Salmenes 147
1 Lov Herren! For det er godt å lovsynge vår Gud, det er liflig, lovsang sømmer sig.
Monkamfo Awurade. Eye sɛ wɔto ayeyi nnwom ma yɛn Nyankopɔn, ɛyɛ fɛ na ɛfata dodo sɛ wɔkamfo no!
2 Herren bygger Jerusalem, de bortdrevne av Israel samler han.
Awurade kyekyere Yerusalem; Ɔboaboa Israel nnommum ano.
3 Han helbreder dem som har et sønderknust hjerte, og forbinder deres smertefulle sår.
Ɔsa wɔn a wɔn koma abotow no yare, na ɔkyekyere wɔn akuru.
4 Han fastsetter stjernenes tall, han gir dem alle navn.
Ɔkyerɛ nsoromma dodow a ɛwɔ hɔ, na ɔde obiara din frɛ no.
5 Vår Herre er stor og rik på kraft; på hans forstand er det intet mål.
Yɛn Awurade so, na ne tumi yɛ kɛse; yɛrente nʼase nwie.
6 Herren holder de saktmodige oppe, bøier de ugudelige ned til jorden.
Awurade wowaw ahobrɛasefo na ɔtotow amumɔyɛfo hwehwe fam.
7 Svar Herren med takksigelse, lovsyng vår Gud til citar,
Monto aseda nnwom mma Awurade. Momfa sanku nto dwom mma yɛn Nyankopɔn.
8 ham som dekker himmelen med skyer, som lager regn for jorden, som lar gress spire frem på fjellene!
Ɔde omununkum kata ɔsoro ani; ɔma asase osu ma sare nyin wɔ nkoko so.
9 Han gir feet dets føde, ravneungene som roper.
Ɔma anantwi aduan, na sɛ kwaakwaadabimma su a, ɔma wɔn aduan.
10 Han har ikke lyst til hestens styrke, han har ikke behag i mannens ben.
Ɛnyɛ ɔpɔnkɔ ahoɔden na nʼani sɔ na ɛnyɛ onipa ahoɔden nso.
11 Herren har behag i dem som frykter ham, som venter på hans miskunnhet.
Na mmom, Awurade ani sɔ nnipa a wosuro no, wɔn a wɔde wɔn ho to nʼadɔe a ɛnsa da no so no.
12 Pris Herren, Jerusalem, lov din Gud, Sion!
Momma Awurade so, Yerusalem; kamfo wo Nyankopɔn, Sion,
13 For han har gjort dine portstenger faste, han har velsignet dine barn i dig.
ɔma wʼapon akyi adaban yɛ den, na ohyira wo nkurɔfo a wɔte wo mu.
14 Han er den som gir dine grenser fred, metter dig med den beste hvete.
Ɔma wʼahye so dwo, na ɔde awi ankasa ma wo.
15 Han er den som sender sin tale til jorden; såre hastig løper hans ord.
Ɔsoma nʼahyɛde kɔ asase so; nʼasɛm tu mmirika ntɛm so.
16 Han er den som gir sne som ull, strør ut rim som aske.
Ɔtrɛw sukyerɛmma mu sɛ oguan ho nwi, na ɔpete obosu sukyerɛmma sɛ nsõ.
17 Han kaster sin is ut som småstykker; hvem kan stå for hans kulde?
Ɔtotow mparuwbo gu fam sɛ mmosea. Hena na obetumi agyina nʼawɔw dennen no ano?
18 Han sender sitt ord og smelter dem; han lar sin vind blåse, da rinner vannene.
Ɔsoma nʼasɛm no ma ɛnan no; ɔhwanyan ne mframa, na nsu sen.
19 Han kunngjorde Jakob sitt ord, Israel sine bud og sine lover;
Wada nʼasɛm adi akyerɛ Yakob, ne mmara ne ɔhyɛ nsɛm akyerɛ Israel.
20 så har han ikke gjort mot noget hedningefolk, og lover kjenner de ikke. Halleluja!
Ɔnyɛɛ eyi maa ɔman foforo biara ɛ; wonnim ne mmara. Monkamfo Awurade!
