Salmenes 78

1 En læresalme av Asaf. Lytt, mitt folk, til min lære, bøi eders ører til min munns ord!

قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید.

2 Jeg vil oplate min munn med tankesprog, jeg vil la utstrømme gåtefulle ord fra fordums tid.

زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم.

3 Det vi har hørt og vet, og det våre fedre har fortalt oss,

می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم.

4 det vil vi ikke dølge for deres barn, men for den kommende slekt fortelle Herrens pris og hans styrke og de undergjerninger som han har gjort.

اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است.

5 Han har reist et vidnesbyrd i Jakob og satt en lov i Israel, som han bød våre fedre å kunngjøre sine barn,

خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند

6 forat den kommende slekt, de barn som skulde fødes, kunde kjenne dem, kunde stå frem og fortelle dem for sine barn

و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد.

7 og sette sitt håp til Gud og ikke glemme Guds gjerninger, men holde hans bud

به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند.

8 og ikke være som deres fedre, en opsetsig og gjenstridig slekt, en slekt som ikke gjorde sitt hjerte fast, og hvis ånd ikke var trofast mot Gud.

در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند.

9 Efra'ims barn, de rustede bueskyttere, vendte om på stridens dag.

افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند.

10 De holdt ikke Guds pakt og vilde ikke vandre i hans lov,

آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند.

11 og de glemte hans store gjerninger og de under som han hadde latt dem se.

کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند،

12 For deres fedres øine hadde han gjort under i Egyptens land, på Soans mark.

کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود.

13 Han kløvde havet og lot dem gå gjennem det og lot vannet stå som en dynge.

خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند.

14 Og han ledet dem ved skyen om dagen og hele natten ved ildens lys.

بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش!

15 Han kløvde klipper i ørkenen og gav dem å drikke som av store vanndyp.

در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد.

16 Og han lot bekker gå ut av klippen og vann flyte ned som strømmer.

بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت!

17 Men de blev ennu ved å synde mot ham, å være gjenstridige mot den Høieste i ørkenen.

ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند.

18 Og de fristet Gud i sitt hjerte, så de krevde mat efter sin lyst.

آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند.

19 Og de talte mot Gud, de sa: Kan vel Gud dekke bord i ørkenen?

حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟

20 Se, han har slått klippen så det fløt ut vann, og bekker strømmet over; mon han også kan gi brød, eller kan han komme med kjøtt til sitt folk?

درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟»

21 Derfor, da Herren hørte det, harmedes han, og ild optendtes mot Jakob, og vrede reiste sig mot Israel,

خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید،

22 fordi de ikke trodde på Gud og ikke stolte på hans frelse.

زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد.

23 Og han gav skyene der oppe befaling og åpnet himmelens porter.

با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود

24 Og han lot manna regne over dem til føde og gav dem himmelkorn.

و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند.

25 Englebrød åt enhver; han sendte dem næring til mette.

بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود.

26 Han lot østenvinden fare ut i himmelen og førte sønnenvinden frem ved sin styrke.

سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد

27 Og han lot kjøtt regne ned over dem som støv og vingede fugler som havets sand,

تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند.

28 og han lot dem falle ned midt i deres leir, rundt omkring deres boliger.

پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند.

29 Og de åt og blev såre mette, og det de lystet efter, gav han dem.

پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد.

30 De hadde ennu ikke latt fare det de lystet efter, ennu var deres mat i deres munn,

اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود،

31 da reiste Guds vrede sig mot dem, og han herjet blandt deres kraftfulle menn, og Israels unge menn slo han ned.

غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت.

32 Med alt dette syndet de enda og trodde ikke på hans undergjerninger.

با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند.

33 Derfor lot han deres dager svinne bort i tomhet og deres år i forskrekkelse.

بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند.

34 Når han herjet blandt dem, da spurte de efter ham og vendte om og søkte Gud

هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند

35 og kom i hu at Gud var deres klippe, og den høieste Gud deres gjenløser.

و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است.

36 Men de smigret for ham med sin munn og løi for ham med sin tunge.

اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند.

37 Og deres hjerte hang ikke fast ved ham, og de var ikke tro mot hans pakt.

دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند.

38 Men han, han er miskunnelig, han tilgir misgjerning og forderver ikke; mange ganger lot han sin vrede vende om og lot ikke all sin harme bryte frem.

اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید،

39 Og han kom i hu at de var kjød, et åndepust som farer avsted og ikke kommer tilbake.

زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست.

40 Hvor titt var de ikke gjenstridige mot ham i ørkenen, gjorde ham sorg på de øde steder!

بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند.

41 Og de fristet Gud på ny og krenket Israels Hellige.

بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند.

42 De kom ikke hans hånd i hu den dag han forløste dem fra fienden,

قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند.

43 han som gjorde sine tegn i Egypten og sine under på Soans mark.

بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند.

44 Han gjorde deres elver til blod, og sine rinnende vann kunde de ikke drikke.

در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند.

45 Han sendte imot dem fluesvermer som fortærte dem, og frosk som fordervet dem.

انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد.

46 Og han gav gnageren deres grøde og gresshoppen deres høst.

محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد.

47 Han slo deres vintrær ned med hagl og deres morbærtrær med haglstener.

تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد.

48 Og han overgav deres fe til haglet og deres hjorder til ildsluer.

رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد.

49 Han slapp sin brennende vrede løs mot dem, harme og forbitrelse og trengsel, en sending av ulykkes-bud.

او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد.

50 Han brøt vei for sin vrede, sparte ikke deres sjel for døden, overgav deres liv til pesten.

او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت.

51 Og han slo alle førstefødte i Egypten, styrkens førstegrøde i Kams telter.

همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت.

52 Og han lot sitt folk bryte op som en fåreflokk og førte dem som en hjord i ørkenen.

آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد.

53 Og han ledet dem tryggelig, og de fryktet ikke, men havet skjulte deres fiender.

ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند.

54 Og han førte dem til sitt hellige landemerke, til det berg hans høire hånd hadde vunnet.

سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود.

55 Og han drev hedningene ut for deres åsyn og lot deres land tilfalle dem som arvedel og lot Israels stammer bo i deres telter.

ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند.

56 Men de fristet Gud, den Høieste, og var gjenstridige mot ham, og de aktet ikke på hans vidnesbyrd.

اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند.

57 De vek av og var troløse, som deres fedre, de vendte om, likesom en bue som svikter.

مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند.

58 Og de vakte hans harme med sine offerhauger og gjorde ham nidkjær med sine utskårne billeder.

بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند.

59 Gud hørte det og blev vred, og han blev såre kjed av Israel.

وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد.

60 Og han forlot sin bolig i Silo, det telt han hadde opslått blandt menneskene.

خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد

61 Og han overgav sin styrke til fangenskap og sin herlighet i fiendens hånd.

و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد.

62 Og han overgav sitt folk til sverdet og harmedes på sin arv.

بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد.

63 Ild fortærte dets unge menn, og dets jomfruer fikk ingen brudesang.

جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند.

64 Dets prester falt for sverdet, og dets enker holdt ikke klagemål.

کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند.

65 Da våknet Herren som en sovende, som en helt som jubler av vin.

سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست.

66 Og han slo sine motstandere tilbake, påførte dem en evig skam.

دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت.

67 Og han forkastet Josefs telt og utvalgte ikke Efra'ims stamme,

او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود

68 men han utvalgte Juda stamme, Sions berg som han elsket.

اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید.

69 Og han bygget sin helligdom lik høie fjell, lik jorden, som han har grunnfestet for evig tid.

در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود.

70 Og han utvalgte David, sin tjener, og tok ham fra fårehegnene;

سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید.

71 fra de melkende får som han gikk bakefter, hentet han ham til å vokte Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود.

72 Og han voktet dem efter sitt hjertes opriktighet og ledet dem med sin forstandige hånd.

داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد.