Salmenes 2

1 Hvorfor larmer hedningene og grunder folkene på det som fåfengt er?

Ino ty fidabasida’ o kilakila ondatio, naho ty fikililia’ ondatio raha tsy vente’e.

2 Jordens konger reiser sig, og fyrstene rådslår sammen mot Herren og mot hans salvede:

Mijohañe o mpanjaka’ ty tane toio, naho mitrao-kinia o mpifeheo hiatreatre am’ Iehovà naho i Noriza’ey, manao ty hoe:

3 La oss sprenge deres bånd og kaste deres rep av oss!

Antao handrafadrafatse o talirandra’ iareoo, le hahimpan-tika o rohi’ iareoo.

4 Han som troner i himmelen, ler, Herren spotter dem.

Miankahake i mpiambesatse an-dindiñey; mitsikìke iareo t’i Talè.

5 Så taler han til dem i sin vrede, og i sin harme forferder han dem:

Fa ho trevohe’e an-keloke, vaho hampinevenevere’e am-pifombo’e:

6 Og jeg har dog innsatt min konge på Sion, mitt hellige berg!

Toe izaho ty nañoriñe ty Mpanjakako e Tsiône ao amy vohiko miavakey.

7 Jeg vil kunngjøre hvad fastsatt er: Herren sa til mig: Du er min sønn, jeg har født dig idag.

Sokireko ho lily: hoe t’Iehovà amako: Anako irehe, anindroany ty nampiareñako azo.

8 Begjær av mig! Så vil jeg gi dig hedningene til arv og jordens ender til eie.

Mihalalia amako le hampandovaeko Azo o fifeheañeo, naho ho fanaña’o o olon-taneo.

9 Du skal knuse dem med jernstav; som en pottemakers kar skal du sønderslå dem.

Ho pozahe’o am-bodam-by; Hampijeñajeñahe’e hoe siniharam-panao valàñe-tane.

10 Og nu, I konger, gå viselig frem! La eder advare, I dommere på jorden!

Aa le mahihira ry mpanjakao; Mimetea oke ry mpizaka’ ty tane toio.

11 Tjen Herren med frykt og juble med beven!

Toroño am-pañeveñañe t’Iehovà, vaho mirebeha am-pineveneverañe;

12 Kyss Sønnen, forat han ikke skal bli vred, og I gå til grunne på veien! For snart kunde hans vrede optendes. Salige er alle de som tar sin tilflukt til ham.

Ondroho i Anakey tsy mone hiviñera’e, vaho hihomak’ an-dalañe ey nahareo; fa mete hisolebatse aniany ty fifombo’e. Hene haha ze mitsolok’ ama’e.