Salmenes 147

1 Lov Herren! For det er godt å lovsynge vår Gud, det er liflig, lovsang sømmer sig.

هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە!

2 Herren bygger Jerusalem, de bortdrevne av Israel samler han.

یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە.

3 Han helbreder dem som har et sønderknust hjerte, og forbinder deres smertefulle sår.

دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات.

4 Han fastsetter stjernenes tall, han gir dem alle navn.

ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات.

5 Vår Herre er stor og rik på kraft; på hans forstand er det intet mål.

پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە.

6 Herren holder de saktmodige oppe, bøier de ugudelige ned til jorden.

یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە.

7 Svar Herren med takksigelse, lovsyng vår Gud til citar,

بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن.

8 ham som dekker himmelen med skyer, som lager regn for jorden, som lar gress spire frem på fjellene!

ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت،

9 Han gir feet dets føde, ravneungene som roper.

خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات.

10 Han har ikke lyst til hestens styrke, han har ikke behag i mannens ben.

یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە،

11 Herren har behag i dem som frykter ham, som venter på hans miskunnhet.

بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە.

12 Pris Herren, Jerusalem, lov din Gud, Sion!

ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە.

13 For han har gjort dine portstenger faste, han har velsignet dine barn i dig.

یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات.

14 Han er den som gir dine grenser fred, metter dig med den beste hvete.

لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات.

15 Han er den som sender sin tale til jorden; såre hastig løper hans ord.

فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ.

16 Han er den som gir sne som ull, strør ut rim som aske.

بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە.

17 Han kaster sin is ut som småstykker; hvem kan stå for hans kulde?

تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟

18 Han sender sitt ord og smelter dem; han lar sin vind blåse, da rinner vannene.

پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت.

19 Han kunngjorde Jakob sitt ord, Israel sine bud og sine lover;

پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل.

20 så har han ikke gjort mot noget hedningefolk, og lover kjenner de ikke. Halleluja!

ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا!