1 Korintierne 14
1 Trå etter kjærleiken, stræva etter dei åndelege gåvor, men mest etter å tala profetisk!
KOMAIL anane limpok, pil inong iong pai ngenin akan, a iet me kasampwal re’rail, kokopada!
2 For den som talar med tunga, talar ikkje for menneskje, men for Gud; for ingen skynar det, men han talar løyndomar i Anden.
Pwe me kin lokaia kida ngil en wai, kaidin aramas akan, me a kin lokaia ong, a ong Kot, pwe sota amen kin dedeki; ari so, ni ngen o a kin lokaia kida me rir akan.
3 Men den som talar profetisk, han talar for menneskje til uppbyggjing og påminning og trøyst.
A me kin kokop, kin padaki ong aramas akan, pwen kamaui, o panau o kamait ir ala.
4 Den som talar med tunga, uppbyggjer seg sjølv; men den som talar profetisk, uppbyggjer kyrkjelyden.
A me lokaiaki ngil en wai, kin kamaui pein i, a me kin kokop, kin kamaui momodisou.
5 Endå vilde eg at de alle kunde tala med tungor, men heller at de kunde tala profetisk; for den som talar profetisk, er større enn den som talar med tungor, utan so er at han uttyder det, so kyrkjelyden kann få uppbyggjing av det.
I men, komail karos en asa lokaia ki ngil toror, a mak eta, komail en kokopada, pwe me kin kokopada, me lapa sang me kin kaparok ki ngil toror, ma a so kak kasiriwukila, pwe momodisou en kamau kila.
6 Og no, brør, um eg kjem til dykk og talar med tungor, kva kann eg då gagna dykk, um eg ikkje talar til dykk anten med openberring eller med kunnskap anten med profetord eller med læra?
Ari ri ai kan, ma i pwara wong komail, ap lokaia ki ngil toror, da katepa ong komail, ma i sota kaweweda de kasansaleda, de kokopada, de padak?
7 Dersom dei livlause ting som gjev ljod, anten det er ei fløyta eller ei harpa, ikkje gjer skilnad på tonar, korleis kann ein då skyna det som vert spela på fløyta eller på harpa?
Iduen meakan, me kin lokolokaia ap sota memaur, ma men kwai de arp sota pan ngor pasang, is me pan kak dedeki, da me ira kauleki?
8 Og um ein stridslur gjev uklår ljod, kven lagar seg då til strid?
O ma koronete pan popeuk ping, is me pan onopadang mauin?
9 Soleis og med dykk: um de med tunga ikkje talar tydelege ord, korleis kann ein då skyna det som vert tala? De talar då burt i veret.
A iduen komail, ma komail pan lokaia ki ngil toror, ap sota kaweweda, is me pan dedeki? Pwe omail lokaia pan me mal kot.
10 So mange slag mål er der no visst i verdi, og ikkje noko av deim er utan meining.
Song en lokaia toto nan sappa, a sota eu me so puloi.
11 Um eg då ikkje kjenner meiningi i målet, vert eg ein framand for den talande, og den talande ein framand for meg.
A ma i sasa wewe en lokaia eu, i pan rasong men wai men ong me kin kaparok, o me kin kaparok, pan rasong men wai men ong ia.
12 Soleis og med dykk: når de strevar etter dei åndelege gåvor, so søk å få deim i rikt mål til uppbyggjing for kyrkjelyden.
A pil dueta komail, pwe komail kin anane pai ngenin akan, komail ari pil ngongki kakairida ni mepukat, pwen kamauie kila momodisou.
13 Difor skal den som talar med tunga, beda um at han må kunna tyda det!
A ma amen lokaia kida ngil en wai, i en kapakap ap pil kasiriwukila.
14 For um eg bed med tunga, so bed mi ånd; men mitt vit er utan frukt.
Pwe ma i wia kapakap ki lokaia ngil en wai eu, ngen i kin kapakap ap sota katepa ong amen.
15 Korleis er det då? Eg vil beda med åndi, men eg vil og beda med vitet; eg vil lovsyngja med åndi, men eg vil og lovsyngja med vitet.
Ari, da me i pan wia? I pan kapakap ni ngen i ap pil pan kapakap ni ai lamelam; i pan kapinga ni ngen i ap pil kapinga ni ai lamelam.
16 For dersom du lovar Gud med åndi, kor kann då nokon millom dei ukunnige segja amen til di takkebøn? Han veit ikkje kva du segjer.
A ma koe pan kapaiada ki ngen o, iaduen me sota dedeki pan kak inda amen murin om kapinga? Pwe a sasa me koe indinda.
17 For du held vel ei fager takkebøn, men den andre vert ikkje uppbygd.
Ei me mau melel om kapikapinga, a sota kadepa ong me teio.
18 Eg takkar Gud: eg talar meir med tunga enn de alle;
I kin danke Kot, pweki i kin lokaiaki ngil toror sang komail.
19 men i ein kyrkjelyd vil eg heller tala fem ord med vitet mitt, so eg kann læra andre, enn ti tusund ord med tunga.
Ari so nan momodisou i men kida lep in lokaia limau, me pwili sang ai lamelam sang lep in lokaia nen ni ngil toror, pwen padaki ong me tei kan.
20 Brør, ver ikkje born i vit! ver derimot born i vondskap; men ver fullvaksne i vit!
Ri ai kan, komail der wiala seri ni omail lamelam, a ni me sued komail en rasong kisin seri, a ni omail lamelam komail en unsokela.
21 Det stend skrive i lovi: «Ved folk som hev framand tunga, og ved framande lippor vil eg tala til dette folket, og endå skal dei ikkje høyra på meg, segjer Herren.»
A intingidier nan kapung: Lokaia o kil en aua toror, me I pan lokaiaki ong kainok wet, a re pil sota pan duki ong ia, me Kaun o kotin masani.
22 So er då tungorne til eit teikn, ikkje for deim som trur, men for dei vantruande; men profettalen er ikkje for dei vantruande, men for deim som trur.
Nan i me lokaia toror mia, pwen kileledi kaidin me poson akan, a me soposon akan; a deideikop kaidin ong me soposon akan, pwe ong me poson akan.
23 Um då heile kyrkjelyden kjem saman, og alle talar med tungor, men det kjem inn ukunnige eller vantruande, vil dei ikkje då segja at de er frå vitet?
A ma momodisou pan pokon pena wasa kis, o ma karos pan lokaia ni ngil toror, a ma akai iang me sota dedeki, de akai me soposon, irail sota pan inda, me komail iakalar?
24 Men um alle talar profetisk, og det kjem inn ein vantruande eller ukunnig, so vert han refst av alle, dømd av alle,
A ma karos kin kokop, o amen pan pwarado, me soposon, o me sota dedeki, karos pan kasansale ong i dip a, o a pan pakasaui ren karos.
25 det løynde i hans hjarta vert openberra, og so vil han falla på sitt andlit og tilbeda Gud og vitna at Gud er sanneleg millom dykk.
Iduen a me rir akan nan mongiong i pan sansaleda, o a pan tairokedi ni mas a, kaudoki ong Kot, o pan inda, melel Kot kotikot re omail.
26 Korleis er det då, brør? Når de kjem saman, hev kvar av dykk ein salme, ein lærdom, ei openberring, ei tunga, ei tyding; lat alt vera til uppbyggjing!
Ri ai kan, iaduen komail ni omail pokon pena, kaidin amen amen kin kida psalm eu? A amen kin kawewe, a amen ngil toror, a amen kasansal eu, a amen kin kasiriwukila; a karos en wiaui, en kamauiada.
27 Talar nokon med tunga, so lat det vera tvo eller i det høgste tri kvar gong, og ein i senn, og ein må tyda det!
A ma amen pan wia ngil en wai, me ta riamen, de ma me toto, re pan silimen, a irail pan irok wei a amen en kasirawukila.
28 Men er det ingen som kann tyda, so tegje han i kyrkjelyden, men for seg sjølv og for Gud tale han!
A ma sota men kasiriwuk mia, i en nenenla nan momodisou; a en kasoi ong pein i o Kot.
29 Men av profetar tale tvo eller tri; men dei andre må døma um det!
A riamen de silimen ren saukop akan pan kak kaparok, a me tei kan en kasauiada.
30 Men um ein annan fær ei openberring medan han sit der, so skal den fyrste tegja.
A ma amen, ren me momod wasa o, pan diar kasansal eu, men mas ap pan nenenla.
31 For de kann alle tala profetisk, ein i senn, so alle kann få lærdom, alle få påminning.
A komail karos kak kokop, irok weida, pwe karos en padakki o kamaitala.
32 Og profetånder er profetar lyduge.
A ngen en saukop akan kin duki ong saukop akan.
33 For Gud er ikkje ustyrs Gud, men freds Gud.
Pwe kaidin komoan me ping men Kot, a en popol duen ni momodisou en saraui akan karos.
34 Liksom i alle kyrkjelydarne hjå dei heilage, so skal kvinnorne dykkar tegja i kyrkjesamlingarne; for dei hev ikkje lov til å tala, men må vera undergjevne, so som og lovi segjer.
Omail li akan en nenenla nan momodisou kan, pwe a sota muei ong irail, en kaparok; a irail en papa, duen kapung me pil masani.
35 Men vil dei læra noko, so lyt dei spyrja sine eigne menner heime; for det er usømelegt for ei kvinna å tala i kyrkjesamling.
A ma irail men asa okotme, irail en kalelapok ren arail warok kan ni deu’rail, pwe me kanamenok, li en kaparok nan momodisou.
36 Eller er Guds ord utgjenge frå dykk? Eller er det kome berre til dykk?
De masan en Kot tapi sang komail? De a ko wong komail eta?
37 Trur nokon at han er profet eller åndeleg, so må han skyna at det eg skriv til dykk, er Herrens bod.
A ma amen lamelame, me a saukop amen, de me a ngenin, a en asa wewe en me i intingki wong komail, pwe mepukat kusoned en Kaun o.
38 Men um nokon ikkje skynar det, so fær han lata det uskyna.
A ma amen lolepon, i en lolepon.
39 Difor, brør, stræva etter å kunna tala profetisk, og hindra ingen i å tala i tungor!
Ari ri ai kan en inong iong kokop, o ender kainapwi lokaia ngil toror.
40 Men lat alt ganga sømeleg og skipeleg til!
A meakaros en wiaui nin tiak mau o pung.
