Salmenes 147
1 Lov Herren! For det er godt å lovsynge vår Gud, det er liflig, lovsang sømmer sig.
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 Herren bygger Jerusalem, de bortdrevne av Israel samler han.
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 Han helbreder dem som har et sønderknust hjerte, og forbinder deres smertefulle sår.
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 Han fastsetter stjernenes tall, han gir dem alle navn.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Vår Herre er stor og rik på kraft; på hans forstand er det intet mål.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 Herren holder de saktmodige oppe, bøier de ugudelige ned til jorden.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Svar Herren med takksigelse, lovsyng vår Gud til citar,
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 ham som dekker himmelen med skyer, som lager regn for jorden, som lar gress spire frem på fjellene!
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 Han gir feet dets føde, ravneungene som roper.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 Han har ikke lyst til hestens styrke, han har ikke behag i mannens ben.
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 Herren har behag i dem som frykter ham, som venter på hans miskunnhet.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Pris Herren, Jerusalem, lov din Gud, Sion!
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 For han har gjort dine portstenger faste, han har velsignet dine barn i dig.
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 Han er den som gir dine grenser fred, metter dig med den beste hvete.
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 Han er den som sender sin tale til jorden; såre hastig løper hans ord.
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 Han er den som gir sne som ull, strør ut rim som aske.
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 Han kaster sin is ut som småstykker; hvem kan stå for hans kulde?
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 Han sender sitt ord og smelter dem; han lar sin vind blåse, da rinner vannene.
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Han kunngjorde Jakob sitt ord, Israel sine bud og sine lover;
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 så har han ikke gjort mot noget hedningefolk, og lover kjenner de ikke. Halleluja!
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
