Salmenes 44

1 Til sangmesteren; av Korahs barn; en læresalme. Gud, med våre ører har vi hørt, våre fedre har fortalt oss den gjerning du gjorde i deres dager, i fordums dager.

Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.

2 Du drev hedningene ut med din hånd, men dem plantet du; du ødela folkene, men dem lot du utbrede sig.

Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.

3 For ikke ved sitt sverd inntok de landet, og deres arm hjalp dem ikke, men din høire hånd og din arm og ditt åsyns lys; for du hadde behag i dem.

For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.

4 Du er min konge, Gud; byd at Jakob skal frelses!

Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!

5 Ved dig skal vi nedstøte våre fiender, ved ditt navn skal vi nedtrede dem som reiser sig imot oss.

Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.

6 For på min bue stoler jeg ikke, og mitt sverd frelser mig ikke,

For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.

7 men du har frelst oss fra våre fiender, og våre avindsmenn har du gjort til skamme.

Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.

8 Gud priser vi den hele dag, og ditt navn lover vi evindelig. (Sela)

Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)

9 Og enda har du nu forkastet oss og latt oss bli til skamme, og du drar ikke ut med våre hærer.

Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.

10 Du lar oss vike tilbake for fienden, og våre avindsmenn tar sig bytte.

Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.

11 Du gir oss bort som får til å etes, og spreder oss iblandt hedningene.

Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.

12 Du selger ditt folk for intet, og du setter ikke prisen på dem høit.

Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.

13 Du gjør oss til hån for våre naboer, til spott og spe for dem som bor omkring oss.

Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.

14 Du gjør oss til et ordsprog iblandt hedningene; de ryster på hodet av oss iblandt folkene.

Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.

15 Hele dagen står min skam for mine øine, og blygsel dekker mitt ansikt,

Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,

16 når jeg hører spotteren og håneren, når jeg ser fienden og den hevngjerrige.

ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.

17 Alt dette er kommet over oss, enda vi ikke har glemt dig og ikke sveket din pakt.

Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.

18 Vårt hjerte vek ikke tilbake, og våre skritt bøide ikke av fra din vei,

Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,

19 så du skulde sønderknuse oss der hvor sjakaler bor, og dekke oss med dødsskygge.

at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.

20 Dersom vi hadde glemt vår Guds navn og utbredt våre hender til en fremmed gud,

Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,

21 skulde Gud da ikke utforske det? Han kjenner jo hjertets skjulte tanker.

skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.

22 Men for din skyld drepes vi hele dagen, vi er regnet som slaktefår.

Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.

23 Våkn op! Hvorfor sover du, Herre? Våkn op, forkast ikke for evig tid!

Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!

24 Hvorfor skjuler du ditt åsyn, glemmer vår elendighet og vår trengsel?

Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?

25 For vår sjel er nedbøid i støvet, vårt legeme nedtrykt til jorden.

For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.

26 Reis dig til hjelp for oss, og forløs oss for din miskunnhets skyld!

Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!