Salmenes 78

1 En læresalme av Asaf. Lytt, mitt folk, til min lære, bøi eders ører til min munns ord!

Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

2 Jeg vil oplate min munn med tankesprog, jeg vil la utstrømme gåtefulle ord fra fordums tid.

Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

3 Det vi har hørt og vet, og det våre fedre har fortalt oss,

Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

4 det vil vi ikke dølge for deres barn, men for den kommende slekt fortelle Herrens pris og hans styrke og de undergjerninger som han har gjort.

Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

5 Han har reist et vidnesbyrd i Jakob og satt en lov i Israel, som han bød våre fedre å kunngjøre sine barn,

Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

6 forat den kommende slekt, de barn som skulde fødes, kunde kjenne dem, kunde stå frem og fortelle dem for sine barn

Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

7 og sette sitt håp til Gud og ikke glemme Guds gjerninger, men holde hans bud

Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

8 og ikke være som deres fedre, en opsetsig og gjenstridig slekt, en slekt som ikke gjorde sitt hjerte fast, og hvis ånd ikke var trofast mot Gud.

Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

9 Efra'ims barn, de rustede bueskyttere, vendte om på stridens dag.

La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

10 De holdt ikke Guds pakt og vilde ikke vandre i hans lov,

Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

11 og de glemte hans store gjerninger og de under som han hadde latt dem se.

Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

12 For deres fedres øine hadde han gjort under i Egyptens land, på Soans mark.

Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

13 Han kløvde havet og lot dem gå gjennem det og lot vannet stå som en dynge.

Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

14 Og han ledet dem ved skyen om dagen og hele natten ved ildens lys.

Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

15 Han kløvde klipper i ørkenen og gav dem å drikke som av store vanndyp.

Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

16 Og han lot bekker gå ut av klippen og vann flyte ned som strømmer.

Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

17 Men de blev ennu ved å synde mot ham, å være gjenstridige mot den Høieste i ørkenen.

Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

18 Og de fristet Gud i sitt hjerte, så de krevde mat efter sin lyst.

Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

19 Og de talte mot Gud, de sa: Kan vel Gud dekke bord i ørkenen?

Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris: Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

20 Se, han har slått klippen så det fløt ut vann, og bekker strømmet over; mon han også kan gi brød, eller kan han komme med kjøtt til sitt folk?

Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

21 Derfor, da Herren hørte det, harmedes han, og ild optendtes mot Jakob, og vrede reiste sig mot Israel,

Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

22 fordi de ikke trodde på Gud og ikke stolte på hans frelse.

Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

23 Og han gav skyene der oppe befaling og åpnet himmelens porter.

Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

24 Og han lot manna regne over dem til føde og gav dem himmelkorn.

Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

25 Englebrød åt enhver; han sendte dem næring til mette.

Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

26 Han lot østenvinden fare ut i himmelen og førte sønnenvinden frem ved sin styrke.

Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

27 Og han lot kjøtt regne ned over dem som støv og vingede fugler som havets sand,

Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

28 og han lot dem falle ned midt i deres leir, rundt omkring deres boliger.

Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

29 Og de åt og blev såre mette, og det de lystet efter, gav han dem.

Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

30 De hadde ennu ikke latt fare det de lystet efter, ennu var deres mat i deres munn,

Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

31 da reiste Guds vrede sig mot dem, og han herjet blandt deres kraftfulle menn, og Israels unge menn slo han ned.

La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

32 Med alt dette syndet de enda og trodde ikke på hans undergjerninger.

Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

33 Derfor lot han deres dager svinne bort i tomhet og deres år i forskrekkelse.

Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

34 Når han herjet blandt dem, da spurte de efter ham og vendte om og søkte Gud

Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

35 og kom i hu at Gud var deres klippe, og den høieste Gud deres gjenløser.

Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

36 Men de smigret for ham med sin munn og løi for ham med sin tunge.

Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

37 Og deres hjerte hang ikke fast ved ham, og de var ikke tro mot hans pakt.

Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

38 Men han, han er miskunnelig, han tilgir misgjerning og forderver ikke; mange ganger lot han sin vrede vende om og lot ikke all sin harme bryte frem.

Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

39 Og han kom i hu at de var kjød, et åndepust som farer avsted og ikke kommer tilbake.

Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

40 Hvor titt var de ikke gjenstridige mot ham i ørkenen, gjorde ham sorg på de øde steder!

Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

41 Og de fristet Gud på ny og krenket Israels Hellige.

Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

42 De kom ikke hans hånd i hu den dag han forløste dem fra fienden,

Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

43 han som gjorde sine tegn i Egypten og sine under på Soans mark.

Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

44 Han gjorde deres elver til blod, og sine rinnende vann kunde de ikke drikke.

Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

45 Han sendte imot dem fluesvermer som fortærte dem, og frosk som fordervet dem.

Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

46 Og han gav gnageren deres grøde og gresshoppen deres høst.

Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

47 Han slo deres vintrær ned med hagl og deres morbærtrær med haglstener.

Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

48 Og han overgav deres fe til haglet og deres hjorder til ildsluer.

Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

49 Han slapp sin brennende vrede løs mot dem, harme og forbitrelse og trengsel, en sending av ulykkes-bud.

Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

50 Han brøt vei for sin vrede, sparte ikke deres sjel for døden, overgav deres liv til pesten.

Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

51 Og han slo alle førstefødte i Egypten, styrkens førstegrøde i Kams telter.

Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

52 Og han lot sitt folk bryte op som en fåreflokk og førte dem som en hjord i ørkenen.

Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

53 Og han ledet dem tryggelig, og de fryktet ikke, men havet skjulte deres fiender.

Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

54 Og han førte dem til sitt hellige landemerke, til det berg hans høire hånd hadde vunnet.

Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

55 Og han drev hedningene ut for deres åsyn og lot deres land tilfalle dem som arvedel og lot Israels stammer bo i deres telter.

Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

56 Men de fristet Gud, den Høieste, og var gjenstridige mot ham, og de aktet ikke på hans vidnesbyrd.

Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

57 De vek av og var troløse, som deres fedre, de vendte om, likesom en bue som svikter.

Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

58 Og de vakte hans harme med sine offerhauger og gjorde ham nidkjær med sine utskårne billeder.

Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

59 Gud hørte det og blev vred, og han blev såre kjed av Israel.

Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

60 Og han forlot sin bolig i Silo, det telt han hadde opslått blandt menneskene.

Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

61 Og han overgav sin styrke til fangenskap og sin herlighet i fiendens hånd.

Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

62 Og han overgav sitt folk til sverdet og harmedes på sin arv.

Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

63 Ild fortærte dets unge menn, og dets jomfruer fikk ingen brudesang.

Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

64 Dets prester falt for sverdet, og dets enker holdt ikke klagemål.

Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

65 Da våknet Herren som en sovende, som en helt som jubler av vin.

Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

66 Og han slo sine motstandere tilbake, påførte dem en evig skam.

Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

67 Og han forkastet Josefs telt og utvalgte ikke Efra'ims stamme,

Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

68 men han utvalgte Juda stamme, Sions berg som han elsket.

Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

69 Og han bygget sin helligdom lik høie fjell, lik jorden, som han har grunnfestet for evig tid.

Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

70 Og han utvalgte David, sin tjener, og tok ham fra fårehegnene;

Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

71 fra de melkende får som han gikk bakefter, hentet han ham til å vokte Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

72 Og han voktet dem efter sitt hjertes opriktighet og ledet dem med sin forstandige hånd.

Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.