Salmenes 146

1 Halleluja! Min sjel, lov Herren!

Halleluja! Mi sjæl, lova Herren!

2 Jeg vil love Herren så lenge jeg lever; jeg vil lovsynge min Gud så lenge jeg er til.

Eg vil lova Herren so lenge eg liver, syngja lov for min Gud medan eg er til.

3 Sett ikke eders lit til fyrster, til et menneskebarn, hos hvem det ikke er frelse!

Set ikkje lit til hovdingar, til ein menneskjeson som ikkje kann hjelpa.

4 Farer hans ånd ut, så vender han tilbake til sin jord; på den samme dag er det forbi med hans tankes råd.

Fer hans ande ut, so vender han attende til si jord, den dagen er det ute med hans tankar.

5 Salig er den hvis hjelp er Jakobs Gud, hvis håp står til Herren, hans Gud,

Sæl er den som hev Jakobs Gud til hjelp, som vonar på Herren, sin Gud!

6 som gjorde himmel og jord, havet og alt hvad i dem er, som er trofast til evig tid,

han som hev skapa himmel og jord, havet og alt som i deim er, han som er trufast til æveleg tid,

7 som hjelper de undertrykte til deres rett, som gir de hungrige brød. Herren løser de bundne,

han som gjev dei nedtyngde rett, han som gjev dei hungrige brød. Herren løyser dei bundne.

8 Herren åpner de blindes øine, Herren opreiser de nedbøiede, Herren elsker de rettferdige,

Herren opnar augo på dei blinde, Herren reiser dei nedbøygde, Herren elskar dei rettferdige,

9 Herren bevarer de fremmede; farløse og enker holder han oppe, men de ugudeliges vei gjør han kroket.

Herren varar dei framande, farlause og enkjor held han uppe, men han villar vegen for dei ugudlege.

10 Herren skal være konge evindelig, din Gud, Sion, fra slekt til slekt. Halleluja!

Herren skal vera konge æveleg, din Gud, Sion, frå ætt til ætt. Halleluja!