Salmenes 22

1 Til sangmesteren; efter "Morgenrødens hind"; en salme av David. Min Gud! Min Gud! Hvorfor har du forlatt mig? Langt borte fra min frelse er min klages ord.

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟

2 Min Gud! Jeg roper om dagen, og du svarer ikke, og om natten, og jeg får ikke tie.

شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی.

3 Og du er dog hellig, du som troner over Israels lovsanger.

با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری.

4 Til dig satte våre fedre sin lit; de satte sin lit til dig, og du utfridde dem.

پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی.

5 Til dig ropte de, og de blev reddet; til dig satte de sin lit, og de blev ikke til skamme.

نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند.

6 Men jeg er en orm og ikke en mann, menneskers spott og folks forakt.

اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام.

7 Alle de som ser mig, spotter mig, vrenger munnen, ryster på hodet og sier:

هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند:

8 Sett din vei i Herrens hånd! Han skal redde ham, han skal utfri ham, siden han har behag i ham.

«آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»

9 Ja, du er den som drog mig frem av mors liv, som lot mig hvile trygt ved min mors bryst.

ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.

10 På dig er jeg kastet fra mors liv; fra min mors skjød er du min Gud.

هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی.

11 Vær ikke langt borte fra mig! for trengselen er nær, og det er ingen hjelper.

اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد.

12 Sterke okser omringer mig, Basans okser kringsetter mig.

دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند.

13 De spiler op sin munn imot mig som en sønderrivende og brølende løve.

همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند.

14 Jeg er utøst som vann, og alle mine ben skiller sig at; mitt hjerte er som voks, smeltet midt i mitt liv.

نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود.

15 Min kraft er optørket som et potteskår, og min tunge henger fast ved mine gommer, og i dødens støv legger du mig.

گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای.

16 For hunder omringer mig, de ondes hop kringsetter mig; de har gjennemboret mine hender og mine føtter.

دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

17 Jeg kan telle alle mine ben; de ser til, de ser på mig med lyst.

از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند.

18 De deler mine klær mellem sig og kaster lodd om min kjortel.

لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند.

19 Men du? Herre, vær ikke langt borte, du min styrke, skynd dig å hjelpe mig!

ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب!

20 Redd min sjel fra sverdet, mitt eneste fra hunders vold!

جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده.

21 Frels mig fra løvens gap, og fra villoksenes horn - du bønnhører mig!

مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده!

22 Jeg vil kunngjøre ditt navn for mine brødre, midt i menigheten vil jeg love dig.

نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.

23 I som frykter Herren, lov ham, all Jakobs ætt, ær ham, og frykt for ham, all Israels ætt!

ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید!

24 For han har ikke foraktet og ikke avskydd den elendiges elendighet og ikke skjult sitt åsyn for ham; men da han ropte til ham, hørte han.

او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند.

25 Fra dig utgår min pris i en stor forsamling; mine løfter vil jeg holde for deres øine som frykter ham.

در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود.

26 De saktmodige skal ete og bli mette; de som søker Herren, skal love ham; eders hjerte leve til evig tid!

فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند!

27 Alle jordens ender skal komme det i hu og vende om til Herren, og alle folkenes slekter skal tilbede for ditt åsyn.

همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد.

28 For riket hører Herren til, og han hersker over folkene.

زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند.

29 Alle jordens rikmenn skal ete og tilbede; for hans åsyn skal alle de bøie sig som stiger ned i støvet, og den som ikke kan holde sin sjel i live.

همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!

30 Efterkommerne skal tjene ham, der skal fortelles om Herren til efterslekten.

نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید.

31 De skal komme og kunngjøre hans rettferdighet for det folk som blir født, at han har gjort det.

به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است.