Salmenes 147
1 Lov Herren! For det er godt å lovsynge vår Gud, det er liflig, lovsang sømmer sig.
Goocai Jehova. Kaĩ nĩ ũndũ mwega kũgooca Ngai witũ na rwĩmbo-ĩ, kaĩ nĩ ũndũ mwega na mwagĩrĩru kũmũgooca-ĩ!
2 Herren bygger Jerusalem, de bortdrevne av Israel samler han.
Jehova nĩwe wakaga Jerusalemu; nĩwe ũcookagĩrĩria andũ a Isiraeli arĩa matahĩtwo.
3 Han helbreder dem som har et sønderknust hjerte, og forbinder deres smertefulle sår.
Nĩwe ũhonagia arĩa athuthĩku ngoro, na akamooha ironda ciao.
4 Han fastsetter stjernenes tall, han gir dem alle navn.
Nĩwe ũmenyaga mũigana wa njata, na akahe njata o njata rĩĩtwa rĩayo.
5 Vår Herre er stor og rik på kraft; på hans forstand er det intet mål.
Mwathani witũ nĩwe mũnene na nĩ arĩ hinya mũingĩ; ũmenyo wake ndũrĩ mũthia.
6 Herren holder de saktmodige oppe, bøier de ugudelige ned til jorden.
Jehova nĩwe ũtiiragĩrĩra andũ arĩa ahooreri, no arĩa aaganu amatungumanagia thĩ.
7 Svar Herren med takksigelse, lovsyng vår Gud til citar,
Inĩrai Jehova mũmũcookerie ngaatho; inĩrai Ngai witũ na kĩnanda kĩa mũgeeto.
8 ham som dekker himmelen med skyer, som lager regn for jorden, som lar gress spire frem på fjellene!
Nĩahumbagĩra igũrũ na matu; nĩwe uuragĩria thĩ mbura, na agatũma nyeki ĩmere tũrĩma-inĩ.
9 Han gir feet dets føde, ravneungene som roper.
Nĩwe ũheaga ngʼombe irio, na akahe tũcui twa mahuru irio rĩrĩa twamũkaĩra.
10 Han har ikke lyst til hestens styrke, han har ikke behag i mannens ben.
We ndakenagĩra hinya wa mbarathi, o na kana agakenera magũrũ ma mũndũ;
11 Herren har behag i dem som frykter ham, som venter på hans miskunnhet.
Jehova akenagio nĩ andũ arĩa mamwĩtigagĩra, o arĩa maigaga mwĩhoko wao harĩ wendo wake ũrĩa ũtathiraga.
12 Pris Herren, Jerusalem, lov din Gud, Sion!
Wee Jerusalemu, kumia Jehova; gooca Ngai waku, wee Zayuni,
13 For han har gjort dine portstenger faste, han har velsignet dine barn i dig.
nĩgũkorwo nĩwe wĩkagĩra mĩgĩĩko ya ihingo ciaku hinya, na akarathima andũ aku arĩa marĩ thĩinĩ waku.
14 Han er den som gir dine grenser fred, metter dig med den beste hvete.
Nĩatũmĩte kũgĩe thayũ mĩhaka-inĩ yaku, na agakũhũũnia na ngano ĩrĩa njega mũno.
15 Han er den som sender sin tale til jorden; såre hastig løper hans ord.
Atũmaga wathani wake ũkinye gũkũ thĩ; kiugo gĩake kĩhanyũkaga narua mũno.
16 Han er den som gir sne som ull, strør ut rim som aske.
Oiragia tharunji ĩhaana ta guoya mwerũ cua, nayo mbaa akamĩhurunja ta mũhu.
17 Han kaster sin is ut som småstykker; hvem kan stå for hans kulde?
Mbura ya mbembe amiuragia taarĩ kagoto karoira. Nũũ ũngĩhota gwĩtiiria heho ĩyo yake?
18 Han sender sitt ord og smelter dem; han lar sin vind blåse, da rinner vannene.
Atũmaga kiugo gĩake agatũma itwekũke; ahurutithanagia rũhuho, namo maaĩ magatherera.
19 Han kunngjorde Jakob sitt ord, Israel sine bud og sine lover;
Nĩaguũrĩtie kiugo gĩake harĩ Jakubu, akaguũrĩria Isiraeli mawatho make na kĩrĩra kĩa watho wake wa kũrũmĩrĩrwo.
20 så har han ikke gjort mot noget hedningefolk, og lover kjenner de ikke. Halleluja!
Ndarĩ ekĩra rũrĩrĩ rũngĩ ta ũguo, mawatho macio make ndũrĩrĩ itirĩ ciamamenya. Goocai Jehova.
