Salmenes 38

1 En salme av David; til ihukommelse. Herre, straff mig ikke i din vrede, og tukt mig ikke i din harme!

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 For dine piler har rammet mig, og din hånd er falt tungt på mig.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 Det er intet friskt i mitt kjød for din vredes skyld, det er ingen fred i mine ben for min synds skyld.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 For mine misgjerninger går over mitt hode, som en tung byrde er de mig for tunge.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 Mine bylder lukter ille, de råtner for min dårskaps skyld.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 Jeg er kroket, aldeles nedbøiet; hele dagen går jeg i sørgeklær.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 For mine lender er fulle av brand, og det er intet friskt i mitt kjød.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 Jeg er kold og stiv og aldeles knust, jeg hyler for mitt hjertes stønnen.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Herre, for ditt åsyn er all min lengsel, og mitt sukk er ikke skjult for dig.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 Mitt hjerte slår heftig, min kraft har sviktet mig, og mine øines lys, endog det er borte for mig.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 Mine venner og mine frender holder sig i avstand fra min plage, og mine nærmeste står langt borte.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 Og de som står mig efter livet, setter snarer, og de som søker min ulykke, taler om undergang, og på svik tenker de den hele dag.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 Og jeg er som en døv, jeg hører ikke, og som en stum, som ikke later op sin munn.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Ja, jeg er som en mann som ikke hører, og som ikke har motsigelse i sin munn.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 For til dig, Herre, står mitt håp; du skal svare, Herre min Gud!

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 For jeg sier: De vil ellers glede sig over mig; når min fot vakler, ophøier de sig over mig.

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 For jeg er nær ved å falle, og min smerte er alltid for mig.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 For jeg bekjenner min misgjerning, jeg sørger over min synd.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 Og mine fiender lever, er mektige, og mange er de som hater mig uten årsak.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 Og de som gjengjelder godt med ondt, står mig imot, fordi jeg jager efter det gode.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Forlat mig ikke, Herre! Min Gud, vær ikke langt borte fra mig!

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Skynd dig å hjelpe mig, Herre, min frelse!

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!