1 Krønikebok 14
1 Og Hiram, kongen i Tyrus, sende folk til David med cedertre, og dessutan murarar og timbremenner til å byggja eit hus åt honom.
Tokosra Hiram lun acn Tyre el supwala un mwet orekma nu yorol David. El sang sak cedar wi mwet musa ac mwet tufahl eot, in musai sie lohm sin tokosra.
2 Og David skyna at Herren hadde stadfest honom til konge yver Israel; for han hadde lyft kongedømet høgt for sitt folk Israel skuld.
Ouinge David el akilen lah LEUM GOD El oakilya elan tokosra lun Israel, ac oru tuh tokosrai lal in kapkapak ke sripen Israel mwet lal.
3 Og David tok seg endå fleire konor i Jerusalem, og David fekk endå fleire søner og døtter.
In acn Jerusalem, David el sifil payuk nu sin mutan pus, na puseni wen natul ac acn natul.
4 Dette er namni på dei sønerne han fekk i Jerusalem: Sammua og Sobab, Natan og Salomo,
Tulik inge isusla nu sel in Jerusalem: Shammua, Shobab, Nathan, Solomon,
5 Jibhar og Elisua og Elpelet
Ibhar, Elishua, Elpelet,
6 og Nogah og Nefeg og Jafia
Nogah, Nepheg, Japhia,
7 og Elisama og Be’eljada og Elifelet.
Elishama, Beeliada, ac Eliphelet.
8 Men då filistarane høyrde at David var salva til konge yver heile Israel, tok dei ut alle saman og skulde leita etter David. Då David fekk høyrde det, for han ut imot deim.
Ke mwet Philistia elos lohng lah David el tokosra fin facl Israel nufon, na un mwet mweun lalos som in sruokilya. Na David ac mwet lal elos fahsr nu yorolos in osun nu selos.
9 Filistarane kom og spreidde seg utyver i Refa’imsdalen.
Mwet Philistia elos sun Infahlfal Rephaim ac mutawauk in pisrala ma nukewa we.
10 Då spurde David Gud: «Skal eg draga upp imot filistarane? Vil du då gjeva deim i mi hand?» Herren svara: «Drag upp, eg vil gjeva deim i di hand.»
Ac David el siyuk sin God, “Ya nga in mweuni mwet Philistia? Ya kom ac fah ase kutangla nu sik?” LEUM GOD El topuk ac fahk, “Aok, fahla mweun! Nga ac fah asot kutangla nu sum!”
11 Og dei tok ut til Ba’al-Perasim, og der vann David yver deim. Då sagde David: «Gud hev brote igjenom fiendarne mine med mi hand, liksom vatn bryt igjenom.» Difor fekk den staden namnet Ba’al-Perasim.
Ke ma inge David el tuyak mweun lainulos in acn Baal Perazim ac kutangulosla. Ac el fahk, “God El orekmakinyu in kunauselik mwet lokoalok luk, oana sronot se.” Ouinge acn sac pangpang Baal Perazim.
12 Dei let etter seg gudarne sine der, og David sagde at dei skulde brennast upp.
Ke mwet Philistia elos kaing, elos sisla ma sruloala lalos ac som, na David el sap in isisyak ma inge.
13 Men filistarane kom endå ein gong og spreidde seg utyver i dalen.
Tia paht toko, mwet Philistia elos sifil folok nu infahlfal sac ac mutawauk in sifil pisrapasr.
14 Då so David spurde Gud att, svara Gud honom: «Du skal ikkje fara imot deim; kringsett deim attanfrå, so du kjem yver deim ifrå den sida der bakatrei stend!
David el sifilpa siyuk kasru sin God, ac God El topuk ac fahk, “Nimet ut insacn ke kom ac mweunelos. Fahla nu layen laco ac akola in mweunelos apkuran nu ke insak balsam uh.
15 So snart som du då høyrer ljoden av stig i toppen på bakatrei, skal du leggja ut i strid; for då fer Gud fyre deg og vil slå filistarheren.»
Ke pacl se kom lohng pusren un mwet fahsr insroan sak uh, na kom tuyak mweun, mweyen nga ac fahsr meet liki kowos in kutangla un mwet mweun Philistia.”
16 Og David gjorde som Gud hadde bode honom, og dei slo filistarheren og sette etter deim alt ifrå Gibeon og til Gezer.
David el oru oana ma LEUM GOD El sapkin, pwanang el tuh ukweak mwet Philistia liki acn Gibeon nwe ke sun acn Gezer.
17 Og gjetordet um David gjekk yver alle land, og Herren let det koma rædsla for honom yver alle folki.
Pweng kacl David fahsrelik nu yen nukewa, ac LEUM GOD El oru tuh mutunfacl nukewa in sangeng sel David.
