Salmenes 38
1 En salme av David; til ihukommelse. Herre, straff mig ikke i din vrede, og tukt mig ikke i din harme!
Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
2 For dine piler har rammet mig, og din hånd er falt tungt på mig.
Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
3 Det er intet friskt i mitt kjød for din vredes skyld, det er ingen fred i mine ben for min synds skyld.
Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
4 For mine misgjerninger går over mitt hode, som en tung byrde er de mig for tunge.
Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
5 Mine bylder lukter ille, de råtner for min dårskaps skyld.
Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
6 Jeg er kroket, aldeles nedbøiet; hele dagen går jeg i sørgeklær.
Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
7 For mine lender er fulle av brand, og det er intet friskt i mitt kjød.
Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
8 Jeg er kold og stiv og aldeles knust, jeg hyler for mitt hjertes stønnen.
Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
9 Herre, for ditt åsyn er all min lengsel, og mitt sukk er ikke skjult for dig.
Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
10 Mitt hjerte slår heftig, min kraft har sviktet mig, og mine øines lys, endog det er borte for mig.
Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
11 Mine venner og mine frender holder sig i avstand fra min plage, og mine nærmeste står langt borte.
Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
12 Og de som står mig efter livet, setter snarer, og de som søker min ulykke, taler om undergang, og på svik tenker de den hele dag.
Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
13 Og jeg er som en døv, jeg hører ikke, og som en stum, som ikke later op sin munn.
Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
14 Ja, jeg er som en mann som ikke hører, og som ikke har motsigelse i sin munn.
Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
15 For til dig, Herre, står mitt håp; du skal svare, Herre min Gud!
Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
16 For jeg sier: De vil ellers glede sig over mig; når min fot vakler, ophøier de sig over mig.
Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
17 For jeg er nær ved å falle, og min smerte er alltid for mig.
Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
18 For jeg bekjenner min misgjerning, jeg sørger over min synd.
Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
19 Og mine fiender lever, er mektige, og mange er de som hater mig uten årsak.
Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
20 Og de som gjengjelder godt med ondt, står mig imot, fordi jeg jager efter det gode.
Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
21 Forlat mig ikke, Herre! Min Gud, vær ikke langt borte fra mig!
И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
22 Skynd dig å hjelpe mig, Herre, min frelse!
И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
