Salmenes 73
1 En salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot de rene av hjertet.
神はイスラエルにむかひ心のきよきものに對ひてまことに惠あり
2 Men jeg - nær hadde mine føtter snublet, på lite nær var mine trin glidd ut.
然はあれどわれはわが足つまづくばかりわが歩すべるばかりにてありき
3 For jeg harmedes over de overmodige da jeg så at det gikk de ugudelige vel.
こはわれ惡きものの榮ゆるを見てその誇れる者をねたみしによる
4 For de er fri for lidelser inntil sin død, og deres styrke er vel ved makt.
かれらは死るに苦しみなくそのちからは反てかたし
5 De kjenner ikke til nød som andre folk, og de blir ikke plaget som andre mennesker.
かれらは人のごとく憂にをらず人のごとく患難にあふことなし
6 Derfor er overmot deres halssmykke, vold omhyller dem som et klædebon.
このゆゑに傲慢は妝飾のごとくその頸をめぐり強暴はころものごとく彼等をおほへり
7 Deres øine står ut av fedme, hjertets tanker bryter frem.
かれら肥ふとりてその目とびいで心の欲にまさりて物をうるなり
8 De håner og taler i ondskap om undertrykkelse; fra det høie taler de.
また嘲笑をなし惡をもて暴虐のことばをいだし高ぶりてものいふ
9 De løfter sin munn op til himmelen, og deres tunge farer frem på jorden.
その口を天におきその舌を地にあまねく往しむ
10 Derfor får de sitt folk til å vende sig om til dem, og vann i overflod suger de i sig.
このゆゑにかれの民はここにかへり水のみちたる杯をしぼりいだして
11 Og de sier: Hvorledes skulde Gud vite noget? Er det vel kunnskap hos den Høieste?
いへらく神いかで知たまはんや至上者に知識あらんやと
12 Se, dette er de ugudelige, og evig trygge vokser de i velmakt.
視よかれらは惡きものなるに常にやすらかにしてその富ましくははれり
13 Ja, forgjeves har jeg renset mitt hjerte og tvettet mine hender i uskyld;
誠に我はいたづらに心をきよめ罪ををかさずして手をあらひたり
14 jeg blev dog plaget hele dagen, og hver morgen kom til mig med tukt.
そはわれ終日なやみにあひ朝ごとに責をうけしなり
15 Dersom jeg hadde sagt: Jeg vil tale således, se, da hadde jeg vært troløs mot dine barns slekt.
われもし斯ることを述んといひしならば我なんぢが子輩の代をあやまらせしならん
16 Og jeg tenkte efter for å forstå dette; det var en plage i mine øine
われこれらの道理をしらんとして思ひめぐらししにわが眼いたく痛たり
17 - inntil jeg gikk inn i Guds helligdommer og gav akt på deres endelikt.
われ神の聖所にゆきてかれらの結局をふかく思へるまでは然りき
18 Ja, på glatte steder setter du dem; du lot dem falle, så de gikk til grunne.
誠になんぢはかれらを滑かなるところにおきかれらを滅亡におとしいれ給ふ
19 Hvor de blev ødelagt i et øieblikk! De gikk under og tok ende med forferdelse.
かれらは瞬間にやぶれたるかな彼等は恐怖をもてことごとく滅びたり
20 Likesom en akter for intet en drøm når en har våknet op, således akter du, Herre, deres skyggebillede for intet når du våkner op.
主よなんぢ目をさましてかれらが像をかろしめたまはんときは夢みし人の目さめたるがごとし
21 Når mitt hjerte var bittert, og det stakk mig i mine nyrer,
わが心はうれへ わが腎はさされたり
22 da var jeg ufornuftig og forstod intet; som et dyr var jeg imot dig.
われおろかにして知覺なし聖前にありて獣にひとしかりき
23 Men jeg blir alltid hos dig, du har grepet min høire hånd.
されど我つねになんぢとともにあり汝わが右手をたもちたまへり
24 Du leder mig ved ditt råd, og derefter optar du mig i herlighet.
なんぢその訓諭をもて我をみちびき後またわれをうけて榮光のうちに入たまはん
25 Hvem har jeg ellers i himmelen? Og når jeg har dig, har jeg ikke lyst til noget på jorden.
汝のほかに我たれをか天にもたん地にはなんぢの他にわが慕ふものなし
26 Vansmekter enn mitt kjød og mitt hjerte, så er dog Gud mitt hjertes klippe og min del evindelig.
わが身とわが心とはおとろふ されど神はわがこころの磐わがとこしへの嗣業なり
27 For se, de som holder sig borte fra dig, går til grunne; du utrydder hver den som faller fra dig i hor.
視よなんぢに遠きものは滅びん 汝をはなれて姦淫をおこなふ者はみななんぢ之をほろぼしたまひたり
28 Men for mig er det godt å holde mig nær til Gud; jeg setter min lit til Herren, Israels Gud, for å fortelle alle dine gjerninger.
神にちかづき奉るは我によきことなり われは主ヱホバを避所としてそのもろもろの事跡をのべつたへん
