Salmenes 42
1 Til sangmesteren; en læresalme av Korahs barn. Som en hjort skriker efter rinnende bekker, så skriker min sjel efter dig, Gud!
Saksuk ing sihtui ang ngai amyihna, Aw Khawsa, kang myihla ing nang ning ngai soeih hy.
2 Min sjel tørster efter Gud, efter den levende Gud; når skal jeg komme og trede frem for Guds åsyn?
Ka hqingnaak ing Khawsa, ak hqing Khawsa ce tui na ngaih hy. Ityk awh nu ka ceh nawh Khawsa ing ka ning hqum lah voei?
3 Mine tårer er min mat dag og natt, fordi man hele dagen sier til mig: Hvor er din Gud?
Khawmthan khawdai mikphli tui ve buh na ai nyng saw, thlangkhqi ing khawnghi zung awh, “Na Khawsa hana a awm? ni tina uhy.
4 Dette må jeg komme i hu og utøse min sjel i mig, hvorledes jeg drog frem i den tette hop, vandret med den til Guds hus med fryderop og lovsangs røst, en høitidsskare.
Khawty khaw ning awh thlangkqeng ing Khawsa im na ceh buk buk doena khy ang kqang ing awmhly zeelnaak awi ak kqawn khqi ce kak poek awh, ka hqingnaak ve khuikha hy.
5 Hvorfor er du nedbøiet, min sjel, og bruser i mig? Bi efter Gud! for jeg skal ennu prise ham for frelse fra hans åsyn.
Aw ka hqingnaak kawtih nang ngam khak vik hy voei? Ikawtih kak kaw khuiawh ngaihang tum na a awm? Bawipa awh ngaih-unaak ce ta lah, ka hulkung ingkaw ka Khawsa ce kyihcah hyn ngai kawng.
6 Min Gud! Min sjel er nedbøiet i mig; derfor kommer jeg dig i hu fra Jordans land og Hermons høider, fra det lille fjell.
Kak kawk khuiawh ka hqingnaak ve ang ngam khak hawh dawngawh; Jordan qam, Herman tlang sang. Mizar mawl awhkawng namah ce ni sim loet kawng.
7 Vanndyp kaller på vanndyp ved duren av dine fossefall; alle dine brenninger og dine bølger går over mig.
Chawihawng tuih awi awh tuihdung ingkaw tuihdung ce khy qu nih nawh na tuiphu ingkaw tui sambakkhqi ing ni liu mylh hy.
8 Om dagen sender Herren sin miskunnhet, og om natten er hans sang hos mig, bønn til mitt livs Gud.
Khawkdai awh Bawipa ing a lungnaak ce hlat law nawh, khawmthan awh a laa ce ka venawh awm sak hy. Ka hqingnaak Khawsa venawh kak cykcahnaak ce awm hy.
9 Jeg må si til Gud, min klippe: Hvorfor har du glemt mig? Hvorfor skal jeg gå i sørgeklær under fiendens trykk?
Lungnu ka Khawsa venawh, “Ikawtih na nim hilh hyt vik? Ikawtih ka qaal ing ani penelt qap awh kawboet ing ko doena kang pla khing kaw?” tina nyng.
10 Det er som om mine ben blev knust, når mine fiender håner mig, idet de hele dagen sier til mig: Hvor er din Gud?
Ka qaalkhqi zakdam kawi awi awh ka quhkhqi awm thih pit dyna khuikha hy; myngawi, “Hana na Khawsa a awm?” ni tina uhy.
11 Hvorfor er du nedbøiet, min sjel, og hvorfor bruser du i mig? Bi efter Gud! for jeg skal ennu prise ham, mitt åsyns frelse og min Gud.
Aw ka hqingnaak, kawtih nang ngam khak vik? Khawtih kak kawk khuiawh ngaihang tum na na awm? Bawipa awh ngaih-unaak ce ta lah, anih taw kam kyihcah hly dawngawh, ka hulkung ingkaw ka Khawsa ce.
