Salmenes 34
1 Av David, da han tedde sig som vanvittig for Abimelek, og denne jog ham fra sig, og han gikk bort. Jeg vil love Herren til enhver tid, hans pris skal alltid være i min munn.
Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt. Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.
2 Min sjel skal rose sig av Herren; de saktmodige skal høre det og glede sig.
Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.
3 Pris Herrens storhet med mig, og la oss sammen ophøie hans navn!
Lova Herren storleg med meg, og lat oss saman upphøgja hans namn!
4 Jeg søkte Herren, og han svarte mig, og han fridde mig fra alt det som forferdet mig.
Eg søkte Herren, og han svara meg og fria meg frå alle mine rædslor.
5 De så op til ham og strålte av glede, og deres åsyn rødmet aldri av skam.
Dei som skoda upp til honom, lyste av gleda, og deira andlit turvte aldri blygjast.
6 Denne elendige ropte, og Herren hørte, og han frelste ham av alle hans trengsler.
Her er ein arming som ropa, og Herren høyrde og frelste honom frå alle hans trengslor.
7 Herrens engel leirer sig rundt omkring dem som frykter ham, og han utfrir dem.
Herrens englar lægrar seg rundt ikring deim som ottast honom, og han friar deim ut.
8 Smak og se at Herren er god! Salig er den mann som tar sin tilflukt til ham.
Smaka og sjå at Herren er god! Sæl er den mann som flyr til honom.
9 Frykt Herren, I hans hellige! For intet fattes dem som frykter ham.
Ottast Herren, de hans heilage, for inkje vantar dei som ottast honom.
10 De unge løver lider nød og hungrer, men dem som søker Herren, fattes ikke noget godt.
Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.
11 Kom, barn, hør mig! Jeg vil lære eder Herrens frykt.
Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.
12 Hvem er den mann som har lyst til liv, som ønsker sig dager til å se lykke?
Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?
13 Hold din tunge fra ondt og dine leber fra å tale svik!
Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
14 Vik fra ondt og gjør godt, søk fred og jag efter den!
Vik burt frå det vonde og gjer det gode, søk fred og far etter honom!
15 Herrens øine er vendt til de rettferdige, og hans ører til deres rop.
Herrens augo er vende til dei rettferdige, og hans øyro til deira rop.
16 Herrens åsyn er imot dem som gjør ondt, for å utrydde deres ihukommelse av jorden.
Herrens åsyn er imot deim som gjer vondt, til å rydja ut deira minne frå jordi.
17 Hine roper, og Herren hører, og av alle deres trengsler utfrir han dem.
Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.
18 Herren er nær hos dem som har et sønderbrutt hjerte, og han frelser dem som har en sønderknust ånd.
Herren er nær hjå deim som hev eit sundbrote hjarta, og frelser deim som hev ei hugsprengd ånd.
19 Mange er den rettferdiges ulykker, men Herren utfrir ham av dem alle.
Mange ulukkor kjem yver den rettferdige, men Herren friar honom ut or deim alle.
20 Han tar vare på alle hans ben, ikke ett av dem blir sønderbrutt.
Herren tek vare på alle hans bein, ikkje eitt av deim vert brote.
21 Ulykke dreper den ugudelige, og de som hater den rettferdige, dømmes skyldige.
Ulukka drep den ugudlege, og dei som hatar den rettferdige, vert saka.
22 Herren forløser sine tjeneres sjel, og ingen av dem som tar sin tilflukt til ham, dømmes skyldig.
Herren løyser ut deira sjæl som tener honom, og av dei som flyr til honom, vert ingen saka.
