1 Korintierne 15
1 Eg kunngjer dykk, brør, det evangelium som eg forkynte dykk, som de og tok imot, som de og stend faste i,
Zizan, mri vayi, mi son duyi to itre ndindi wa mi d'bu bla ni yiwu'a, wandi bi kpa ndi kri ni tuma'a.
2 som de og vert frelste ved, dersom de held fast ved det ordet som eg forkynte dykk det med, so framt de ikkje til unyttes hev teke ved trui.
A nitu tre kii wa a kpayi ni chuwo, nitu bita vu lantre wa mi bla tsro yi nji gbangban, hamma ndi kpanyime mbi na u megen na.
3 For eg yvergav dykk millom dei fyrste ting det som eg sjølv tok imot, at Kristus døydde for synderne våre etter skrifterne,
Nitu rji ni mumla ma, kpe wa mi kpa a, mi vu sa yiwu ni wo, andi Kristi a kwuu nitu latre mbu, toh wa nhatre Bachi yo zi'a,
4 og at han vart gravlagd, og at han stod upp att tridje dagen etter skrifterne,
ndi ba ban'u rju, i ni vi u tra ba nzu'u lu, tsra ni wa ba nha zi'a.
5 og at han vart sedd av Kefas, og so av dei tolv;
Kristi a rju tsro tuma ni Kefas, mba ni wlon donha ba;
6 so vart han sedd av meir enn fem hundrad brør på ein gong - av deim er dei fleste endå i live, men nokre er avsovna.
niki ala rju tsro tuma ni mri vayi wa bazan derli ton ni nkpu riri. Gbugbumba barhi he ni sisren, i bari ba kukru nna ye.
7 So vart han sedd av Jakob, so av alle apostlarne.
Ala tsro tuma ni Yakubu, mba ni manzani ba wawumba.
8 Men aller sist vart han og sedd av meg som av det ufullbore foster.
Ni klekle, a tsro tuma nimu, too vren wa ba ngrji ni ndru ma.
9 For eg er den ringaste av apostlarne, og er ikkje verdig til å heita apostel, av di eg forfylgde Guds kyrkja.
Nitu mi nkle ni manzani ba. Mina mla wa ba yome manzo na, nitu mi tiya ni Ekklisiya Irji.
10 Men av Guds nåde er eg det som eg er, og hans nåde mot meg hev ikkje vore til fåfengs; men meir enn dei alle hev eg verka, då ikkje eg, men Guds nåde som er med meg.
Hu kpa ndindi u Irji, mi kma ti ndji wa mi he zizan, i kpa ndindi ni tumu'a, ana u megen na. Nitu kima, mi tindu iya zan wawumbawu. Ana ndi ana me mena, ama ti ndindi u Irji nitu mu.
11 Anten det då er eg eller dei andre, soleis forkynner me, og soleis kom de til trui.
Nitu kii, anita hi me, ka baba, toki ki tsro yi nitu ma, nitu kii bi kpanyime niwu.
12 Men når det er forkynt um Kristus at han er uppstaden frå dei daude, kor kann då sume millom dykk segja at det er ingi uppstoda av daude?
Zizan, bata vu bla nitu Kristi ndi ba nzuu lu rji ni kwu, wa ahi ngye ni du bari mbi duba ni tre ndi tash'me rji ni kwuu na he na?
13 Men er det ingi uppstode av daude, so er ikkje Kristus heller uppstaden.
Ama tash'me rji ni kwuu nitina he na, niki Kristi ngame bana nzuu lu na;
14 Men er ikkje Kristus uppstaden, so er vår forkynning fåfengd, so er og dykkar tru fåfengd.
anita he ndi bana nzuu Kristi lu na, niki vu bla nituma mbu a ndu megen, mba yo sron kri gbangban mbi a ndu megen ngame.
15 Me vert då og funne som falske vitne um Gud, då me hev vitna imot Gud, at han hev vekt upp Kristus, som han då ikkje hev vekt upp, det vil segja, so framt dei daude ikkje stend upp.
Kita ngame ki k'ma ti bi bla kpi bi ce nitu Irji, nitu ki vu bla ndi Irji a nzuu Kristi lu rji ni kwuu. Ama ana nzuu lu na, anita njanji ndi bana nzuu biwa ba kwuu luna.
16 For stend ikkje dei daude upp, so er ikkje Kristus heller uppstaden.
Bata nzu biwa ba kwuu luna, Kristi ngame bana nzuu luna;
17 Men er ikkje Kristus uppstaden, so er trui dykkar gagnlaus; so er de endå i synderne dykkar;
i batana nzuu Kristi luna, kri gbangban mbi a hi u megen, nitu bi rhihe ni mi latre mbi.
18 so er og dei fortapte som er avsovna i Kristus.
Nikima, biwa ba ku kruna ni mi Kristi ba kwuu kado ngame.
19 Hev me berre i dette liv sett von til Kristus, so er me ynkelegare enn alle menneskje.
Anita nitu vri u zizan yi bi yo sron ni Kristi, ki kma ti wa indji wawu ba yaba ni lo sron.
20 Men no er Kristus uppstaden frå dei daude og hev vorte fyrstegrøda av deim som er avsovna.
Ama zizan ba nzuu Kristi lu rji ni kwuu na mri klo kunkro u mumla wu biwa basi kruna.
21 For av di dauden kom ved eit menneskje, so er og uppstoda av daude komi ved eit menneskje.
Nitu wa ikwuu ari ye zuni wa ndji ri, zu ni wo ndji ri ngame tash'ma u wa ba kwuu a.
22 For liksom alle døyr i Adam, so skal og alle verta livandegjorde i Kristus.
Niwa rji ni Adamu, wawu ba kwuu, nikima ngame, ni Kristi wawu ndji ba kpa vri u sisren.
23 Men kvar i sin stad: Kristus er fyrstegrøda, so skal dei som høyrer Kristus til, verta livandegjorde i hans koma.
Ama ko nha ni gru nkonma: Kristi, wa a hi mri klo kunkro u mumla, mba ndaka hu biwa babi Kristi, ba kma ba yeni sisren ni ye ma.
24 So kjem enden, når han gjev riket til Gud og Faderen, når han fær gjort magt og all yverråd og alt velde til inkjes.
Niki klekle ni he, niwa ani ka ngbranko Irji sa ni Irji titi ni wo, nikima ani ju bi son ni tuchu u gbengblen rju ni ruron mba.
25 For han skal vera konge, til dess han fær lagt alle sine fiendar under sine føter.
Nitu a tsra wa ani ti mulki ka mla wa ani yo bi wa ba yo ni shishi nda kamba niwu ni ntan zama. Ikwuu yi ni u klekle nimi bi kamba
26 Den siste fienden som vert tynt, er dauden;
ni wu wa ani chonba hle.
27 for han hev lagt alle ting under hans føter. Men når han segjer at alt er honom underlagt, so er det klårt at han som hev lagt alt under honom, er undanteken.
Nitu “a yo ikpi wawu ni ntanza ma.” Ama bata tre andi, “a yo ikpi wawu,” a kri ni rira ndi ana nha ni wawu wa a yo ikpi wawu ni woma na
28 Men når alt er honom underlagt, so skal og Sonen sjølv gjeva seg under honom som hev lagt alt under honom, so Gud skal vera alt i alle.
Bata vu ikpi wawu yo ni woma, niki Vren a kima ni kma tuma yo ni wo wa ana yo ikpi wawu ni woma, nitu du Irji ka hon son nitu wawu.
29 Kva gjer då dei som let seg døypa for dei daude? Dersom dei daude i det heile ikkje stend upp, kvi let dei seg då døypa for deim?
Ka bi wa ba kpa batisma ni biwa ba kwuu a ba ti nihe? Batana nzuu biwa ba kwuu lu na, anitu ngye ba kpa batisma nitu mba?
30 Kvi set og me oss i fåre kvar time?
A hi ngye duta ni yo tu-mbu ni ya nton chachu.
31 Eg døyr kvar dag, so visst som eg kann rosa meg av dykk, brør, i Kristus Jesus, vår Herre.
Mi kwuu ni vi chachu! I wayi a njanji toh gbrensan mu ni tu-mbi, wandi mi he ni wu ni Kristi Yesu Bachimbu.
32 Var det på menneskjeleg vis eg stridde med villdyr i Efesus, kva gagna det meg då? Dersom dei daude ikkje stend upp, «so lat oss eta og drikka, for i morgon døyr me!»
A hi ngye riba mu, mita ban ya ni nkon indji, niwa mi tsi ni nmarju ni Afisus, hama nitu ndi ba nzuu bi kwuu lu na? “Ki lu hi rhi ni so nitu mble kika kwuu.”
33 Far ikkje vilt! Låkt samlag spiller gode seder.
Du ba na gyuru yina, “Meme kpukpan zren ba kpa zren ngyengyere me ti meme.”
34 Vakna retteleg upp og synda ikkje! for sume hev ikkje kunnskap um Gud; til dykkar skam segjer eg det.
Du shishi me kpan! Mla son tsatsra me! Don-me ni zren ni lahtre. Nitu bari nimi mbi bana toh Irji na. Mi tre du ishan vu yi.
35 Men ein kunde segja: «Korleis stend dei daude upp? og kva slag likam kjem dei fram med?»
I iri ni tre ndi, “Ba nzuu bi wa ba kwuu lu nihe, mba ni ikpa birime ba ye ni wu?”
36 Du uvituge! det som du sår, vert ikkje livandegjort, utan det døyr.
Wu u nkpran! Ikpe wa wu chu ana kma ye ni sisren na, hama ni a kwuu.
37 Og når du sår, sår du ikkje den likamen som skal koma, men eit nake korn, anten det er av kveite eller av anna såkorn.
Ikpe wa wu chu'a ana kpa wa ni he na, ama wulo bi megen. Ani alkama ko kperi nkan.
38 Men Gud gjev det ein likam so som han hev vilja, og kvart slag sæde sin eigen likam.
Irji mba ni nu ikpa wa a too bi niwu, wulo bi nkankan ni kpa mba.
39 Ikkje alt kjøt er det same kjøt; men eitt er kjøt i menneskje, eit anna kjøt i fe, eit anna i fugl, eit anna i fisk.
Nma ba he ni nkankan mba wandi ana riri na, nikima, nma indji he, mba nma u ba nma rju, mba nma u ba nchinchen, mba bari u lambe.
40 Og det finst himmelske likamar og jordiske likamar; men ein herlegdom hev dei himmelske, ein annan dei jordiske.
Gbungblu shulu mba bi meme ngame ba he ni ba kpamba nkankan. Ama kpan kri u gbungblu bi shulu a hi nkan i kpan kri u gbungblu meme hi bibiri nkan.
41 Ein glans hev soli, og ein annan månen, og ein annan stjernorne; for den eine stjerna skil seg frå den andre i glans.
Ikpan u Irji he, mba ikpan ri nkan u uwha, i ikpan u ntsintsen. Nikima ntsintsen iri hi nkan ni ntsinsten ri ni ikpan ma.
42 Soleis er det og med uppstoda av dei daude. Det vert sått i forgjengelegdom, det stend upp i uforgjengelegdom.
Toki ngame ni lu tash'me u bi kwuu. Ikpe wa ba chuu ani glahle, i ikpe wa ba nzuu lu ana gla na.
43 Det vert sått i vanæra, det stend upp i herlegdom; det vert sått i vanmagt, det stend upp i kraft.
Ba chuu ni bwu, nda nzuu lu ni kpan. Ba chuu ni chonkpa, nda nzuu lu ni gbengblen kpa.
44 Det vert sått ein naturleg likam, det stend upp ein åndeleg likam. So visst som det finst ein naturleg likam, so finst det og ein åndeleg likam.
Ba chuu ni kpa ndji, nda nzuu lu ni kpa Ibrji. U toh nma kpa he, nma kpa nimi brji ni he ngame.
45 Soleis stend det og skrive: «Det fyrste menneskje Adam vart til ei livande sjæl; » den siste Adam hev vorte til ei livgjevande Ande.
Nikima ngame ba nha, “Indji u mumla Adamu a kma ti ndji u sron vri.” Adamu u klekle a kma ti ibrji u nu sron vri.
46 Men det åndelege er ikkje det fyrste, men det naturlege, so det åndelege.
Ama u ibrji'a ana ye guchi na, u meme rli, i u ibrji aka hu.
47 Det fyrste menneskje var frå jordi, jordisk; det andre menneskje er frå himmelen.
Indi u mumla a hi u meme, wa ba tiu ni hron meme. Indji u ha a rji ni shulu.
48 Slik som den jordiske var, so er og dei jordiske, og slik som den himmelske er, so skal og dei himmelske vera.
Too wa wandi ba tiu ni hron meme he, tooki ngame biwa ba tiba ni hron meme, mba too indji wa a rji ni shulu he, tooki ngame biwa babi shulu.
49 Og liksom me hev bore bilætet av den jordiske, so skal me og bera bilætet av den himmelske.
Too wa ki ban iwhi u indji u hron meme, ki ban iwhi u indji u shulu ngame.
50 Men det segjer eg, brør, at kjøt og blod kann ikkje erva Guds rike, ikkje heller erver forgjengelegdom uforgjengelegdom.
Zizan mi tre wayi, mri vayi, andi nma mba iyi bana kpa gado ni Iko son Irji na. Nikima ngame ikpe u gla na kpa gado ikpe wa ana gla na.
51 Sjå, eg segjer dykk ein løyndom: Me skal ikkje alle sovna av, men me skal alle verta umskapa,
Ya! Mi hla kpe u katu tsi: Kina ku kruna wawumbu na, ama wawumbu ba kmata sran.
52 i hast, i ein augneblink, ved den siste luren; for luren skal ljoda, og dei daude skal standa upp uforgjengelege, og me skal verta umskapa.
Ba kma ta sran ni nton rir, ni tsi ngban shishi, ni fu njon u klekle. Nitu fu njon'a, biwa ba kwuu a ba nzuu lu ni kpa wa ana gla na, i wawumbu ki kma sran.
53 For dette forgjengelege må verta iklædt uforgjengelegdom, og dette døyelege iklædt udøyelegdom.
Nitu kima ikpa yi wa ani gla ani sru kpe wa ana gla na, i ikpa wa ani kwuu yi, ani sru kpa wa ana kwuu na.
54 Men når dette forgjengelege er iklædt uforgjengelegdom, og dette døyelege er iklædt udøyelegdom, då vert det ordet uppfyllt som stend skrive: «Dauden er gløypt til siger.»
Ni nton wa ikpa u gla yi a ban wa ana gla na sru, mba niwa ikpa u kwuu yi ban wa ana kwuu na sru, niki itre ni ye wa ba nha zi, “Ba mryen ikwuu ni rhiku.”
“Ikwuu, wu rhiku me ni ntsen? Ikwuu ingwu nchi u ta me he ni ntsen?” (Hadēs g86)
56 Men brodden i dauden er syndi; men krafti i syndi er lovi.
Ingyu nchi u ta u kwuu yi hi latre, i gbengblen latre a hi doka.
57 Men Gud vere takk, som gjev oss siger ved vår Herre Jesus Kristus!
Ama ki ngyiri ni Irji wa a nuta rhiku ni nkon wo Bachi mbu Yesu Kristi.
58 Difor, mine kjære brør, ver faste og uruggelege, alltid rike i Herrens gjerning, då de veit at dykkar arbeid er ikkje fåfengt i Herren!
Nituki, mri vayi u mla son mu, kri gbangban ni na du ikpe grju yi hle na. Ta kri ni tindu Bachi chachu, nitu bito ndi indu mbi ni Bachi na hi megen na.
