Salmenes 94

1 Du hevnens Gud, Herre, du hevnens Gud, åpenbar dig i herlighet!

Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!

2 Reis dig, du jordens dommer, la gjengjeldelse komme over de overmodige!

Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!

3 Hvor lenge skal de ugudelige, Herre, hvor lenge skal de ugudelige fryde sig?

Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?

4 De utgyder en strøm av ord, de fører frekk tale; alle de som gjør urett, taler store ord.

Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.

5 Ditt folk, Herre, knuser de, og din arv plager de.

Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.

6 Enken og den fremmede slår de ihjel, og farløse myrder de.

Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.

7 Og de sier: Herren ser ikke, og Jakobs Gud gir ikke akt.

Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»

8 Gi dog akt, I ufornuftige blandt folket, og I dårer, når vil I bli kloke?

Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?

9 Mon han som planter øret, ikke skulde høre? Mon han som skaper øiet, ikke skulde se?

Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?

10 Mon han som refser hedningene, ikke skulde straffe, han som gir menneskene forstand?

Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?

11 Herren kjenner menneskenes tanker, han vet at de er tomhet.

Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.

12 Salig er den mann som du, Herre, refser og gir lærdom av din lov

Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,

13 for å gi ham ro for onde dager, inntil det blir gravd en grav for den ugudelige.

til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.

14 For Herren skal ikke forkaste sitt folk og ikke forlate sin arv;

For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.

15 for dommen skal vende tilbake til rettferdighet, og alle de opriktige av hjertet skal gi den medhold.

For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.

16 Hvem reiser sig for mig imot de onde? Hvem stiller sig frem for mig imot dem som gjør urett?

Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?

17 Dersom ikke Herren var min hjelp, vilde min sjel snart bo i dødsrikets stillhet.

Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.

18 Når jeg sier: Min fot vakler, da holder din miskunnhet mig oppe, Herre!

Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»

19 Når mine urolige tanker i mitt hjerte blir mange, da husvaler din trøst min sjel.

Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.

20 Har vel fordervelsens domstol noget samfund med dig, der hvor de skaper urett under skinn av rett?

Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?

21 De slår sig skarevis sammen imot den rettferdiges sjel, og uskyldig blod dømmer de skyldig.

Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.

22 Da blir Herren mig en borg, og min Gud min tilflukts klippe.

Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.

23 Og han lar deres urett komme tilbake over dem, og for deres ondskaps skyld skal han utrydde dem; ja, Herren vår Gud skal utrydde dem.

Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.