1 Korintierne 11
1 Vert mine etterfylgjarar, liksom eg fylgjer etter Kristus!
KOMAIL idauen ia do duen i kin idauen Kristus.
2 Eg rosar dykk, brør, at de minnest meg i alle ting, og at de held fast på mine fyreskrifter, so som eg gav dykk deim.
I kin kapingaki komail omail tamataman ia ni meakan karos, o dadaurata pung kan, duen i kakalikidi ong komail er.
3 Men eg vil de skal vita, at hovudet for kvar mann er Kristus, og hovudet for kvinna er mannen, og hovudet for Kristus er Gud.
A i men, komail en asadar, me Kristus tapwin ol akan, a ol me tapwin li, a Kot me tapwin Kristus.
4 Kvar mann som bed eller talar profetord og då hev noko på hovudet, han vanærar hovudet sitt.
A ma amen amen ren ol akan wia kapakap de kokop ap lisoropedi, a kin kasuedeki pein mong a.
5 Men kvar kvinna som bed eller talar profetord utan hovudbunad, ho vanærar hovudet sitt; for det er eitt og det same som ho var raka.
A ma li amen wia kapakap de kokop, ap sota lisoropedi, nan i kin kasuedeki pein mong a, pwe a rasong me pit en mong a seisei sang.
6 For dersom ei kvinna ikkje brukar hovudbunad, so lat henne og klyppa av seg håret; men er det usømelegt for ei kvinna å klyppa eller raka av seg håret, so lat henne bruka hovudbunad!
Pwe ma li amen sota lisoropedi, en koteda, a ma a kanamenok li en kotedar o kotokot, i en pwaindi mong a.
7 For ein mann skal ikkje hava noko på hovudet, då han er Guds bilæte og æra; men kvinna er mannsens æra.
A ol o ender lisoropedi, pwe i me kasansal o lingan en Kot, a li o me lingan en ol o.
8 For mannen er ikkje av kvinna, men kvinna av mannen.
Pwe ol so tapi sang li, a li sang ol o.
9 For mannen vart ikkje heller skapt for kvinna skuld, men kvinna for mannen skuld.
Pwe ol sota wiaui ong li, a li wiaui ong ol o.
10 Difor skal kvinna hava lydskyldnads-merke på hovudet for englarne skuld.
I me li o en kida manaman eu pon mong a pweki tounlang kan,
11 Men i Herren er korkje kvinna noko framfor mannen eller mannen noko framfor kvinna.
Ari so, li amen sota kak mia ma sota ol; o ol amen sota kak mia, ma sota li, a mepukat ren Kaun o.
12 For liksom kvinna er av mannen, so er og mannen ved kvinna; og alt er av Gud.
Pwe duen li o a tapi sang ol, iduen ol o wiaui kida li, a karos wiauier ren Kot.
13 Døm hjå dykk sjølve! Er det sømelegt at ei kvinna bed til Gud utan hovudbunad?
Komail en pein kasauiada, ma a sansal mau, ma li amen kapakap ong Kot, ap so lisoropedi.
14 Lærer ikkje sjølve naturi dykk, at um ein mann let håret veksa langt, er det honom til vanæra,
De pein komail asa, me kanamenok pan ol, ma a pwilipeipei.
15 men um ei kvinna let håret veksa langt, er det henne til æra? for det lange håret er gjeve henne til sveip.
A lingan en li a pwilipeipei, pwe pid en mong a en ko ong i, en pwaindi i.
16 Men dersom nokon vil vera trættekjær, so hev ikkje me den sedvane, og ikkje Guds kyrkjelydar heller.
A ma amen re omail men akamai, a en asa, me kit sota kin wia due, momodisou en Kot akan pil so.
17 Men når eg fyreskriv dette, rosar eg ikkje at de kjem saman, ikkje til det betre, men til det verre.
A ni ai kusonededa mepukat i sota kin kapinga omail pokon pena, me sota kin kamaui a kasuedeki komail,
18 For fyrst so høyrer eg, at når de kjem saman i kyrkjelyden, so er der usamnad hjå dykk, og eg trur det for ein deil.
Pwe ni omail pokon pena nan momodisou, i rongadar, me komail kin liak toror pasang, o i mur kamelele.
19 For det lyt vera serflokkar hjå dykk, so dei velrøynde kann verta openberre millom dykk.
Pwe komail en liak toror pasang, pwe me pung kan en sansal kida re omail.
20 Når de so kjem saman, vert det ikkje Herrens nattverd det et.
Komail lao pokon pena wasa kis, kaidin i sak kamadip en Kaun o.
21 For når de et, so tek kvar fyrst sin eigen mat, og den eine hungrar, men den andre fyller seg.
Pwe ni kamadip toun kapar kin amatang mas, a amen men mangadar, a amen sokolar.
22 Hev de ikkje hus til å eta og drikka i? Eller vanvyrder de Guds kyrkja og vanærar deim som ingen ting hev? Kva skal eg segja dykk? Skal eg rosa dykk? I dette rosar eg dykk ikkje.
Sota im omail, wasa en manga o nim? De komail kin mamaleki momodisou en Kot o kanamenok ir ala, me sota ar tungol? Da me i en inda? I en kaping komail? Ni mepukat i sota pan kapinga.
23 For eg hev fenge frå Herren det som eg og hev yvergjeve dykk, at Herren Jesus, den natti han vart sviken, tok han eit brød,
Pwe i aleer sang ren Kaun o, me i pwiliki ong komail er, me Kaun Iesus pong ota en a pangala, a limada prot,
24 og takka og braut det og sagde: «Dette er min likam som er for dykk. Gjer dette til minne um meg!»
Murin a laolaoki, kamauieda, pilitiki pasang, masangi: Ale tungole war ai met et, me pilitiki ong komail, en wia, pwen katakataman kin ia.
25 Like eins tok han og kalken etter kveldverden og sagde: «Denne kalk er den nye pakt i mitt blod. So ofte som de drikk av han, so gjer dette til minne um meg!»
A murin sak, a pil kotin limada dal masani: Dal wet iei inau kap, me wiaui kidar nt’ ai. Pan pak en omail nima sang, komail wiaki men kataman kin ia.
26 For so ofte som de et dette brødet og drikk denne kalken, so forkynner de Herrens daude, til dess han kjem.
Pwe pan pak en omail kang prot wet o nima sang dal wet, komail kasansaleda en Kaun a matala, lao a kotido.
27 Difor, den som et brødet og drikk Herrens kalk uverdigt, han vert skuldig i Herrens likam og blod.
Ari me kang prot wet o nim sang dal en Kaun o ap so war ong iei me dip iong war o ntan Kaun o.
28 Men kvart menneskje prøve seg sjølv, og so ete han av brødet og drikke av kalken!
Amen amen en kasauiada pein i, ap kang sang prot o nima sang dal o.
29 For den som et og drikk, han et og drikk seg sjølv til dom, når han ikkje gjer skil på Herrens likam.
Pwe me kang o nim sowar, kin kang o nim kadeik ong pein i, pwe a sota kasampwaleki war o.
30 Difor er det mange veike og sjuke hjå dykk, og mange sovnar av.
Nan i me toto nan pung omail me luetalar o somaudar, o me toto mairedier.
31 Men dersom me dømde oss sjølve, vart me ikkje dømde.
Pwe ma kitail kasauiada pein kitail, kitail sota pan pakadeikada.
32 Men når me vert dømde, vert me refste av Herren, so me ikkje skal verta fordømde saman med verdi.
A ma kitail pan pakadeikada, kitail pan kalokolok ren Kaun o, pwe kitail de iang men liki lokidokila.
33 Difor, mine brør, når de kjem saman til å eta, so skift med kvarandre!
Ari ri ai ol akan, komail lao pokon pena pwen sak, en papasan pena amen amen.
34 Men dersom nokon hungrar, so ete han heime, so de ikkje skal koma saman til dom. Det andre skal eg fyreskriva når eg kjem.
A ma amen men mangadar, i en manga mas nan im a; pwe komail de pokon penang kadeik o. A me lua kan i pan kapungala ni ai pwara wong.
