Salmenes 42

1 Til sangmesteren; en læresalme av Korahs barn. Som en hjort skriker efter rinnende bekker, så skriker min sjel efter dig, Gud!

Dia afumo'ma tinku'ma ave'nesigeno tinku'ma hakeno vanoma nehiaza hu'na Anumzamokagura nagu'amo'a tusiza huno ave'nesie.

2 Min sjel tørster efter Gud, efter den levende Gud; når skal jeg komme og trede frem for Guds åsyn?

Tinku'ma ave'nesigenoma hiaza huno nagu'amo'a kasefa'ma huno mani'nea Anumzamofonkura nave'nesige'na nazupa agri avurera vugahue hu'na nagesa nentahue.

3 Mine tårer er min mat dag og natt, fordi man hele dagen sier til mig: Hvor er din Gud?

Hanine zagenena zavi'ma netogeno navunuma hiazamo'a nezaniagna nehigeno, ha' vahenimo'za hu'za kagri Anumzana iga mani'ne? hu'za hu'naze.

4 Dette må jeg komme i hu og utøse min sjel i mig, hvorledes jeg drog frem i den tette hop, vandret med den til Guds hus med fryderop og lovsangs røst, en høitidsskare.

Hagi mono'ma hunegantona knare'ma, ko'ma vahe kevuma zamavare'na mono nonka'afima, nevuge'zama zagamema hu'za musenkasema nehaza zanku'ma nagesa nentahugeno, tumonimo'a netanie.

5 Hvorfor er du nedbøiet, min sjel, og bruser i mig? Bi efter Gud! for jeg skal ennu prise ham for frelse fra hans åsyn.

Hagi nagafare nagu'amo'a kna nehie? Nagafare tumo'nimo'a netanege'na nasunkura nehue? Nagra Anumzamokare namentintia nehuanki'na, Agrama nagu'mavazi'nea zanku agia ahentesga hugahue.

6 Min Gud! Min sjel er nedbøiet i mig; derfor kommer jeg dig i hu fra Jordans land og Hermons høider, fra det lille fjell.

Hagi menina nagu'amo'a kna nehianagi, Jodani mopafima ogantuma me'nea Hemoni agonare'ene Misa agonare mani'nena Anumzanimokagura nagesa antahimigahue.

7 Vanndyp kaller på vanndyp ved duren av dine fossefall; alle dine brenninger og dine bølger går over mig.

Hagi hagerimo'ma knafu knafu'ma huno agasasama neriankna huno, knazamo'a eme narefinete.

8 Om dagen sender Herren sin miskunnhet, og om natten er hans sang hos mig, bønn til mitt livs Gud.

Hianagi mago mago kna Ra Anumzamo'a vagaore avesizama'areti avesinentege'na, mago mago kenegera zagamera hu'na agia erisga nehu'na, nasimu'ma namige'nama mani'noa Anumzamofontega nunamuna nehue.

9 Jeg må si til Gud, min klippe: Hvorfor har du glemt mig? Hvorfor skal jeg gå i sørgeklær under fiendens trykk?

Hagi nagra Anumzanimofontega krafagea hu'na, Anumzanimoka hankave havegani'a mani'nananki, nahigenka kagerakaninenantane? Na'a hige'za ha' vahenimo'za nazeri haviza nehazage'na nasuzampina vano nehue?

10 Det er som om mine ben blev knust, når mine fiender håner mig, idet de hele dagen sier til mig: Hvor er din Gud?

Hagi maka kna ha' vahenimo'zama kefinti'ma nazeri haviza nehu'za, iga Anumzanka'a mani'ne hu'zama haza zamo'a zaferinani'a ruhantagi'za rufuzafunepaze.

11 Hvorfor er du nedbøiet, min sjel, og hvorfor bruser du i mig? Bi efter Gud! for jeg skal ennu prise ham, mitt åsyns frelse og min Gud.

Nahigeno nagu'amo'a kna huno evuneramie? Hagi nahige'na nasuzampina mani'na nevue? Nagra Anumzamo'ma nazama hanigu amuhara hugahue! Nagu'mavazi ne', Anumzanimofona mago'ene zagamera hu'na agia erisga hugahie.