Salmenes 69
1 Til sangmesteren; efter "Liljer"; av David. Frels mig, Gud, for vannene er kommet inntil sjelen.
Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.
2 Jeg er sunket ned i bunnløst dynd, hvor der intet fotfeste er; jeg er kommet i dype vann, og strømmen slår over mig.
Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.
3 Jeg har ropt mig trett, min strupe brenner; mine øine er borttæret idet jeg venter på min Gud.
Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.
4 Flere enn hårene på mitt hode er de som hater mig uten årsak; tallrike er de som vil forderve mig, mine fiender uten grunn; det jeg ikke har røvet, skal jeg nu gi tilbake.
Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.
5 Gud, du kjenner min dårskap, og all min syndeskyld er ikke skjult for dig.
Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.
6 La dem ikke bli til skamme ved mig, de som bier efter dig, Herre, Herre, hærskarenes Gud! La dem ikke bli til spott ved mig, de som søker dig, Israels Gud!
Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!
7 For for din skyld bærer jeg vanære, dekker skam mitt åsyn.
Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.
8 Jeg er blitt fremmed for mine brødre og en utlending for min mors barn.
Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
9 For nidkjærhet for ditt hus har fortært mig, og deres hån som håner dig, er falt på mig.
Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
10 Og min sjel gråt mens jeg fastet, og det blev mig til spott.
Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.
11 Og jeg gjorde sekk til mitt klædebon, og jeg blev dem til et ordsprog.
Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.
12 De som sitter i porten, snakker om mig, og de som drikker sterk drikk, synger om mig.
Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.
13 Men jeg kommer med min bønn til dig, Herre, i nådens tid, Gud, for din megen miskunnhet; svar mig med din frelsende trofasthet!
Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.
14 Redd mig ut av dyndet og la mig ikke synke! La mig bli reddet fra dem som hater mig, og fra de dype vann!
Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;
15 La ikke vannstrømmen slå over mig og ikke dypet sluke mig, og la ikke brønnen lukke sitt gap over mig!
Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.
16 Svar mig, Herre, for din miskunnhet er god; vend dig til mig efter din store barmhjertighet!
Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.
17 Og skjul ikke ditt åsyn for din tjener, for jeg er i nød; skynd dig å svare mig!
Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.
18 Kom nær til min sjel, forløs den, frels mig for mine fienders skyld!
Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.
19 Du kjenner min spott og min skam og min vanære; alle mine motstandere er for ditt åsyn.
Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
20 Spott har brutt mitt hjerte, så jeg er syk, og jeg ventet på medynk, men der var ingen, på trøstere, men jeg fant ikke nogen.
Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.
21 De gav mig galle å ete, og for min tørst gav de mig eddik å drikke.
Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.
22 La deres bord bli til en strikke for deres åsyn og til en snare for dem når de er trygge!
Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.
23 La deres øine formørkes, så de ikke ser, og la deres lender alltid vakle!
Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.
24 Utøs din harme over dem, og la din brennende vrede nå dem!
Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.
25 Deres bolig bli øde, ei være der nogen som bor i deres telt!
Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.
26 For den du har slått, forfølger de, og de forteller om deres smerte som du har stunget.
Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.
27 La dem legge skyld til sin skyld, og la dem ikke komme til din rettferdighet!
Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.
28 La dem bli utslettet av de levendes bok, og la dem ikke bli innskrevet med de rettferdige!
Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.
29 Men jeg er elendig og full av pine; la din frelse, Gud, føre mig i sikkerhet!
Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.
30 Jeg vil love Guds navn med sang og ophøie ham med lovprisning,
Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.
31 og det skal behage Herren bedre enn en ung okse med horn og klover.
A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
32 Når saktmodige ser det, skal de glede sig; I som søker Gud, eders hjerte leve!
To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;
33 For Herren hører på de fattige, og sine fanger forakter han ikke.
Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
34 Himmel og jord skal love ham, havet og alt det som rører sig i det.
Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.
35 For Gud skal frelse Sion og bygge byene i Juda, og de skal bo der og eie dem,
Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.
36 og hans tjeneres avkom skal arve dem, og de som elsker hans navn, skal bo i dem.
Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.
