Salmenes 69
1 Til sangmesteren; efter "Liljer"; av David. Frels mig, Gud, for vannene er kommet inntil sjelen.
神よねがはくは我をすくひたまへ 大水ながれきたりて我がたましひにまでおよべり
2 Jeg er sunket ned i bunnløst dynd, hvor der intet fotfeste er; jeg er kommet i dype vann, og strømmen slår over mig.
われ立止なきふかき泥の中にしづめり われ深水におちいるおほみづわが上をあふれすぐ
3 Jeg har ropt mig trett, min strupe brenner; mine øine er borttæret idet jeg venter på min Gud.
われ歎息によりてつかれたり わが喉はかわき わが目はわが神をまちわびておとろへぬ
4 Flere enn hårene på mitt hode er de som hater mig uten årsak; tallrike er de som vil forderve mig, mine fiender uten grunn; det jeg ikke har røvet, skal jeg nu gi tilbake.
故なくしてわれをにくむ者わがかしらの髮よりもおほく謂なくしてわが仇となり我をほろぼさんとするものの勢力つよし われ掠めざりしものをも償はせらる
5 Gud, du kjenner min dårskap, og all min syndeskyld er ikke skjult for dig.
神よなんぢはわが愚なるをしりたまふ わがもろもろの罪はなんぢにかくれざるなり
6 La dem ikke bli til skamme ved mig, de som bier efter dig, Herre, Herre, hærskarenes Gud! La dem ikke bli til spott ved mig, de som søker dig, Israels Gud!
萬軍のヱホバ主よ ねがはくは汝をまちのぞむ者をわが故によりて辱かしめらるることなからしめたまへ イスラエルの神よねがはくはなんぢを求むる者をわが故によりて恥をおはしめらるることなからしめたまへ
7 For for din skyld bærer jeg vanære, dekker skam mitt åsyn.
我はなんぢのために謗をおひ恥はわが面をおほひたればなり
8 Jeg er blitt fremmed for mine brødre og en utlending for min mors barn.
われわが兄弟には旅人のごとく わが母の子には外人のごとくなれり
9 For nidkjærhet for ditt hus har fortært mig, og deres hån som håner dig, er falt på mig.
そはなんぢの家をおもふ熱心われをくらひ汝をそしるものの謗われにおよべり
10 Og min sjel gråt mens jeg fastet, og det blev mig til spott.
われ涙をながして食をたち わが霊魂をなげかすれば反てこれによりて謗をうく
11 Og jeg gjorde sekk til mitt klædebon, og jeg blev dem til et ordsprog.
われ麁布をころもとなししにかれらが諺語となりぬ
12 De som sitter i porten, snakker om mig, og de som drikker sterk drikk, synger om mig.
門にすわる者はわがうへをかたる われは酔狂たるものに謳ひはやされたり
13 Men jeg kommer med min bønn til dig, Herre, i nådens tid, Gud, for din megen miskunnhet; svar mig med din frelsende trofasthet!
然はあれどヱホバよわれは惠のときに汝にいのる ねがはくは神よなんぢの憐憫のおほきによりて汝のすくひの眞實をもて我にこたへたまへ
14 Redd mig ut av dyndet og la mig ikke synke! La mig bli reddet fra dem som hater mig, og fra de dype vann!
ねがはくは泥のなかより我をたすけいだして沈ざらしめたまへ 我をにくむものより深水よりたすけいだしたまへ
15 La ikke vannstrømmen slå over mig og ikke dypet sluke mig, og la ikke brønnen lukke sitt gap over mig!
大水われを淹ふことなく淵われをのむことなく坑その口をわがうへに閉ることなからしめたまへ
16 Svar mig, Herre, for din miskunnhet er god; vend dig til mig efter din store barmhjertighet!
ヱホバよねがはくは我にこたへたまへ なんぢの仁慈うるはしければなり なんぢの憐憫はおほしわれに歸りきたりたまへ
17 Og skjul ikke ditt åsyn for din tjener, for jeg er i nød; skynd dig å svare mig!
面をなんぢの僕にかくしたまふなかれ われ迫りくるしめり ねがはくは速かに我にこたへたまへ
18 Kom nær til min sjel, forløs den, frels mig for mine fienders skyld!
わがたましひに近くよりて之をあがなひわが仇のゆゑに我をすくひたまへ
19 Du kjenner min spott og min skam og min vanære; alle mine motstandere er for ditt åsyn.
汝はわがうくる謗とはぢと侮辱とをしりたまへり わが敵はみな汝のみまへにあり
20 Spott har brutt mitt hjerte, så jeg er syk, og jeg ventet på medynk, men der var ingen, på trøstere, men jeg fant ikke nogen.
譭謗わが心をくだきぬれば我いたくわづらへり われ憐憫をあたふる者をまちたれど一人だになく慰むるものを俟たれど一人をもみざりき
21 De gav mig galle å ete, og for min tørst gav de mig eddik å drikke.
かれら苦草をわがくひものにあたへ わが渇けるときに醋をのませたり
22 La deres bord bli til en strikke for deres åsyn og til en snare for dem når de er trygge!
ねがはくは彼等のまへなる筵は網となり そのたのむ安逸はつひに羂となれ
23 La deres øine formørkes, så de ikke ser, og la deres lender alltid vakle!
その目をくらくして見しめず その腰をつねにふるはしめたまへ
24 Utøs din harme over dem, og la din brennende vrede nå dem!
願くはなんぢの忿恚をかれらのうへにそそぎ汝のいかりの猛烈をかれらに追及せたまへ
25 Deres bolig bli øde, ei være der nogen som bor i deres telt!
かれらの屋をむなしくせよ その幕屋に人をすまはするなかれ
26 For den du har slått, forfølger de, og de forteller om deres smerte som du har stunget.
かれらはなんぢが撃たまひたる者をせめ なんぢが傷けたまひたるものの痛をかたりふるればなり
27 La dem legge skyld til sin skyld, og la dem ikke komme til din rettferdighet!
ねがはくはれらの不義に不義をくはへてなんぢの義にあづからせ給ふなかれ
28 La dem bli utslettet av de levendes bok, og la dem ikke bli innskrevet med de rettferdige!
かれらを生命の册よりけして義きものとともに記さるることなからしめたまへ
29 Men jeg er elendig og full av pine; la din frelse, Gud, føre mig i sikkerhet!
斯てわれはくるしみ且うれひあり 神よねがはくはなんぢの救われを高處におかんことを
30 Jeg vil love Guds navn med sang og ophøie ham med lovprisning,
われ歌をもて神の名をほめたたへ 感謝をもて神をあがめまつらん
31 og det skal behage Herren bedre enn en ung okse med horn og klover.
此はをうしまたは角と蹄とある力つよき牡牛にまさりてヱホバよろこびたまはん
32 Når saktmodige ser det, skal de glede sig; I som søker Gud, eders hjerte leve!
謙遜者はこれを見てよろこべり 神をしたふ者よなんぢらの心はいくべし
33 For Herren hører på de fattige, og sine fanger forakter han ikke.
ヱホバは乏しきものの聲をきき その俘囚をかろしめたまはざればなり
34 Himmel og jord skal love ham, havet og alt det som rører sig i det.
天地はヱホバをほめ蒼海とその中にうごくあらゆるものとはヱホバを讃まつるべし
35 For Gud skal frelse Sion og bygge byene i Juda, og de skal bo der og eie dem,
神はシオンをすくひユダのもろもろの邑を建たまふべければなり かれらは其處にすみ且これをおのが有とせん
36 og hans tjeneres avkom skal arve dem, og de som elsker hans navn, skal bo i dem.
その僕のすゑも亦これを嗣その名をいつくしむ者その中にすまん
