Salmenes 50
1 En salme av Asaf. Den Allmektige, Gud Herren, taler og kaller på jorden fra solens opgang til dens nedgang.
Een psalm van Asaf. De God der goden, Jahweh, spreekt en roept tot de aarde Van de opgang tot de ondergang der zon!
2 Fra Sion, skjønnhetens krone, stråler Gud frem.
Van Sion, de kroon der schoonheid, straalt God zijn heerlijkheid uit:
3 Vår Gud kommer og skal ikke tie; ild fortærer for hans åsyn, og omkring ham stormer det sterkt.
Hij komt, onze God, en zwijgt niet meer! Verterend vuur gaat voor Hem uit, De stormwind woedt om Hem heen!
4 Han kaller på himmelen der oppe og på jorden for å dømme sitt folk:
Hij nodigt de hemelen uit, daarboven, En de aarde, om zijn volk te richten:
5 Samle til mig mine fromme, som har inngått pakt med mig om offer!
"Brengt Mij mijn getrouwen bijeen, Die door offers het Verbond met Mij sloten!"
6 Og himmelen kunngjør hans rettferdighet; for Gud er den som skal dømme. (Sela)
En de hemelen verkondigen zijn gerechtigheid; Want God begint het gericht.
7 Hør, mitt folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne for dig: Gud, din Gud, er jeg.
Hoor, mijn volk, en laat Mij spreken; Het u betuigen, Israël: Ik Jahweh, uw God:
8 Ikke for dine offers skyld vil jeg straffe dig; dine brennoffer er alltid for mig.
Niet om uw offers spreek Ik u vrij, Of om uw brandoffers, Mij zonder ophouden gebracht.
9 Jeg vil ikke ta okser fra ditt hus eller bukker fra dine hegn.
Neen, Ik heb den stier uit uw stallen niet nodig, En geen bokken uit uw kooien.
10 For mig hører alle dyr i skogen til, dyrene på fjellene i tusentall.
Want Mij behoren alle dieren in het woud, Het vee en het wild op de bergen;
11 Jeg kjenner alle fjellenes fugler, og det som rører sig på marken, står for mig.
Ik ken alle vogels in de lucht, Van Mij is wat zich beweegt op het veld.
12 Om jeg hungret, vilde jeg ikke si det til dig; for mig hører jorderike til og alt det som fyller det.
Had Ik honger, Ik behoefde het ú niet te zeggen, Want Mij behoort de aarde met wat ze bevat.
13 Mon jeg skulde ete oksers kjøtt og drikke bukkers blod?
Of zou Ik soms stierenvlees eten, En bokkenbloed drinken?
14 Ofre Gud takksigelse og gi den Høieste det du har lovt,
Neen, breng als uw offer een loflied aan God, Onderhoud uw geloften, den Allerhoogste gebracht,
15 og kall på mig på nødens dag, så vil jeg utfri dig, og du skal prise mig.
En roep Mij aan in tijden van nood: Dan zal Ik u redden, en gij zult Mij eren.
16 Men til den ugudelige sier Gud: Hvad har du med å fortelle om mine lover og føre min pakt i din munn?
Hoe waagt gij het, over mijn geboden te spreken, En uw mond vol te hebben van mijn Verbond,
17 Du hater jo tukt og kaster mine ord bak dig.
Terwijl gij toch de tucht veracht, En mijn woord in de wind slaat?
18 Når du ser en tyv, er du gjerne med ham, og med horkarler gjør du felles sak.
Ziet gij een dief, gij loopt terstond met hem mee, En met echtbrekers gaat gij vriendschappelijk om.
19 Din munn slipper du løs med ondt, og din tunge spinner sammen svik.
Uw mond vloeit over van boosheid, En uw tong weeft bedrog;
20 Du sitter og taler imot din bror, du baktaler din mors sønn.
Gij spreekt schande over uw broeder, En werpt smaad op den zoon van uw moeder.
21 Dette har du gjort, og jeg har tidd; du tenkte jeg var som du; men jeg vil straffe dig og stille det frem for dine øine.
Dit hebt gij gedaan; en omdat Ik bleef zwijgen, Dacht gij nog: Ik ben niet beter dan gij. Daarom waarschuw Ik u, En breng het u onder het oog.
22 Legg merke til dette, I som glemmer Gud, forat jeg ikke skal sønderrive, og det er ingen som redder!
Godvergetenen, neemt het ter harte; Anders verscheur Ik u, en er is niemand, die u zal redden!
23 Den som ofrer takksigelse, ærer mig, og den som går den rette vei, ham vil jeg la skue Guds frelse.
Wie een loflied offert, eert Mij waarachtig, En wie deugdzaam leeft, hem toon Ik Gods heil!
