Salmenes 94
1 Du hevnens Gud, Herre, du hevnens Gud, åpenbar dig i herlighet!
Haiwa Jehovha, imi Mwari anotsiva, haiwa Mwari iyemi munotsiva, penyai.
2 Reis dig, du jordens dommer, la gjengjeldelse komme over de overmodige!
Simukai, imi Mutongi wenyika; tsivai vanozvikudza zvakavafanira.
3 Hvor lenge skal de ugudelige, Herre, hvor lenge skal de ugudelige fryde sig?
Haiwa Jehovha, vakaipa vachasvika riniko, vachasvika riniko vakaipa vachingofara?
4 De utgyder en strøm av ord, de fører frekk tale; alle de som gjør urett, taler store ord.
Vanodurura mashoko okuzvikudza; vose vanoita zvakaipa vazere nokuzvirumbidza.
5 Ditt folk, Herre, knuser de, og din arv plager de.
Vanopwanya vanhu venyu, imi Jehovha, vanodzvinyirira nhaka yenyu.
6 Enken og den fremmede slår de ihjel, og farløse myrder de.
Vanouraya chirikadzi nomweni; vanoponda nherera.
7 Og de sier: Herren ser ikke, og Jakobs Gud gir ikke akt.
Vanoti, “Jehovha haaoni; Mwari waJakobho haana hanya.”
8 Gi dog akt, I ufornuftige blandt folket, og I dårer, når vil I bli kloke?
Nzwisisai, imi vasina njere pakati pavanhu; imi mapenzi, muchava vakachenjera riniko?
9 Mon han som planter øret, ikke skulde høre? Mon han som skaper øiet, ikke skulde se?
Ko, iye akasima nzeve, haanganzwi here? Iye akaumba ziso haangaoni here?
10 Mon han som refser hedningene, ikke skulde straffe, han som gir menneskene forstand?
Ko, iye anoranga ndudzi haangarangi here? Anodzidzisa vanhu angashayiwa zivo here?
11 Herren kjenner menneskenes tanker, han vet at de er tomhet.
Jehovha anoziva mirangariro yavanhu; anoziva kuti haina maturo.
12 Salig er den mann som du, Herre, refser og gir lærdom av din lov
Akaropafadzwa munhu anorangwa nemi, iyemi Jehovha, munhu wamunodzidzisa pamurayiro wenyu;
13 for å gi ham ro for onde dager, inntil det blir gravd en grav for den ugudelige.
munomuzorodza pamazuva enhamo, kusvikira akaipa achererwa gomba.
14 For Herren skal ikke forkaste sitt folk og ikke forlate sin arv;
Nokuti Jehovha haangarambi vanhu vake; haangambosiyi nhaka yake.
15 for dommen skal vende tilbake til rettferdighet, og alle de opriktige av hjertet skal gi den medhold.
Kururamisira kuchawanikwa nokuda kwevakarurama, uye vose vakarurama pamwoyo vachakutevera.
16 Hvem reiser sig for mig imot de onde? Hvem stiller sig frem for mig imot dem som gjør urett?
Ndianiko achandirwira pane vakaipa? Ndianiko achandibatsira pavaiti vezvakaipa?
17 Dersom ikke Herren var min hjelp, vilde min sjel snart bo i dødsrikets stillhet.
Dai Jehovha asina kundibatsira, ndingadai ndakakurumidza kugara parunyararo rworufu.
18 Når jeg sier: Min fot vakler, da holder din miskunnhet mig oppe, Herre!
Pandakati, “Rutsoka rwangu rwotedzemuka,” rudo rwenyu, imi Jehovha, rwakanditsigira.
19 Når mine urolige tanker i mitt hjerte blir mange, da husvaler din trøst min sjel.
Pandakava nokufunganya kukuru mandiri, kunyaradza kwenyu kwakandivigira mufaro kumweya wangu.
20 Har vel fordervelsens domstol noget samfund med dig, der hvor de skaper urett under skinn av rett?
Ko, chigaro choushe chino uori chingashamwaridzana nemi here, icho chinouyisa kutambudzika muzvirevo zvacho?
21 De slår sig skarevis sammen imot den rettferdiges sjel, og uskyldig blod dømmer de skyldig.
Vanobatana pamwe chete kuti varwise vakarurama, vachipomera mhosva yorufu kuna vasina mhosva.
22 Da blir Herren mig en borg, og min Gud min tilflukts klippe.
Asi Jehovha ndiye ava nhare yangu, uye Mwari wangu ndiye dombo randinotizira.
23 Og han lar deres urett komme tilbake over dem, og for deres ondskaps skyld skal han utrydde dem; ja, Herren vår Gud skal utrydde dem.
Achavatsiva nokuda kwezvivi zvavo, uye achavaparadza nokuda kwezvakaipa zvavo; Jehovha Mwari wedu achavaparadza.
