Salmenes 55
1 Til sangmesteren; med strengelek; en læresalme av David. Vend øret, Gud, til min bønn, og skjul dig ikke for min inderlige begjæring!
ダビデうたのかみに琴にてうたはしめたる教訓のうた 神よねがはくは耳をわが祈にかたぶけたまへ わが懇求をさけて身をかくしたまふなかれ
2 Gi akt på mig og svar mig! Mine sorgfylte tanker farer hit og dit, og jeg må stønne,
われに聖意をとめ 我にこたへたまへ われ歎息によりてやすからず悲みうめくなり
3 for fiendens røst, for den ugudeliges undertrykkelse; for de velter elendighet over mig, og i vrede forfølger de mig.
これ仇のこゑと惡きものの暴虐とのゆゑなり そはかれら不義をわれに負せ いきどほりて我におひせまるなり
4 Mitt hjerte bever i mitt bryst, og dødens redsler er falt på mig.
わが心わがうちに憂ひいたみ死のもろもろの恐懼わがうへにおちたり
5 Frykt og beven kommer over mig, og forferdelse legger sig over mig.
おそれと戦慄とわれにのぞみ甚だしき恐懼われをおほへり
6 Og jeg sier: Gid jeg hadde vinger som duen! Da vilde jeg flyve bort og feste bo.
われ云ねがはくは鴿のごとく羽翼のあらんことを さらば我とびさりて平安をえん
7 Se, jeg vilde flykte langt bort, jeg vilde ta herberge i ørkenen. (Sela)
みよ我はるかにのがれさりて野にすまん (セラ)
8 Jeg vilde i hast søke mig et tilfluktssted for den rasende vind, for stormen.
われ速かにのがれて暴風と狂風とをはなれん
9 Opsluk dem, Herre, kløv deres tungemål! For jeg ser vold og kiv i byen.
われ都のうちに強暴とあらそひとをみたり 主よねがはくは彼等をほろぼしたまへ かれらの舌をわかれしめたまへ
10 Dag og natt vandrer de omkring den på dens murer, og elendighet og ulykke er inneni den.
彼等はひるもよるも石垣のうへをあるきて邑をめぐる 邑のうちには邪曲とあしき企圖とあり
11 Fordervelse er inneni den, og undertrykkelse og svik viker ikke fra dens torv.
また惡きこと邑のうちにあり しへたげと欺詐とはその街衢をはなるることなし
12 For ikke er det en fiende som håner mig, ellers vilde jeg bære det; ikke er det min avindsmann som ophøier sig over mig, ellers vilde jeg skjule mig for ham;
われを謗れるものは仇たりしものにあらず もし然りしならば尚しのばれしなるべし 我にむかひて己をたかくせし者はわれを恨みたりしものにあらず若しかりしならば身をかくして彼をさけしなるべし
13 men det er du, du som var min likemann, min venn og min kjenning -
されどこれ汝なり われとおなじきもの わが友われと親しきものなり
14 vi som levde sammen i fortrolig omgang, som vandret til Guds hus blandt den glade høitidsskare.
われら互にしたしき語らひをなし また會衆のなかに在てともに神の家にのぼりたりき
15 Ødeleggelse komme over dem! La dem fare levende ned i dødsriket! For ondskap hersker i deres bolig, i deres hjerte. (Sheol h7585)
死は忽然かれらにのぞみ その生るままにて陰府にくだらんことを そは惡事その往處にありその中にあればなり (Sheol h7585)
16 Jeg vil rope til Gud, og Herren skal frelse mig.
されど我はただ神をよばんヱホバわれを救ひたまふべし
17 Aften og morgen og middag vil jeg klage og sukke, så hører han min røst.
夕にあしたに昼にわれなげき且かなしみうめかん ヱホバわが聲をききたまふべし
18 Han forløser min sjel fra striden imot mig og gir mig fred; for i mengde er de omkring mig.
ヱホバは我をせむる戦闘よりわが霊魂をあがなひいだして平安をえしめたまへり そはわれを攻るもの多かりければなり
19 Gud skal høre og svare dem - han troner jo fra fordums tid, (sela) dem som ikke vil bli anderledes, og som ikke frykter Gud.
太古よりいます者なる神はわが聲をききてかれらを惱めたまべし (セラ) かれらには変ることなく神をおそるることなし
20 Han legger hånd på dem som har fred med ham, han vanhelliger sin pakt.
かの人はおのれと睦みをりしものに手をのべてその契約をけがしたり
21 Hans munns ord er glatte som smør, men hans hjertes tanke er strid; hans ord er bløtere enn olje, og dog er de dragne sverd.
その口はなめらかにして乳酥のごとくなれどもその心はたたかひなり その言はあぶらに勝りてやはらかなれどもぬきたる劍にことならず
22 Kast på Herren det som tynger dig! Han skal holde dig oppe; han skal i evighet ikke la den rettferdige rokkes.
なんぢの荷をヱホバにゆだねよさらば汝をささへたまはん ただしき人のうごかさるることを常にゆるしたまふまじ
23 Og du, Gud, skal støte dem ned i gravens dyp; blodgjerrige og falske menn skal ikke nå det halve av sine dager; men jeg setter min lit til dig.
かくて神よなんぢはかれらを亡の坑におとしいれたまはん血をながすものと詭計おほきものとは生ておのが日の半にもいたらざるべし 然はあれどわれは汝によりたのまん
