Salmenes 22

1 Til sangmesteren; efter "Morgenrødens hind"; en salme av David. Min Gud! Min Gud! Hvorfor har du forlatt mig? Langt borte fra min frelse er min klages ord.

Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Da salon “Matar Zomon Safiya.” Zabura ta Dawuda. Ya Allahna, ya Allahna, don me ka yashe ni? Me ya sa ka yi nisa da cetona, ka yi nesa daga kalmomin nishina?

2 Min Gud! Jeg roper om dagen, og du svarer ikke, og om natten, og jeg får ikke tie.

Ya Allahna, na yi kuka da rana, amma ba ka amsa ba, da dare kuma ban yi shiru ba.

3 Og du er dog hellig, du som troner over Israels lovsanger.

Duk da haka kana a kursiyi a matsayin Mai Tsarkin nan; kai ne yabon Isra’ila.

4 Til dig satte våre fedre sin lit; de satte sin lit til dig, og du utfridde dem.

A gare ka ne kakanninmu suka sa bege; sun dogara ka kuwa cece su.

5 Til dig ropte de, og de blev reddet; til dig satte de sin lit, og de blev ikke til skamme.

Sun yi kuka gare ka suka kuma sami ceto; a gare ka suka dogara kuma ba su sha kunya ba.

6 Men jeg er en orm og ikke en mann, menneskers spott og folks forakt.

Amma ni dai tsutsa ne ba mutum ba, wanda mutane suke yi wa ba’a suka kuma rena shi.

7 Alle de som ser mig, spotter mig, vrenger munnen, ryster på hodet og sier:

Duk wanda ya gan ni yakan yi mini ba’a; suna yin mini ashar, suna kaɗa kansu suna cewa,

8 Sett din vei i Herrens hånd! Han skal redde ham, han skal utfri ham, siden han har behag i ham.

“Ya dogara ga Ubangiji; bari Ubangiji yă cece shi. Bari yă cece shi, da yake yana jin daɗinsa.”

9 Ja, du er den som drog mig frem av mors liv, som lot mig hvile trygt ved min mors bryst.

Duk da haka ka fitar da ni daga ciki; ka sa na dogara gare ka, ko ma a ƙirjin mahaifiyata.

10 På dig er jeg kastet fra mors liv; fra min mors skjød er du min Gud.

Daga haihuwa an jefa ni a kanka; daga cikin mahaifiyata kai ne Allahna.

11 Vær ikke langt borte fra mig! for trengselen er nær, og det er ingen hjelper.

Kada ka yi nesa da ni, gama wahala na kusa kuma babu wani da zai taimaka.

12 Sterke okser omringer mig, Basans okser kringsetter mig.

Bijimai masu yawa sun kewaye ni; bijimai masu ƙarfi na Bashan sun sa ni a tsaka.

13 De spiler op sin munn imot mig som en sønderrivende og brølende løve.

Zakoki masu ruri suna yayyage abin da suka kama sun buɗe bakunansu a kaina.

14 Jeg er utøst som vann, og alle mine ben skiller sig at; mitt hjerte er som voks, smeltet midt i mitt liv.

An zubar da ni kamar ruwa, kuma dukan ƙasusuwana sun fiffito daga mahaɗai. Zuciyata ta zama kaki; ta narke a cikina.

15 Min kraft er optørket som et potteskår, og min tunge henger fast ved mine gommer, og i dødens støv legger du mig.

Ƙarfina ya bushe kamar kasko, harshena kuma ya manne wa dasashina na sama; ka kwantar da ni a ƙurar mutuwa.

16 For hunder omringer mig, de ondes hop kringsetter mig; de har gjennemboret mine hender og mine føtter.

Karnuka sun kewaye ni; ƙungiyar mugaye sun sa ni a tsaka, sun soki hannuwana da ƙafafuna.

17 Jeg kan telle alle mine ben; de ser til, de ser på mig med lyst.

Zan iya ƙirga ƙasusuwana; mutane suna farin ciki a kaina.

18 De deler mine klær mellem sig og kaster lodd om min kjortel.

Sun raba rigunana a tsakaninsu suka kuma jefa ƙuri’a a kan rigunana.

19 Men du? Herre, vær ikke langt borte, du min styrke, skynd dig å hjelpe mig!

Amma kai, ya Ubangiji, kada ka yi nisa; Ya Ƙarfina zo da sauri don ka taimake ni.

20 Redd min sjel fra sverdet, mitt eneste fra hunders vold!

Ka ceci raina daga takobi, raina mai daraja daga ikon karnuka.

21 Frels mig fra løvens gap, og fra villoksenes horn - du bønnhører mig!

Ka cece ni daga bakin zakoki; ka cece ni daga ƙahonin ɓauna.

22 Jeg vil kunngjøre ditt navn for mine brødre, midt i menigheten vil jeg love dig.

Zan furta sunanka ga’yan’uwana; cikin taron masu sujada zan yabe ka.

23 I som frykter Herren, lov ham, all Jakobs ætt, ær ham, og frykt for ham, all Israels ætt!

Ku da kuke tsoron Ubangiji, ku yabe shi! Dukanku zuriyar Yaƙub, ku girmama shi! Ku girmama shi, dukanku zuriyar Isra’ila!

24 For han har ikke foraktet og ikke avskydd den elendiges elendighet og ikke skjult sitt åsyn for ham; men da han ropte til ham, hørte han.

Gama bai rena ko yă ƙyale wahalar masu shan wuya ba; bai ɓoye fuskarsa daga gare shi ba amma ya saurari kukansa na neman taimako.

25 Fra dig utgår min pris i en stor forsamling; mine løfter vil jeg holde for deres øine som frykter ham.

Daga gare ka yabona yake zuwa cikin babban taro; a gaban waɗanda suke tsoronka zan cika alkawarina.

26 De saktmodige skal ete og bli mette; de som søker Herren, skal love ham; eders hjerte leve til evig tid!

Matalauta za su ci su ƙoshi; su da suke neman Ubangiji za su yabe shi, bari zukatanku su rayu har abada!

27 Alle jordens ender skal komme det i hu og vende om til Herren, og alle folkenes slekter skal tilbede for ditt åsyn.

Dukan iyakokin duniya za su tuna su kuma juya ga Ubangiji, kuma dukan iyalan al’ummai za su rusuna a gabansa,

28 For riket hører Herren til, og han hersker over folkene.

gama mulki na Ubangiji ne kuma yana mulki a bisa al’ummai.

29 Alle jordens rikmenn skal ete og tilbede; for hans åsyn skal alle de bøie sig som stiger ned i støvet, og den som ikke kan holde sin sjel i live.

Dukan attajiran duniya za su yi biki su kuma yi sujada; dukan waɗanda suka gangara zuwa ƙura za su durƙusa a gabansa, waɗanda ba za su iya bar kansu da rai ba.

30 Efterkommerne skal tjene ham, der skal fortelles om Herren til efterslekten.

Zuriya masu zuwa za su yi masa hidima; za a faɗa wa zuriya na nan gaba game da Ubangiji.

31 De skal komme og kunngjøre hans rettferdighet for det folk som blir født, at han har gjort det.

Za su yi shelar adalcinsa ga mutanen da ba a riga an haifa ba, gama ya aikata shi.