Salmenes 34
1 Av David, da han tedde sig som vanvittig for Abimelek, og denne jog ham fra sig, og han gikk bort. Jeg vil love Herren til enhver tid, hans pris skal alltid være i min munn.
Van David, toen hij zich voor Abimé als een krankzinnige had aangesteld, door hem was weggejaagd, en was heengegaan. Altijd wil ik Jahweh prijzen, Steeds trilt zijn lofzang in mijn mond.
2 Min sjel skal rose sig av Herren; de saktmodige skal høre det og glede sig.
Mijn ziel zal roemen in Jahweh; Bedrukten zullen het horen, en juichen.
3 Pris Herrens storhet med mig, og la oss sammen ophøie hans navn!
Verheerlijkt Jahweh met mij, Laat ons te zamen zijn Naam verheffen:
4 Jeg søkte Herren, og han svarte mig, og han fridde mig fra alt det som forferdet mig.
Ik heb Jahweh gesmeekt; Hij heeft mij verhoord, En mij van al mijn angsten bevrijd.
5 De så op til ham og strålte av glede, og deres åsyn rødmet aldri av skam.
Ziet naar Hem op, dan straalt gij van vreugde, En uw gelaat zal niet blozen van schaamte.
6 Denne elendige ropte, og Herren hørte, og han frelste ham av alle hans trengsler.
Hier is een rampzalige, die om hulp heeft geroepen: Jahweh heeft hem gehoord, en van al zijn ellende verlost.
7 Herrens engel leirer sig rundt omkring dem som frykter ham, og han utfrir dem.
De engel van Jahweh slaat zijn legerplaats op Rond die Hem vrezen, om ze te redden!
8 Smak og se at Herren er god! Salig er den mann som tar sin tilflukt til ham.
Smaakt en beseft dan de goedheid van Jahweh; Gelukkig de man, die zijn hoop op Hem stelt.
9 Frykt Herren, I hans hellige! For intet fattes dem som frykter ham.
Vreest Jahweh, zijn vromen, Want die Hem duchten, ontbreekt het aan niets;
10 De unge løver lider nød og hungrer, men dem som søker Herren, fattes ikke noget godt.
Rijken kunnen verarmen en hongeren, Die Jahweh zoekt, komt niets te kort.
11 Kom, barn, hør mig! Jeg vil lære eder Herrens frykt.
Komt nu, kinderen, en luistert naar mij! Ik leer u, hoe men Jahweh moet vrezen,
12 Hvem er den mann som har lyst til liv, som ønsker sig dager til å se lykke?
En wie het is, die van het leven geniet, Lengte van dagen zich wenst, om het goede te zien:
13 Hold din tunge fra ondt og dine leber fra å tale svik!
Bewaar uw tong voor het kwaad, En uw lippen voor leugen;
14 Vik fra ondt og gjør godt, søk fred og jag efter den!
Vlucht het kwaad, doe enkel wat goed is; Zoek de vrede, en jaag hem na!
15 Herrens øine er vendt til de rettferdige, og hans ører til deres rop.
De ogen van Jahweh zijn op de vromen gericht, Zijn oren naar hun smeken gekeerd;
16 Herrens åsyn er imot dem som gjør ondt, for å utrydde deres ihukommelse av jorden.
Maar Jahweh’s aanschijn blikt grimmig tegen de bozen, Om hun gedachtenis van de aarde te delgen.
17 Hine roper, og Herren hører, og av alle deres trengsler utfrir han dem.
De vromen roepen, en Jahweh verhoort hen, En verlost ze van al hun ellende;
18 Herren er nær hos dem som har et sønderbrutt hjerte, og han frelser dem som har en sønderknust ånd.
Gebroken harten blijft Jahweh nabij, Vermorzelde zielen komt Hij te hulp.
19 Mange er den rettferdiges ulykker, men Herren utfrir ham av dem alle.
Hoe talrijk de rampen van den rechtvaardige ook zijn, Jahweh redt hem er uit;
20 Han tar vare på alle hans ben, ikke ett av dem blir sønderbrutt.
Jahweh is voor al zijn beenderen bezorgd, Niet één daarvan wordt gebroken.
21 Ulykke dreper den ugudelige, og de som hater den rettferdige, dømmes skyldige.
De zonde brengt den boze de dood, En wie den rechtvaardige haat, moet het boeten.
22 Herren forløser sine tjeneres sjel, og ingen av dem som tar sin tilflukt til ham, dømmes skyldig.
Maar zijn dienaars spaart Jahweh het leven; Wie tot Hem vlucht, zal het nimmer berouwen.
