Salmenes 74
1 En læresalme av Asaf. Hvorfor, Gud, har du forkastet oss for evig tid? Hvorfor ryker din vrede mot den hjord du før?
Asəfin maskili. Ey Allah, niyə bizi əbədilik tərk etmisən? Otlağının sürüsünə niyə qəzəbin alovlanıb?
2 Kom i hu din menighet, som du vant din i fordums tid, som du gjenløste til å være din arvs stamme, Sions berg, hvor du tok bolig!
Yada sal keçmişdə satın aldığın icmanı, Özünə xalq etmək üçün azad etdiyin tayfanı, Həm də məskənin olan Sion dağını.
3 Opløft dine trin til de evige grushoper! Alt har fienden fordervet i helligdommen.
Əbədi viranələrə doğru get, Müqəddəs yerdə hər şeyi düşmən dağıdıb.
4 Dine motstandere har brølt midt i ditt forsamlingshus; de har satt sine egne tegn op til tegn.
Səcdəgahının ortasında düşmənlər nərə çəkdilər, Bu yerə zəfər bayraqlarını keçirtdilər.
5 Det var et syn som når økser løftes i tykke skogen.
Sıx meşəni budamaq üçün Balta qaldıran adamlara bənzəyirlər.
6 Og nu, alt det som fantes av billedverk, det slo de sønder med øks og hammer.
Müqəddəs yerin bütün oyma işlərini Baltalar və çəkiclərlə qırıb tökdülər.
7 De har satt ild på din helligdom; like til grunnen har de vanhelliget ditt navns bolig.
Sənin Müqəddəs məkanına od vurdular, Adının sakin olduğu yeri uçurub murdarladılar.
8 De har sagt i sitt hjerte: Vi vil ødelegge dem alle tilsammen! De har opbrent alle Guds forsamlingshus i landet.
«Bu xalqı biz birgə əzməliyik» deyə düşünərək Ölkədəki bütün səcdəgahları yandırdılar.
9 Våre egne tegn ser vi ikke; det er ikke nogen profet mere, ikke nogen hos oss som vet hvor lenge det skal vare.
Heç bir rəmzimiz görünmür, Daha peyğəmbərimiz yoxdur. Kimsə bilmir, biz nə vaxtadək belə qalacağıq.
10 Hvor lenge, Gud, skal motstanderen håne, fienden forakte ditt navn evindelig?
Ey Allah, nə vaxtadək düşmən Səni söyəcək? Yağı əbədilikmi Sənin adına küfr edəcək?
11 Hvorfor drar du din hånd, din høire hånd tilbake? Ta den ut av din barm og ødelegg!
Axı nə üçün əlini geri çəkirsən? Çıxart qoynundan sağ əlini, onları məhv et.
12 Gud er dog min konge fra fordums tid, han som skaper frelse på den vide jord.
Ey Allah, əzəldən Padşahımsan, Yer üzünə qurtuluşlar verirsən.
13 Du er den som skilte havet med din styrke, knuste dragenes hoder på vannene.
Sən dənizi Öz qüdrətinlə böldün, Dəniz əjdahalarının başlarını əzdin.
14 Du sønderslo Leviatans hoder, du gav den til føde for ørkenens folk.
Sən Livyatanın başlarını əzdin, Onu çöl heyvanlarına yem etdin.
15 Du lot kilde og bekk bryte frem, du uttørket evige strømmer.
Sən bulaqlar açıb sellər axıtdın, Həmişəaxar çayları isə qurutdun.
16 Dig hører dagen til, dig også natten; du har skapt himmellysene og solen.
Gündüz də Sənindir, gecə də Sənin, Ayı və günəşi Sən yaratmısan.
17 Du har fastsatt alle jordens grenser; sommer og vinter - du har dannet dem.
Sən quru yerin bütün sərhədlərini qoydun, Həm yayı, həm qışı yaratdın.
18 Kom dette i hu: Fienden har hånet Herren, og et dårlig folk har foraktet ditt navn!
Ya Rəbb, unutma, düşmən Səni söyür, Sənin adına axmaq bir xalq küfr edir.
19 Overgi ikke din turteldue til den mordlystne skare, glem ikke dine elendiges skare evindelig!
Öz qumrunun canını yırtıcılara vermə, Məzlumlarının həyatını əsla unutma.
20 Se til pakten! For landets mørke steder er fulle av volds boliger.
Özün bizimlə bağladığın əhdə bax! Zorakılıq yuvaları ölkənin hər zülmət yerinə dolub.
21 La ikke den undertrykte vende tilbake med skam, la den elendige og fattige love ditt navn!
Qoyma əzabkeş yenə də rüsvay olsun, Qoy sənin adına məzlumlar və fəqirlər həmd oxusun.
22 Reis dig, Gud, før din sak, kom i hu at du blir hånet av dåren hele dagen!
Qalx, ey Allah, mübarizəni apar, Unutma ki, axmaqlar həmişə Səni söyür.
23 Glem ikke dine fienders røst, dine motstanderes bulder, som stiger op all tid!
Düşmənlərinin səsini, Əleyhdarlarının daim yüksələn vəlvələsini unutma.
