Salmenes 81

1 Til sangmesteren, efter Gittit; av Asaf. Juble for Gud, vår styrke, rop med glede for Jakobs Gud!

Al la ĥorestro. Por la gitito. De Asaf. Laŭte kantu al Dio, nia forto; Ĝoje kriu al la Dio de Jakob.

2 Stem i sang og la pauken lyde, den liflige citar tillikemed harpen!

Sonigu kanton, donu tamburinon, Ĉarman harpon, kaj psalteron.

3 Støt i basun i måneden, ved fullmånen, på vår høitids dag!

Muziku per korno en novmonato, Je la plenluno, en la tago de nia festo.

4 For det er en lov for Israel, en rett for Jakobs Gud.

Ĉar ĝi estas leĝo por Izrael Kaj ordono de la Dio de Jakob.

5 Han satte det til et vidnesbyrd i Josef da han drog ut gjennem Egyptens land. - Jeg hørte en røst som jeg ikke kjente:

Li aranĝis ĝin kiel ateston por Jozef, Kiam Li eliris kontraŭ la landon Egiptan. Lingvon, kiun mi ne konas, mi aŭdis:

6 Jeg fridde hans skulder fra byrden, hans hender slapp fri fra bærekurven.

Mi liberigis lian dorson de ŝarĝo, Liaj manoj liberiĝis de korboj.

7 I nøden ropte du, og jeg fridde dig ut; jeg svarte dig, skjult i tordenskyen, jeg prøvde dig ved Meriba-vannene. (Sela)

En la mizero vi vokis, kaj Mi vin helpis; Mi respondis al vi en mistera loko de tondro; Mi esploris vin ĉe la akvo de Malpaco. (Sela)

8 Hør, mitt folk, og jeg vil vidne for dig! Israel, o, at du vilde høre mig:

Aŭdu, ho Mia popolo, Mi atestos al vi; Ho Izrael, se vi Min aŭskultus!

9 Det skal ikke være nogen fremmed gud hos dig, og du skal ikke tilbede utlendingens gud.

Ne estu ĉe vi alia dio; Kaj ne adoru fremdan dion.

10 Jeg er Herren din Gud, som førte dig op av Egyptens land; lukk din munn vidt op, at jeg kan fylle den!

Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la lando Egipta; Malfermu larĝe vian buŝon, kaj Mi ĝin plenigos.

11 Men mitt folk hørte ikke min røst, og Israel vilde ikke lyde mig.

Sed Mia popolo ne aŭskultis Mian voĉon, Izrael ne obeis Min.

12 Så lot jeg dem fare i sitt hjertes hårdhet, forat de skulde vandre i sine egne onde råd.

Kaj Mi lasis ilin al la kaprico de ilia koro, Ke ili iru laŭ siaj intencoj.

13 O, at mitt folk vilde høre mig, og at Israel vilde vandre på mine veier!

Ho, se Mia popolo aŭskultus Min, Se Izrael irus per Miaj vojoj!

14 Om en liten stund vilde jeg da ydmyke deres fiender og vende min hånd imot deres motstandere.

Rapide Mi faligus iliajn malamikojn, Kaj kontraŭ iliajn premantojn Mi direktus Mian manon.

15 De som hater Herren, skulde smigre for dem, og deres tid skulde vare evindelig.

La malamantoj de la Eternulo humiliĝus antaŭ Li, Kaj ilia bonstato estus eterna.

16 Og han skulde fø dem med den beste hvete, og jeg skulde mette dig med honning fra klippen.

Kaj Mi manĝigus al ili grason de tritiko, Kaj Mi satigus vin per mielo el roko.