-i.
28 Men når alt er honom underlagt, so skal og Sonen sjølv gjeva seg under honom som hev lagt alt under honom, so Gud skal vera alt i alle.
Adubu pumnamak asibu Ibungogi makha polhanbiba matamda pumnamakpu makha polhanbiriba Tengban Mapu aduna pumnamakki mathakta pannanaba Machanupa aduna masamakpusu Tengban Mapugi makha polhanjagani.
29 Kva gjer då dei som let seg døypa for dei daude? Dersom dei daude i det heile ikkje stend upp, kvi let dei seg då døypa for deim?
Houjik, sibadagi hinggatpa haiba asi leitrabadi asibasinggidamak baptize louriba makhoina kari tougadage? Karigumba asibasingna suk-hing hinggatloidaba leirabadi misingna asiba misinggi mahutta baptize touriba karigino?
30 Kvi set og me oss i fåre kvar time?
Aduga eikhoina pungja khuding karigi khudongthiba maiyoknagadouribano?
31 Eg døyr kvar dag, so visst som eg kann rosa meg av dykk, brør, i Kristus Jesus, vår Herre.
Ichil-inaosing, eina numit khudinggi siba maiyoknari! Masi achumbamakni haibasi eikhoigi Ibungo Christta Jisuga amata oiminnariba eikhoigi punsida, nakhoida leiba eigi choathokchaba adugi mapana eina nakhoida masi phongdokchabani.
32 Var det på menneskjeleg vis eg stridde med villdyr i Efesus, kva gagna det meg då? Dersom dei daude ikkje stend upp, «so lat oss eta og drikka, for i morgon døyr me!»
Aduga mioibagi oiba machat adu khaktagidamak eina Ephesus-ta lamgi sasing aduga lanthengnarabadi eigi kari tongjaba leibage? Karigumba asibasingna hinggattaba tarabadi, “Eikhoi chasi thaksi, maramdi hayeng sigadaba punsini.”
33 Far ikkje vilt! Låkt samlag spiller gode seder.
Nakhoibu lanna lamjinghan-ganu. “Phattaba miga tinnabana aphaba lamchatpu manghalli.”
34 Vakna retteleg upp og synda ikkje! for sume hev ikkje kunnskap um Gud; til dykkar skam segjer eg det.
Nakhoina oipham thokpagum achumba pukning wakhal aduda hallaklo, aduga pap touba toklo. Nakhoi kharadi Tengban Mapu khangde haina eina hairiba asi nakhoina ikainaba hairibani.
35 Men ein kunde segja: «Korleis stend dei daude upp? og kva slag likam kjem dei fram med?»
Aduga kanagumbana hanglakkani, “Asibabu matou karamna hinggatkadouribano? Makhoigi hakchangna karamba makhalgi hakchang oigani?”
36 Du uvituge! det som du sår, vert ikkje livandegjort, utan det døyr.
He apangba, nahakna maru hunba matamda maru adu sidragadi hingbagi mayol chonglakte.
37 Og når du sår, sår du ikkje den likamen som skal koma, men eit nake korn, anten det er av kveite eller av anna såkorn.
Nahakna gehubu oirabasu nattraga atei mahei marong oirabasu nahakna thaba matamda maru aduta oina hulli, mapungphaba pambi oina hunde.
38 Men Gud gjev det ein likam so som han hev vilja, og kvart slag sæde sin eigen likam.
Tengban Mapu mahakna leppibagi matung-inna maru aduda pambigi mawong pibi, aduga maru makhal khudingda magi magi pambigi mawong pibi.
39 Ikkje alt kjøt er det same kjøt; men eitt er kjøt i menneskje, eit anna kjøt i fe, eit anna i fugl, eit anna i fisk.
Thawai panba khudingmakki hakchang asi makhal amakhaktagi natte. Mioibagi hakchang makhal ama lei aduga sasinggina attoppa makhal ama, ucheksinggi ama amasung ngasinggigina atoppa makhal ama lei.
40 Og det finst himmelske likamar og jordiske likamar; men ein herlegdom hev dei himmelske, ein annan dei jordiske.
Aduga swargagi oiba hakchangsu lei amasung malem taibangpan-gi oiba hakchangsingsu lei. Adubu swargagi oiba hakchangsinggi matik mangalna amani aduga taibangpangi oiba hakchangsinggi matik mangalna amani.
41 Ein glans hev soli, og ein annan månen, og ein annan stjernorne; for den eine stjerna skil seg frå den andre i glans.
Numit masagi oiba matik mangal ama leijei, thagisu atoppa matik mangal ama leijei, amasung thawanmichakki phajabana atoppa amani; aduga thawanmichaksinggi marakta phaoba tongan tonganba makhalgi phajaba leijei.
42 Soleis er det og med uppstoda av dei daude. Det vert sått i forgjengelegdom, det stend upp i uforgjengelegdom.
Asibana hinggatpa matamdasu asigumna oigadouribani. Leirol chankhiba hakchang adudi mangba nai, adubu hinggatlakpa matamdadi madu mangba nairaroi.
43 Det vert sått i vanæra, det stend upp i herlegdom; det vert sått i vanmagt, det stend upp i kraft.
Leirol chanba matamdadi madu athiba oi amasung solli, adubu hinggatlakpa matamdadi matik mangal leigani amadi matik leigani.
44 Det vert sått ein naturleg likam, det stend upp ein åndeleg likam. So visst som det finst ein naturleg likam, so finst det og ein åndeleg likam.
Leirol chanba matamdadi madu mahousagi oiba hakchangni adubu hinggatlakpa matamdadi thawaigi oiba hakchang oigani. Mahousagi oiba hakchang leiba tarabadi thawaigi oiba hakchangsu leigani.
45 Soleis stend det og skrive: «Det fyrste menneskje Adam vart til ei livande sjæl; » den siste Adam hev vorte til ei livgjevande Ande.
Maramdi Mapugi Puyana asumna hai, “Ahanba mi Adam asidi thawai panba ama oina semkhibani” adubu Akonba Adam asidi hingba pibiba Thawai aduni.
46 Men det åndelege er ikkje det fyrste, men det naturlege, so det åndelege.
Haanna lakkhiba adu thawaigi oiba adu natte, adubu hakchanggi oiba aduni, aduga madugi matungda thawaigi oiba aduni.
47 Det fyrste menneskje var frå jordi, jordisk; det andre menneskje er frå himmelen.
Ahanba Adam adu leibaktagi sembani, leibaktagi lakpani; aduga anisuba Adam aduna swargadagi lakpani.
48 Slik som den jordiske var, so er og dei jordiske, og slik som den himmelske er, so skal og dei himmelske vera.
Malem taibangpan asigi mising asi leibaktagi semba mi asiga mannei; aduga swargagi oibasing aduna swargadagi lenglakpa mi asiga mannei.
49 Og liksom me hev bore bilætet av den jordiske, so skal me og bera bilætet av den himmelske.
Houjik eikhoina leibaktagi semba mi adugumna oibagum, nongmadi eikhoina swargadagi lenglakpa mi adugi matougumna oigani.
50 Men det segjer eg, brør, at kjøt og blod kann ikkje erva Guds rike, ikkje heller erver forgjengelegdom uforgjengelegdom.
Nungsijaraba ichil-inaosing, eina hainingba adudi, ee-tongna semba hakchang asina Tengban Mapugi Leibak adu phangba ngamloi, aduga mangba naiba hakchang asina mangba naidaba adu phangba ngamloi.
51 Sjå, eg segjer dykk ein løyndom: Me skal ikkje alle sovna av, men me skal alle verta umskapa,
Yeng-u, eina nakhoida athuppa wa hairi: Eikhoi khudingmak loina siroi, adubu akonba peresingga khongba matam aduda khudakta, mitna kuppada eikhoi pumnamakpu onthokpigani. Maramdi peresingga adu khongba matamda amuk hanna siraroidaba oina asibasingbu hinggat-hanbigani aduga eikhoi pumnamakpu onthokpigani.
52 i hast, i ein augneblink, ved den siste luren; for luren skal ljoda, og dei daude skal standa upp uforgjengelege, og me skal verta umskapa.
53 For dette forgjengelege må verta iklædt uforgjengelegdom, og dette døyelege iklædt udøyelegdom.
Maramdi mangba naiba adubu mangba naidaba oina onthokpigani; aduga siba naiba adubu siba naidaba oina onthokpigani.
54 Men når dette forgjengelege er iklædt uforgjengelegdom, og dette døyelege er iklædt udøyelegdom, då vert det ordet uppfyllt som stend skrive: «Dauden er gløypt til siger.»
Asumna mangba naibasing adubu mangba naidaba oina hongdokpirabada, Mapugi Puyada ikhiba wasing adu thunglagani: “Asiba adu manghankhre; lan-ngamba adu mapung phare!”
“Siba, nahakki lanngamba adu kadaidano? Siba, nahakki mamu adu kadaida leibage?” (Hadēs g86)
56 Men brodden i dauden er syndi; men krafti i syndi er lovi.
Sibagi mamudi papni, aduga papna mahakki panggal adu wayel yathangdagi phang-i.
57 Men Gud vere takk, som gjev oss siger ved vår Herre Jesus Kristus!
Adubu eikhoigi Ibungo Jisu Christtagi mapanna eikhoida lan-ngamba pinabiba Tengban Mapubu thagatchei!
58 Difor, mine kjære brør, ver faste og uruggelege, alltid rike i Herrens gjerning, då de veit at dykkar arbeid er ikkje fåfengt i Herren!
Maram aduna, nungsijaraba ichil-inaosa, nakhoina lengdaba amadi chetna leppa oiyu. Nakhoina Ibungogi thougalgidamak hotnajaribasing adu aremba natte haiba nakhoina khangjabagi maramna matam pumnamakta Ibungogi thougal toujabada nathou chinba oiyu.
