Salmenes 27
1 Av David. Herren er mitt lys og min frelse, for hvem skal jeg frykte? Herren er mitt livs vern, for hvem skal jeg reddes?
Dawut yazƣan küy: — Pǝrwǝrdigar mening nurum wǝ nijatliⱪimdur; Mǝn yǝnǝ kimdin ⱪorⱪay? Pǝrwǝrdigar ⱨayatimning ⱪorƣinidur; Mǝn kimning aldida titrǝy?
2 Når ugjerningsmenn nærmer sig imot mig for å opsluke mig, mine motstandere og mine fiender, så snubler og faller de selv.
Yamanliⱪ ⱪilƣuqilar «Uning ǝtlirini yǝyli» dǝp manga ⱨujum ⱪilƣanda, Rǝⱪiblirim, düxmǝnlirim manga yeⱪinlaxⱪanda, Putlixip, yiⱪildi ular.
3 Om en hær leirer sig imot mig, frykter ikke mitt hjerte; om krig reiser sig imot mig, enda er jeg trygg.
Zor ⱪoxun bargaⱨ ⱪurup meni ⱪorxawƣa alsimu, Ⱪǝlbimdǝ ⱨeq ⱪorⱪunq yoⱪ; Manga urux ⱪozƣisimu, yǝnila hatirjǝm turiwerimǝn.
4 Én ting har jeg bedt Herren om, det stunder jeg efter, at jeg må bo i Herrens hus alle mitt livs dager for å skue Herrens liflighet og grunde i hans tempel.
Pǝrwǝrdigardin birla nǝrsini tilǝp kǝldim; Mǝn xuningƣa intilimǝktimǝnki: — Ɵmür boyi Pǝrwǝrdigarning ɵyidǝ bolsam, Pǝrwǝrdigarning güzǝllikigǝ ⱪarap yürsǝm, Uning ibadǝthanisida turup, yetǝklixigǝ muyǝssǝr bolsam, dǝymǝn.
5 For han gjemmer mig i sin hytte på den onde dag, han skjuler mig i sitt telts skjul; på en klippe fører han mig op.
Beximƣa kün qüxkǝndǝ, U meni sayiwini astiƣa alidu; Meni qedirining iqidǝ aman saⱪlap yoxuruwalidu. U meni uyultax üstigǝ muⱪim turƣuzidu.
6 Og nu skal mitt hode opløfte sig over mine fiender rundt omkring mig, og jeg vil ofre jubeloffere i hans telt, jeg vil prise og lovsynge Herren.
Xunga ⱨazir ǝtrapimdiki düxmǝnlirim aldida bexim yuⱪiri kɵtürülidu. Uning muⱪǝddǝs qedirida tǝntǝnǝ ⱪilip ⱪurbanliⱪlar sunimǝn; Nahxa-küylǝr eytimǝn, munajatlarni eytimǝn Pǝrwǝrdigarƣa!
7 Hør, Herre, høit roper jeg, og vær mig nådig og svar mig!
Nida ⱪilƣinimda awazimni angliƣaysǝn, i Pǝrwǝrdigar; Manga meⱨir-xǝpⱪǝt kɵrsitip, ijabǝt ⱪilƣaysǝn.
8 Mitt hjerte holder frem for dig ditt ord: Søk mitt åsyn! Herre, jeg søker ditt åsyn.
Ɵz kɵnglüm: «Uning didarini izdǝnglar!» dǝydu; Didaringni, i Pǝrwǝrdigar, ɵzüm izdǝymǝn.
9 Skjul ikke ditt åsyn for mig, bortstøt ikke i vrede din tjener! Min hjelp har du vært. Kast mig ikke bort og forlat mig ikke, min frelses Gud!
Mǝndin Ɵzüngni ⱪaqurmiƣaysǝn! Ƣǝzǝplǝngǝndǝ ⱪulungni neri ⱪoƣlimiƣaysǝn; Sǝn meningdin yardimingni ayimay kǝlding; Sǝn mǝndin ayrilmiƣaysǝn, meni taxliwǝtmigǝysǝn, i Nijatkarim Huda!
10 For min far og min mor har forlatt mig, men Herren tar mig op.
Ata-anam meni taxliwǝtsimu, Pǝrwǝrdigar meni ⱪuqiⱪiƣa alidu.
11 Lær mig, Herre, din vei, og led mig på den jevne sti for mine fienders skyld!
Manga Ɵz yolungni ɵgǝtkǝysǝn, i Pǝrwǝrdigar; Küxǝndilirim [paylap yürmǝktǝ], Meni tüz yolƣa baxliƣaysǝn.
12 Overgi mig ikke til mine fienders mordlyst! for falske vidner står op imot mig, og menn som fnyser av vold.
Meni rǝⱪiblirimning mǝyligǝ tapxurmiƣaysǝn, Qünki manga ⱪara qaplaxmaⱪqi bolƣan yalƣanqilar heli kɵptur, Ularning nǝpǝslirimu zorawanliⱪtur.
13 O, dersom jeg ikke trodde å skulle se Herrens godhet i de levendes land! -
Aⱨ, Pǝrwǝrdigarning meⱨribanliⱪini tiriklǝrning zeminidǝ kɵrüxkǝ kɵzüm yǝtmigǝn bolsa...!
14 Bi på Herren, vær ved godt mot, og ditt hjerte være sterkt, ja, bi på Herren!
Pǝrwǝrdigarni tǝlmürüp kütkin! Jigǝrlik bol, ⱪǝlbing mǝrdanǝ bolsun! Xundaⱪ ⱪil, Pǝrwǝrdigarni tǝlmürüp kütkin!
