Salmenes 77
1 Til sangmesteren, for Jedutun; av Asaf; en salme. Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.
Ya Mukulu wa Bayimbi. Zabbuli ya Asafu. Nnaakaabirira Katonda ambeere, ddala nnaakaabirira Katonda nga musaba ampulire.
2 På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.
Bwe nnali mu nnaku, nanoonya Mukama, ekiro kyonna ne ngolola emikono gyange obutakoowa; emmeeme yange neegaana okusanyusibwa.
3 Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. (Sela)
Nakujjukiranga, Ayi Katonda ne nsinda, ne nfumiitiriza emmeeme yange n’ezirika.
4 Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.
Tewaŋŋanya kwebaka; natawaanyizibwa nnyo ne sisobola kwogera.
5 Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.
Ne ndowooza ku biseera eby’edda, ne nzijukira emyaka egyayita.
6 Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.
Najjukiranga ennyimba zange ekiro, ne nfumiitiriza nga bwe neebuuza mu mutima gwange nti:
7 Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?
“Mukama anaatusuuliranga ddala ennaku zonna naataddayo kutulaga kisa kye?
8 Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?
Okwagala kwe okutaggwaawo kukomedde ddala? Kye yasuubiza kibulidde ddala emirembe n’emirembe?
9 Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? (Sela)
Katonda yeerabidde ekisa kye? Asunguwalidde ddala ne yeggyako n’okusaasira kwe?”
10 Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.
Awo ne ndowooza nti, “Ebyo bye mmanyi eby’emyaka emingi eby’omukono ogwa ddyo ogw’oyo Ali Waggulu Ennyo.”
11 Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.
Nnajjukiranga ebikolwa bya Mukama, weewaawo, nnajjukiranga ebyamagero byo eby’edda.
12 Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.
Nnaafumiitirizanga ku bikolwa byo byonna eby’amaanyi; nnaalowoozanga ku byamagero byo byonna.
13 Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?
Ekkubo lyo, Ayi Katonda, liri mu watukuvu. Tewali katonda yenkana Katonda waffe.
14 Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.
Ggwe Katonda akola eby’amagero; era amaanyi go ogalaga mu mawanga.
15 Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. (Sela)
Wanunula abantu bo n’omukono gwo, abazzukulu ba Yakobo ne Yusufu.
16 Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.
Amazzi gaakulaba, Ayi Katonda; amazzi bwe gaakulaba ne gatya, n’obuziba ne bukankanira ddala.
17 Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.
Ebire byayiwa amazzi ne bivaamu n’okubwatuka, era n’obusaale bwo ne bubuna.
18 Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.
Eddoboozi lyo ery’okubwatuka lyawulirwa mu kikuŋŋunta okumyansa kwo ne kumulisa ensi. Ensi n’ekankana n’enyeenyezebwa.
19 Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent.
Ekkubo lyo lyali mu nnyanja; wayita mu mazzi amangi, naye ebigere mwe walinnya tebyalabika.
20 Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.
Wakulembera abantu bo ng’ekisibo, nga bali mu mikono gya Musa ne Alooni.
