Salmenes 56
1 Til sangmesteren; efter "Den målløse due på de fjerne steder"; av David; en gyllen sang da filistrene grep ham i Gat. Vær mig nådig, Gud! for mennesker vil opsluke mig; hele dagen trenger de mig med krig.
Drottinn, miskunna þú mér, því að liðlangan daginn sækja óvinir mínir að.
2 Mine fiender søker å opsluke mig hele dagen; for mange er de som strider mot mig i overmot.
Fjandmennirnir ryðjast fram, fjölmennt lið, þeir ætla að drepa mig.
3 På den dag jeg frykter, setter jeg min lit til dig.
Þegar ég er hræddur, set ég traust mitt á þig.
4 Ved Gud priser jeg hans ord; til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde kjød kunne gjøre mig?
Ég treysti loforðum Guðs og veit því að þessir óvinir munu ekki ná mér, þeir eru aðeins dauðlegir menn!
5 Hele dagen forvender de mine ord; alle deres tanker er mig imot til det onde.
Þeir vinna gegn mér með öllum ráðum og hugsa um það eitt að fella mig.
6 De slår sig sammen, de lurer, de tar vare på mine trin, fordi de står mig efter livet.
Þeir áreita mig, sitja um mig. Þeir liggja í leyni eins og stigamenn, hlusta eftir fótataki mínu og leggja ör á streng.
7 Skulde de undslippe tross sin ondskap? Støt folkeslag ned i vrede, Gud!
Þeir halda sig sleppa við refsingu, og komast undan, en Drottinn, láttu þá fá makleg málagjöld, annað er ekki réttlátt.
8 Hvor ofte jeg har flyktet, det har du tellet; mine tårer er gjemt i din flaske; står de ikke i din bok?
Þú þekkir alla hrakninga mína og tár, já, þekkir þau með tölu!
9 Da skal mine fiender vende tilbake, på den dag jeg roper; dette vet jeg at Gud er med mig.
Þegar ég hrópa til þín um hjálp, breytist bardaginn. Óvinir mínir flýja! Þá veit ég að Guð er með mér! Hann liðsinnir mér!
10 Ved Gud priser jeg ordet; ved Herren priser jeg ordet.
Með hjálp Guðs mun ég lofa orð hans, já vissulega mun ég lofa orð hans.
11 Til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde et menneske kunne gjøre mig?
Ég treysti Guði. Loforð hans eru dásamleg! Ég óttast ekki svikráð mannanna – hvað geta þeir gert mér?!
12 På mig, Gud, hviler løfter til dig; jeg vil betale dig med takksigelser.
Drottinn, ég vil standa við orð mín og þakka þér hjálpina!
13 For du har fridd min sjel fra døden, ja mine føtter fra fall, så jeg kan vandre for Guds åsyn i de levendes lys.
Þú hefur frelsað mig frá dauða og forðað frá hrösun og þess vegna fæ ég að njóta ljóss og lífs með þér.
