Salmenes 73
1 En salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot de rene av hjertet.
Zabbuli ya Asafu. Ddala Katonda mulungi eri Isirayiri n’eri abo abalina omutima omulongoofu.
2 Men jeg - nær hadde mine føtter snublet, på lite nær var mine trin glidd ut.
Naye nze amagulu gange gaali kumpi okutagala era n’ebigere byange okuseerera.
3 For jeg harmedes over de overmodige da jeg så at det gikk de ugudelige vel.
Kubanga nakwatirwa ab’amalala obuggya; bwe nalaba ababi nga bagaggawala nnyo.
4 For de er fri for lidelser inntil sin død, og deres styrke er vel ved makt.
Kubanga tebalina kibaluma; emibiri gyabwe miramu era minyirivu.
5 De kjenner ikke til nød som andre folk, og de blir ikke plaget som andre mennesker.
Tebeeraliikirira kabi konna ng’abalala. So tebalina kibabonyaabonya.
6 Derfor er overmot deres halssmykke, vold omhyller dem som et klædebon.
Amalala kyegavudde gabafuukira ng’omukuufu ogw’omu bulago, n’obukambwe ne bubafuukira ekyambalo.
7 Deres øine står ut av fedme, hjertets tanker bryter frem.
Bagezze n’amaaso gaabwe ne gazimbagatana; balina bingi okusinga bye beetaaga.
8 De håner og taler i ondskap om undertrykkelse; fra det høie taler de.
Baduula era emboozi zaabwe zijjudde eby’okujooga. Batiisatiisa abalala n’okubeeragirako.
9 De løfter sin munn op til himmelen, og deres tunge farer frem på jorden.
Emimwa gyabwe gyolekedde eggulu; n’ennimi zaabwe zoogera eby’okwewaanawaana buli wantu.
10 Derfor får de sitt folk til å vende sig om til dem, og vann i overflod suger de i sig.
Abantu ba Katonda kyebava babakyukira ne banywa amazzi mangi.
11 Og de sier: Hvorledes skulde Gud vite noget? Er det vel kunnskap hos den Høieste?
Era ne beebuuza nti, “Katonda bino abimanyi atya? Ali Waggulu Ennyo abitegeera?”
12 Se, dette er de ugudelige, og evig trygge vokser de i velmakt.
Aboonoonyi bwe bafaanana bwe batyo; bulijjo babeera mu ddembe, nga beeyongera kugaggawala.
13 Ja, forgjeves har jeg renset mitt hjerte og tvettet mine hender i uskyld;
Ddala omutima gwange ngukuumidde bwereere obutayonoona, n’engalo zange ne nzinaaba obutaba na musango.
14 jeg blev dog plaget hele dagen, og hver morgen kom til mig med tukt.
Naye mbonaabona obudde okuziba, era buli nkya mbonerezebwa.
15 Dersom jeg hadde sagt: Jeg vil tale således, se, da hadde jeg vært troløs mot dine barns slekt.
Singa ŋŋamba nti njogere bwe nti, nandibadde mukuusa eri omulembe guno ogw’abaana bo.
16 Og jeg tenkte efter for å forstå dette; det var en plage i mine øine
Bwe nafumiitiriza ntegeere ensonga eyo; nakisanga nga kizibu nnyo,
17 - inntil jeg gikk inn i Guds helligdommer og gav akt på deres endelikt.
okutuusa lwe nalaga mu watukuvu wa Katonda, ne ntegeera enkomerero y’ababi.
18 Ja, på glatte steder setter du dem; du lot dem falle, så de gikk til grunne.
Ddala obatadde mu bifo ebiseerera; obasudde n’obafaafaaganya.
19 Hvor de blev ødelagt i et øieblikk! De gikk under og tok ende med forferdelse.
Nga bazikirizibwa mangu nga kutemya kikowe! Entiisa n’ebamalirawo ddala!
20 Likesom en akter for intet en drøm når en har våknet op, således akter du, Herre, deres skyggebillede for intet når du våkner op.
Bali ng’omuntu azuukuse n’ategeera nti yaloose buloosi; era naawe bw’otyo, Ayi Mukama, bw’oligolokoka olinyooma embeera yaabwe omutali nsa.
21 Når mitt hjerte var bittert, og det stakk mig i mine nyrer,
Omutima gwange bwe gwanyiikaala, n’omwoyo gwange ne gujjula obubalagaze,
22 da var jeg ufornuftig og forstod intet; som et dyr var jeg imot dig.
n’aggwaamu okutegeera ne nfuuka ataliiko kye mmanyi, ne mba ng’ensolo obusolo mu maaso go.
23 Men jeg blir alltid hos dig, du har grepet min høire hånd.
Newaakubadde ebyo biri bwe bityo naye ndi naawe bulijjo; gw’onkwata ku mukono gwange ogwa ddyo.
24 Du leder mig ved ditt råd, og derefter optar du mig i herlighet.
Mu kuteesa kwo onkulembera, era olintuusa mu kitiibwa.
25 Hvem har jeg ellers i himmelen? Og når jeg har dig, har jeg ikke lyst til noget på jorden.
Ani gwe nnina mu ggulu, wabula ggwe? Era tewali na kimu ku nsi kye neetaaga bwe mba naawe.
26 Vansmekter enn mitt kjød og mitt hjerte, så er dog Gud mitt hjertes klippe og min del evindelig.
Omubiri gwange n’omutima gwange biyinza okulemwa; naye Katonda ge maanyi g’omutima gwange, era ye wange ennaku zonna.
27 For se, de som holder sig borte fra dig, går til grunne; du utrydder hver den som faller fra dig i hor.
Kale laba, abo bonna abatakussaako mwoyo balizikirira; kubanga bonna abatakwesiga obamalirawo ddala.
28 Men for mig er det godt å holde mig nær til Gud; jeg setter min lit til Herren, Israels Gud, for å fortelle alle dine gjerninger.
Naye nze kye nsinga okwetaaga kwe kubeera okumpi ne Katonda wange. Ayi Mukama Katonda, nkufudde ekiddukiro kyange; ndyoke ntegeezenga abantu bonna ebikolwa byo eby’ekyewuunyo.
