Salmenes 77

1 Til sangmesteren, for Jedutun; av Asaf; en salme. Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.

Voor muziekbegeleiding; voor Jedoetoen. Een psalm van Asaf. Luide roep ik tot Jahweh; Luide tot God, opdat Hij mij hore!

2 På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.

Overdag zoek ik in mijn benauwdheid den Heer, ‘s Nachts strekken mijn handen zich uit, onvermoeid.

3 Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. (Sela)

Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.

4 Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.

Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.

5 Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.

Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;

6 Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.

Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.

7 Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?

Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;

8 Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?

Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;

9 Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? (Sela)

Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?

10 Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.

Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!

11 Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.

Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;

12 Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.

Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.

13 Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?

Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!

14 Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.

Gij waart de God, die wonderen wrochtte, En uw macht aan de heidenen toonde!

15 Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. (Sela)

Gij hebt door uw arm uw volk verlost, De zonen van Jakob en Josef!

16 Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.

De wateren zagen U, o God, De wateren zagen U en beefden, Zelfs de zeeën begonnen te rillen;

17 Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.

De wolken goten stromen neer, Het zwerk daverde en dreunde, Langs alle kant vlogen uw schichten rond.

18 Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.

Uw donder kraakte en rolde, Uw bliksems verlichtten de wereld, De aarde rilde en beefde!

19 Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent.

Uw weg liep midden door de zee, Uw pad door onstuimige wateren; Toch bleven uw sporen onzichtbaar!

20 Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.

Zo hebt Gij uw volk als schapen geleid, Door de hand van Moses en Aäron!