Salmenes 60

1 Til sangmesteren; efter Sjusjan edut; en gyllen sang av David til å læres, da han stred mot syrerne fra Mesopotamia og mot syrerne fra Soba, og Joab kom tilbake og slo edomittene i Saltdalen, tolv tusen. Gud! du har forkastet oss, du har sønderslått oss, du var vred; vederkveg oss nu igjen!

Voor muziekbegeleiding; op de wijze: "De lelie der wet." Een punt- en leerdicht van David, toen, na zijn oorlog tegen Aram van Mesopotamië en Aram-Soba, Joab terugkeerde, en in het Zoutdal twaalfduizend Edomieten versloeg. O God, Gij hebt ons verstoten, Onze gelederen verbroken; Gij waart vertoornd, En hebt ons doen vluchten.

2 Du har rystet jorden, du har fått den til å revne; læg dens skade, for den vakler!

Gij hebt het land laten kraken en scheuren; Het stortte ineen, en ligt nu in puin.

3 Du har latt ditt folk se hårde ting, du har gitt oss vin å drikke så vi tumlet.

Gij hebt uw volk harde dingen doen slikken, En ons een koppige wijn laten drinken!

4 Men du har gitt dem som frykter dig, et hærmerke til opreisning, for sannhets skyld. (Sela)

Maar voor uw vromen hadt Gij een banier opgericht, Om zich daar omheen te verzamelen tegen de boog;

5 Forat de du elsker, må bli frelst, så hjelp nu med din høire hånd og bønnhør oss!

En om uw geliefden te redden, Strek uw rechterhand uit, en verhoor ons.

6 Gud har talt i sin hellighet. Jeg vil fryde mig; jeg vil utskifte Sikem og opmåle Sukkots dal.

Bij zijn heiligheid heeft God beloofd: Juichend zal ik Sikem verdelen, En het dal van Soekkot meten;

7 Mig hører Gilead til, og mig hører Manasse til, og Efra'im er vern for mitt hode, Juda er min herskerstav.

Mij behoort Gilad, van mij is Manasse. Efraïm is de helm van mijn hoofd, Juda mijn schepter,

8 Moab er mitt vaskefat, på Edom kaster jeg min sko; bryt ut i jubel over mig, Filisterland!

Moab is mijn voetenbekken; Op Edom werp ik mijn schoeisel, Over Filistea hef ik mijn zegekreet aan.

9 Hvem vil føre mig til den faste by? Hvem leder mig inn til Edom?

Maar wie brengt mij nu binnen de vesting, Wie zal mij naar Edom geleiden:

10 Mon ikke du, Gud, som forkastet oss og ikke drog ut med våre hærer, Gud?

Moet Gij het niet zijn, die ons hebt verstoten, o God, En niet langer met onze heirscharen optrekt, o God?

11 Gi oss hjelp mot fienden, for menneskehjelp er tomhet!

Ach, help ons dan tegen den vijand, Want hulp van mensen is ijdel;

12 Ved Gud skal vi gjøre storverk, og han skal nedtrede våre fiender.

Maar met God zijn wij sterk, Hij zal onze verdrukkers vertrappen!