Salmenes 94
1 Du hevnens Gud, Herre, du hevnens Gud, åpenbar dig i herlighet!
Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
2 Reis dig, du jordens dommer, la gjengjeldelse komme over de overmodige!
Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
3 Hvor lenge skal de ugudelige, Herre, hvor lenge skal de ugudelige fryde sig?
Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
4 De utgyder en strøm av ord, de fører frekk tale; alle de som gjør urett, taler store ord.
Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
5 Ditt folk, Herre, knuser de, og din arv plager de.
Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
6 Enken og den fremmede slår de ihjel, og farløse myrder de.
Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
7 Og de sier: Herren ser ikke, og Jakobs Gud gir ikke akt.
En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
8 Gi dog akt, I ufornuftige blandt folket, og I dårer, når vil I bli kloke?
Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
9 Mon han som planter øret, ikke skulde høre? Mon han som skaper øiet, ikke skulde se?
Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
10 Mon han som refser hedningene, ikke skulde straffe, han som gir menneskene forstand?
Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
11 Herren kjenner menneskenes tanker, han vet at de er tomhet.
Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
12 Salig er den mann som du, Herre, refser og gir lærdom av din lov
Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
13 for å gi ham ro for onde dager, inntil det blir gravd en grav for den ugudelige.
Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
14 For Herren skal ikke forkaste sitt folk og ikke forlate sin arv;
Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
15 for dommen skal vende tilbake til rettferdighet, og alle de opriktige av hjertet skal gi den medhold.
Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
16 Hvem reiser sig for mig imot de onde? Hvem stiller sig frem for mig imot dem som gjør urett?
Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
17 Dersom ikke Herren var min hjelp, vilde min sjel snart bo i dødsrikets stillhet.
Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
18 Når jeg sier: Min fot vakler, da holder din miskunnhet mig oppe, Herre!
Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
19 Når mine urolige tanker i mitt hjerte blir mange, da husvaler din trøst min sjel.
En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
20 Har vel fordervelsens domstol noget samfund med dig, der hvor de skaper urett under skinn av rett?
Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
21 De slår sig skarevis sammen imot den rettferdiges sjel, og uskyldig blod dømmer de skyldig.
Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
22 Da blir Herren mig en borg, og min Gud min tilflukts klippe.
Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
23 Og han lar deres urett komme tilbake over dem, og for deres ondskaps skyld skal han utrydde dem; ja, Herren vår Gud skal utrydde dem.
Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
