Salmenes 78
1 En læresalme av Asaf. Lytt, mitt folk, til min lære, bøi eders ører til min munns ord!
わが民よわが敎訓をきき、わが口のことばになんぢらの耳をかたぶけよ
2 Jeg vil oplate min munn med tankesprog, jeg vil la utstrømme gåtefulle ord fra fordums tid.
われ口をひらきて譬喩をまうけ いにしへの玄幽なる語をかたりいでん
3 Det vi har hørt og vet, og det våre fedre har fortalt oss,
是われらが曩にききしところ知しところ又われらが列祖のかたりつたへし所なり
4 det vil vi ikke dølge for deres barn, men for den kommende slekt fortelle Herrens pris og hans styrke og de undergjerninger som han har gjort.
われら之をその子孫にかくさずヱホバのもろもろの頌美と能力とそのなしたまへる奇しき事跡とをきたらんとする世につげん
5 Han har reist et vidnesbyrd i Jakob og satt en lov i Israel, som han bød våre fedre å kunngjøre sine barn,
そはヱホバ證詞をヤコブのうちにたて律法をイスラエルのうちに定めてその子孫にしらすべきことをわれらの列祖におほせたまひたればなり
6 forat den kommende slekt, de barn som skulde fødes, kunde kjenne dem, kunde stå frem og fortelle dem for sine barn
これ來らんとする代のちに生るる子孫がこれを知みづから起りてそのまた子孫につたへ
7 og sette sitt håp til Gud og ikke glemme Guds gjerninger, men holde hans bud
かれらをして神によりたのみ神のみわざを忘れずその誡命をまもらしめん爲なり
8 og ikke være som deres fedre, en opsetsig og gjenstridig slekt, en slekt som ikke gjorde sitt hjerte fast, og hvis ånd ikke var trofast mot Gud.
またその列祖のごとく頑固にしてそむくものの類となり そのこころ修まらず そのたましひ神に忠ならざる類とならざらん爲なり
9 Efra'ims barn, de rustede bueskyttere, vendte om på stridens dag.
エフライムのこらは武具ととのへ弓をたづさへしに戰ひの日にうしろをそむけたり
10 De holdt ikke Guds pakt og vilde ikke vandre i hans lov,
かれら神のちかひをまもらず そのおきてを履ことをいなみ
11 og de glemte hans store gjerninger og de under som han hadde latt dem se.
ヱホバのなしたまへることとかれらに示したまへる奇しき事跡とをわすれたり
12 For deres fedres øine hadde han gjort under i Egyptens land, på Soans mark.
神はエジプトの國にてゾアンの野にて妙なる事をかれらの列祖のまへになしたまへり
13 Han kløvde havet og lot dem gå gjennem det og lot vannet stå som en dynge.
すなはち海をさきてかれらを過ぎしめ水をつみて堆かくしたまへり
14 Og han ledet dem ved skyen om dagen og hele natten ved ildens lys.
ひるは雲をもてかれらをみちびき夜はよもすがら火の光をもてこれを導きたまへり
15 Han kløvde klipper i ørkenen og gav dem å drikke som av store vanndyp.
神はあれのにて磐をさき大なる淵より汲がごとくにかれらに飮しめ
16 Og han lot bekker gå ut av klippen og vann flyte ned som strømmer.
また磐より流をひきて河のごとくに水をながれしめたまへり
17 Men de blev ennu ved å synde mot ham, å være gjenstridige mot den Høieste i ørkenen.
然るにかれら尚たえまなく罪ををかして神にさからひ荒野にて至上者にそむき
18 Og de fristet Gud i sitt hjerte, så de krevde mat efter sin lyst.
またおのが慾のために食をもとめてその心のうちに神をこころみたり
19 Og de talte mot Gud, de sa: Kan vel Gud dekke bord i ørkenen?
然のみならずかれらは神にさからひていへり 神は荒野にて筵をまうけたまふを得んや
20 Se, han har slått klippen så det fløt ut vann, og bekker strømmet over; mon han også kan gi brød, eller kan han komme med kjøtt til sitt folk?
みよ神いはを撃たまへば水ほどばしりいで流あぶれたり 糧をもあたへたまふを得んや神はその民のために肉をそなへたまはんやと
21 Derfor, da Herren hørte det, harmedes han, og ild optendtes mot Jakob, og vrede reiste sig mot Israel,
この故にヱホバこれを聞ていきどほりたまひき 火はヤコブにむかひてもえあがり怒はイスラエルにむかひて立騰れり
22 fordi de ikke trodde på Gud og ikke stolte på hans frelse.
こはかれら神を信ぜずその救にたのまざりし故なり
23 Og han gav skyene der oppe befaling og åpnet himmelens porter.
されどなほ神はうへなる雲に命じて天の戸をひらき
24 Og han lot manna regne over dem til føde og gav dem himmelkorn.
彼等のうへにマナをふらせて食はしめ天の穀物をあたへたまへり
25 Englebrød åt enhver; han sendte dem næring til mette.
人みな勇士の糧をくらへり 神はかれらに食物をおくりて飽足らしめたまふ
26 Han lot østenvinden fare ut i himmelen og førte sønnenvinden frem ved sin styrke.
神は天に東風をふかせ大能もて南の風をみちびきたまへり
27 Og han lot kjøtt regne ned over dem som støv og vingede fugler som havets sand,
神はかれらのうへに塵のごとく肉をふらせ海の沙のごとく翼ある鳥をふらせて
28 og han lot dem falle ned midt i deres leir, rundt omkring deres boliger.
その營のなかその住所のまはりに落したまへり
29 Og de åt og blev såre mette, og det de lystet efter, gav han dem.
斯てかれらは食ひて飽たりぬ 神はこれにその欲みしものを與へたまへり
30 De hadde ennu ikke latt fare det de lystet efter, ennu var deres mat i deres munn,
かれらが未だその慾をはなれず食物のなほ口のうちにあるほどに
31 da reiste Guds vrede sig mot dem, og han herjet blandt deres kraftfulle menn, og Israels unge menn slo han ned.
神のいかり旣にかれらに對ひてたちのぼり彼等のうちにて最もこえたる者をころしイスラエルのわかき男をうちたふしたまへり
32 Med alt dette syndet de enda og trodde ikke på hans undergjerninger.
これらの事ありしかど彼等はなほ罪ををかしてその奇しきみわざを信ぜざりしかば
33 Derfor lot han deres dager svinne bort i tomhet og deres år i forskrekkelse.
神はかれらの日を空しくすぐさせ その年をおそれつつ過させたまへり
34 Når han herjet blandt dem, da spurte de efter ham og vendte om og søkte Gud
神かれらを殺したまへる時かれら神をたづね歸りきたりて懇ろに神をもとめたり
35 og kom i hu at Gud var deres klippe, og den høieste Gud deres gjenløser.
かくて神はおのれの磐いとたかき神はおのれの贖主なることをおもひいでたり
36 Men de smigret for ham med sin munn og løi for ham med sin tunge.
然はあれど彼等はただその口をもて神にへつらひその舌をもて神にいつはりをいひたりしのみ
37 Og deres hjerte hang ikke fast ved ham, og de var ikke tro mot hans pakt.
そはかれらのこころは神にむかひて堅からず その契約をまもるに忠信ならざりき
38 Men han, han er miskunnelig, han tilgir misgjerning og forderver ikke; mange ganger lot han sin vrede vende om og lot ikke all sin harme bryte frem.
されど神はあはれみに充たまへばかれらの不義をゆるして亡したまはず屡ばそのみいかりを轉してことごとくは忿恚をふりおこし給はざりき
39 Og han kom i hu at de var kjød, et åndepust som farer avsted og ikke kommer tilbake.
又かれがただ肉にして過去ばふたたび歸りこぬ風なるをおもひいで給へり
40 Hvor titt var de ikke gjenstridige mot ham i ørkenen, gjorde ham sorg på de øde steder!
かれらは野にて神にそむき荒野にて神をうれへしめしこと幾次ぞや
41 Og de fristet Gud på ny og krenket Israels Hellige.
かれらかへすがへす神をこころみイスラエルの聖者をはづかしめたり
42 De kom ikke hans hånd i hu den dag han forløste dem fra fienden,
かれらは神の手をも敵より贖ひたまひし日をもおもひいでざりき
43 han som gjorde sine tegn i Egypten og sine under på Soans mark.
神はそのもろもろの豫兆をエジプトにあらはしその奇しき事をゾアンの野にあらはし
44 Han gjorde deres elver til blod, og sine rinnende vann kunde de ikke drikke.
かれらの河を血にかはらせてその流を飮あたはざらしめ
45 Han sendte imot dem fluesvermer som fortærte dem, og frosk som fordervet dem.
また蝿の群をおくりてかれらをくはしめ蛙をおくりてかれらを亡させたまへり
46 Og han gav gnageren deres grøde og gresshoppen deres høst.
神はかれらの田產を蟊賊にわたし かれらの勤勞を蝗にあたへたまへり
47 Han slo deres vintrær ned med hagl og deres morbærtrær med haglstener.
神は雹をもてかれらの葡萄の樹をからし霜をもてかれらの桑の樹をからし
48 Og han overgav deres fe til haglet og deres hjorder til ildsluer.
その家畜をへうにわたしその群をもゆる閃電にわたし
49 Han slapp sin brennende vrede løs mot dem, harme og forbitrelse og trengsel, en sending av ulykkes-bud.
かれらの上にはげしき怒といきどほりと怨恨となやみと禍害のつかひの群とをなげいだし給へり
50 Han brøt vei for sin vrede, sparte ikke deres sjel for døden, overgav deres liv til pesten.
神はその怒をもらす道をまうけ かれらのたましひを死よりまぬかれしめず そのいのちを疫癘にわたし
51 Og han slo alle førstefødte i Egypten, styrkens førstegrøde i Kams telter.
エジプトにてすべての初子をうちハムの幕屋にてかれらの力の始をうちたまへり
52 Og han lot sitt folk bryte op som en fåreflokk og førte dem som en hjord i ørkenen.
されどおのれの民を羊のごとくに引いだし かれらを曠野にてけだものの群のごとくにみちびき
53 Og han ledet dem tryggelig, og de fryktet ikke, men havet skjulte deres fiender.
かれらをともなひておそれなく安けからしめ給へり されど海はかれらの仇をおほへり
54 Og han førte dem til sitt hellige landemerke, til det berg hans høire hånd hadde vunnet.
神はその聖所のさかひ その右の手にて購たまへるこの山に彼らを携へたまへり
55 Og han drev hedningene ut for deres åsyn og lot deres land tilfalle dem som arvedel og lot Israels stammer bo i deres telter.
又かれらの前にてもろもろの國人をおもひいだし準縄をもちゐ その地をわかちて嗣業となし イスラエルの族をかれらの幕屋にすまはせたまへり
56 Men de fristet Gud, den Høieste, og var gjenstridige mot ham, og de aktet ikke på hans vidnesbyrd.
然はあれど彼等はいとたかき神をこころみ之にそむきてそのもろもろの證詞をまもらず
57 De vek av og var troløse, som deres fedre, de vendte om, likesom en bue som svikter.
叛きしりぞきてその列祖の如く眞實をうしなひ くるへる弓のごとくひるがへりて逸ゆけり
58 Og de vakte hans harme med sine offerhauger og gjorde ham nidkjær med sine utskårne billeder.
高處をまうけて神のいきどほりをひき刻める像にて神の嫉妬をおこしたり
59 Gud hørte det og blev vred, og han blev såre kjed av Israel.
神ききたまひて甚だしくいかり大にイスラエルを憎みたまひしかば
60 Og han forlot sin bolig i Silo, det telt han hadde opslått blandt menneskene.
人々の間におきたまひし幕屋なるシロのあげばりを棄さり
61 Og han overgav sin styrke til fangenskap og sin herlighet i fiendens hånd.
その力をとりことならしめ その榮光を敵の手にわたし
62 Og han overgav sitt folk til sverdet og harmedes på sin arv.
その民を劍にあたへ その嗣業にむかひて甚だしく怒りたまへり
63 Ild fortærte dets unge menn, og dets jomfruer fikk ingen brudesang.
火はかれらのわかき男をやきつくし かれらの處女はその婚姻の歌によりて譽らるることなく
64 Dets prester falt for sverdet, og dets enker holdt ikke klagemål.
かれらの祭司はつるぎにて仆れ かれらの寡婦は喪のなげきだにせざりき
65 Da våknet Herren som en sovende, som en helt som jubler av vin.
斯るときに主はねぶりし者のさめしごとく勇士の酒によりてさけぶがごとく目さめたまひて
66 Og han slo sine motstandere tilbake, påførte dem en evig skam.
その敵をうちしりぞけ とこしへの辱をかれらに負せたまへり
67 Og han forkastet Josefs telt og utvalgte ikke Efra'ims stamme,
またヨセフの幕屋をいなみエフライムの族をえらばず
68 men han utvalgte Juda stamme, Sions berg som han elsket.
ユダの族そのいつくしみたまふシオンの山をえらびたまへり
69 Og han bygget sin helligdom lik høie fjell, lik jorden, som han har grunnfestet for evig tid.
その聖所を山のごとく永遠にさだめたまへる地のごとくに立たまへり
70 Og han utvalgte David, sin tjener, og tok ham fra fårehegnene;
またその僕ダビデをえらびて羊の牢のなかよりとり
71 fra de melkende får som han gikk bakefter, hentet han ham til å vokte Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
乳をあたふる牝羊にしたがひゆく勤のうちより携へきたりてその民ヤコブその嗣業イスラエルを牧はせたまへり
72 Og han voktet dem efter sitt hjertes opriktighet og ledet dem med sin forstandige hånd.
斯てダビデはそのこころの完全にしたがひてかれらを牧ひ その手のたくみをもて之をみちびけり
